Ścieżka oddania to ścieżka oderwania się od ziemskich pragnień.

Zajmij swoje miejsce na słońcu i idź ku światłu. Narzędzia są dostępne, ścieżka znana; musisz po prostu odwrócić się od kultury, która stała się jałowa i martwa, i włączyć się w program żywego świata oraz ponownego wzmacniania wyobraźni.

Nasze założenia są krawędziami naszych światów.

Świat był świadkiem wzrostu i upadku monarchii, wzrostu i upadku dyktatury, wzrostu i upadku feudalizmu, wzrostu i upadku komunizmu, oraz wzrostu demokracji; a teraz jesteśmy świadkami upadku demokracji... temat ewolucji życia trwa, zamiatając wszystko, co nie zakwita w doskonałość.

Ludzkie wysiłki są czterech rodzajów, ponieważ istnieją cztery cele życia: Artha (bogactwo), kama (pragnienie), dharma (religia) i moksha (wyzwolenie). Pierwsze dwa ciągną ku rzeczom ziemskim, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą ku Bogu. Pierwsze dwa prowadzą do upadku i ignorancji, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą do wzrostu i wiedzy.

Przeniknąć do istoty całego istnienia i znaczenia oraz uwolnić zapach tego wewnętrznego osiągnięcia dla przewodnictwa innych, wyrażając w świecie form - prawdę, miłość, czystość i piękno - to jedyna gra, która ma jakąkolwiek wewnętrzną i absolutną wartość. Wszystkie inne wydarzenia, incydenty i osiągnięcia same w sobie nie mają trwałego znaczenia.

W Bhagavad Gicie (9:33) Pan powiedział: „anityam-asukham lokam-imam prapya bhajasva mam.” Ten świat jest przemijający; to wszyscy wiemy. Asukham, jest tyle cierpienia i nie ma nadziei na znalezienie szczęścia w tym świecie. Jedynym prawdziwym szczęściem jest duchowa praktyka. Dlatego przesłanie Pana brzmi: „Po co tak ciężko pracować w świecie, w którym nie ma szans na zdobycie czegokolwiek?”

Rolnicy na całym świecie dostarczają chleb dla całej ludzkości, ale to Chrystus jest jedynym chlebem życia... Nawet jeśli wszystkie fizyczne głody świata zostałyby zaspokojone, nawet jeśli każdy głodny zostałby nakarmiony swoją pracą lub hojnością innych, najgłębszy głód człowieka nadal by istniał... Dlatego mówię: Przyjdźcie wszyscy do Chrystusa. On jest chlebem życia. Przyjdźcie do Chrystusa, a nigdy więcej nie będziecie głodni.

Kiedy dokonujemy tego podziału, że cokolwiek doświadczasz, jest obiektem, bardzo szybko zaczynamy dostrzegać, że rzeczy, które doświadczamy w świecie „na zewnątrz”, są obiektami, ale wtedy nasze ciało też jest obiektem… A co jeszcze bardziej zdumiewające, umysł jest obiektem—myśli, uczucia, emocje. Wyraźnie obiekty występują w dwóch odmianach: jedne to obiekty wspólne publicznie (to, co możesz zobaczyć wokół siebie), a drugie to zbiór obiektów pierwszoosobowych (wspomnienia, myśli, przyjemność, ból, sama osobowość).

Tylko świadomość jest rzeczywistością, a to, co uważamy za nieświadome—materia, czas, przestrzeń, ciała, ten świat—są to tylko zjawiska w świadomości, nie oddzielone od niej. Podobnie jak sen, gdy zasypiasz i śnisz—wszystkie rzeczy, które widzisz we śnie, nie mają istnienia poza twoim umysłem. W ten sam sposób cały ten wszechświat, który doświadczamy, nie ma istnienia poza świadomością... Nie ma rozsądnej, logicznej odpowiedzi w obrębie snu na sen.

Kreatywność ma trzy warstwy; najwyższa to mistyk: on żyje w klimacie kreatywności. Poezja, czasami, przynosi skarby z drugiego świata; naukowiec, również bardzo rzadko, ale kiedy tylko może odwiedzić to, co ostateczne, przynosi coś cennego światu. Jedno jest pewne - mistyk, naukowiec, poeta - wszystko, co przychodzi na ten świat, pochodzi z innego świata. Przynieść to, co nieznane, to kreatywność. Przynieść to, co nieznane, do znanego, to kreatywność. Pomóc Bogu w objawieniu się w jakiejś formie to kreatywność.

Dopóki ubóstwo, niesprawiedliwość i rażąca nierówność będą istnieć na naszym świecie, nikt z nas nie będzie w pełni odpoczywać.

Kochaj cały świat tak, jak matka kocha swoje jedyne dziecko.

Miłość jest odbiciem jedności Boga w świecie dualizmu. Stanowi całą istotę stworzenia.

Człowiek powinien drżeć, świat powinien wibrować, całe niebo powinno być głęboko poruszone, gdy Syn Boży pojawi się na ołtarzu w rękach kapłana.

Pokój na świecie zależy od pokoju w sercach ludzi; zależy to od każdego z nas, który praktykuje etykę, dyscyplinując nasze negatywne myśli i emocje oraz rozwijając podstawowe duchowe cechy.

Bóg stworzył świat jakby w zabawie.

Nie było nikogo, kto by Mnie zrozumiał, aż stworzyłem cały świat.

To, co Zen rozumie przez bycie oderwanym – nie bycie bez emocji lub uczuć, lecz bycie kimś, w kim uczucie nie jest lepkie ani zablokowane, i przez kogo przechodzą doświadczenia świata jak odbicia ptaków przelatujących nad wodą.

Człowiek świecki pragnie zrealizować Boga, kontynuując swoje codzienne życie. Lecz pojawią się dla niego problemy, czas jest krótki. Należy go nauczyć prostej, łatwej i bardzo skutecznej techniki Kriya Joga.

Przypomnijmy sobie, że to zwykli ludzie - mężczyźni i kobiety, chłopcy i dziewczęta - sprawiają, że świat staje się wyjątkowym miejscem.

Kiedy próbujesz coś osiągnąć, twój umysł zaczyna wędrować gdzieś indziej. Kiedy nie próbujesz niczego osiągnąć, masz swoje ciało i umysł tu i teraz. W buddyzmie jest to heretyckie myślenie, by oczekiwać czegoś poza tym światem. Nie szukamy niczego poza sobą.

Po co chcesz robić sadhanę? Celem nie powinno być zaspokajanie egoizmu: "Chcę być wielkim joginem; będę miał tyle mocy, a tą mocą ustanowię siebie w świecie." Wszystkie takie myśli należy odrzucić daleko.