Zen to nie wysiłek. Wysiłek to napięcie, wysiłek to praca, wysiłek to osiąganie czegoś. Zen to nie coś, co trzeba osiągnąć. Ty już to jesteś. Po prostu zrelaksuj się, zrelaksuj się tak głęboko, że staniesz się objawieniem dla samego siebie.

Nie ma potrzeby posiadania głębokiego zrozumienia Zen.

Zen... nie myli duchowości z myśleniem o Bogu, podczas gdy obierasz ziemniaki. Duchowość zen to po prostu obierać ziemniaki.

Zen jest jedyną religią na świecie, która naucza nagłego oświecenia. Mówi, że oświecenie nie zajmuje czasu, może zdarzyć się w jednej, ułamkowej chwili.

Cała istota Zen polega na zawieszeniu zasad, które nałożyliśmy na rzeczy, i zobaczeniu świata takim, jakim jest.

Zen żyje w teraźniejszości. Całe nauczanie polega na tym: jak być w teraźniejszości; jak wydostać się z przeszłości, która już nie istnieje, i jak nie angażować się w przyszłość, która jeszcze nie nadeszła, a po prostu być zakorzenionym, skoncentrowanym w tym, co jest.

Rozmawiałem ostatnio z mistrzem Zen, który powiedział: „Będziesz moim uczniem”. Spojrzałem na niego i powiedziałem: „Kto był nauczycielem Buddy?” Spojrzał na mnie w bardzo dziwny sposób przez chwilę, a potem wybuchnął śmiechem i podał mi kawałek koniczyny.

Sekret zen to tylko dwa słowa: nie... zawsze... tak.

Wśród obywateli nie powinno być ani skrajnej biedy, ani nadmiernego bogactwa, ponieważ obie te rzeczy prowadzą do wielkiego zła.

Kiedy praktykujesz zazen, nie próbuj zatrzymać swojego myślenia. Pozwól, by zatrzymało się samo. Jeśli coś przychodzi do twojego umysłu, pozwól, by przyszło, i pozwól, by wyszło. Nie zostanie długo. Kiedy próbujesz zatrzymać swoje myślenie, oznacza to, że cię to niepokoi. Nie niepokój się niczym. Wydaje się, jakby coś przychodziło z zewnątrz twojego umysłu, ale w rzeczywistości to tylko fale twojego umysłu, i jeśli nie będziesz się nimi przejmować, stopniowo staną się coraz spokojniejsze.

W umyśle początkującego nie ma myśli: „Osiągnąłem coś”. Wszystkie myśli skoncentrowane na sobie ograniczają nasz ogromny umysł. Kiedy nie mamy myśli o osiągnięciach, o sobie, jesteśmy prawdziwymi początkującymi. Wtedy możemy naprawdę czegoś się nauczyć. Umysł początkującego to umysł współczucia. Kiedy nasz umysł jest pełen współczucia, jest bezgraniczny. Dogen-zenji, założyciel naszej szkoły, zawsze podkreślał, jak ważne jest wznowienie naszego bezgranicznego, pierwotnego umysłu. Wtedy zawsze będziemy wierni sobie, w współczuciu ze wszystkimi istotami i będziemy w stanie naprawdę praktykować.

W pewnym sensie Zen to czucie życia, zamiast czuć coś o życiu.

Prawdziwe zen starych chińskich mistrzów to wu-shih, czyli "bez zgiełku".

Tyrani zachowują się, zasiewając strach i nieufność wśród obywateli za pomocą szpiegów, rozpraszając ich obcymi wojnami, eliminując ludzi o silnym charakterze, którzy mogą prowadzić rewolucję, poniżając ludzi i czyniąc ich niezdolnymi do podjęcia decyzyjnych działań.

Pozostawanie wciągniętym w idee i słowa o Zen, jak mówią starzy mistrzowie, to cuchnąć Zenem.

Im więcej praktykujesz zazen, tym bardziej będziesz w stanie zaakceptować coś jako swoje, cokolwiek to jest.

Prawdziwa wolność to nie czuć się ograniczonym, nosząc ten zenowy habit, ten kłopotliwy formalny strój. Podobnie w naszym zabieganym życiu powinniśmy nosić tę cywilizację, nie dając się jej zaszkodzić, nie ignorując jej, nie dając się nią złapać.

Wabi oznacza oszczędność, ubóstwo; prostotę i funkcjonalność. Sugeruje transcendencję mody i chwilowych trendów. Duch wabi przenika wszystkie sztuki zen, od kaligrafii po karate, od ceremonii herbacianej po zen-łucznictwo.

W pozie zazen, twój umysł i ciało mają wielką moc, aby zaakceptować rzeczy takimi, jakie są, niezależnie od tego, czy są one zgodne czy niezgodne.

Prawdziwym celem Zen jest patrzenie na rzeczy takimi, jakie są, obserwowanie rzeczy takimi, jakie są, i pozwolenie, by wszystko szło tak, jak idzie. Praktyka Zen to otwieranie naszego małego umysłu.

To strata czasu. Jeśli naprawdę rozumiesz Zen... możesz użyć każdej książki. Możesz użyć Biblii. Możesz użyć Alicji w Krainie Czarów. Możesz użyć słownika, ponieważ... dźwięk deszczu nie potrzebuje tłumaczenia.

Dla uczniów zen chwast jest skarbem.

Umysł, który mamy, kiedy praktykujemy zazen, to wielki umysł: nie staramy się niczego zobaczyć; zatrzymujemy myślenie koncepcyjne; zatrzymujemy aktywność emocjonalną; po prostu siedzimy. Cokolwiek się z nami dzieje, nie przejmujemy się. Po prostu siedzimy. To jak coś, co dzieje się na wielkim niebie. Jaki kolwiek ptak by przez nie nie przeleciał, niebo nie dba o to. To jest umysł przekazany od Buddy do nas.