Nie myślenie o niczym to zen. Gdy to zrozumiesz, chodzenie, stanie, siedzenie lub leżenie, wszystko, co robisz, to zen. Wiedza, że umysł jest pusty, to widzenie buddy.... Używanie umysłu do rzeczywistości to złudzenie. Nie używanie umysłu do szukania rzeczywistości to świadomość. Wyzwolenie się od słów to wyzwolenie.

"Świat" to duży termin, ale człowiek musi powiększyć swoje pochodzenie, postrzegając siebie w świetle obywatela świata... Osoba, która prawdziwie czuje: "Świat to moja ojczyzna; to moja Ameryka, moja Indie, moje Filipiny, moja Anglia, moja Afryka", nigdy nie zabraknie jej możliwości do użytecznego i szczęśliwego życia.

Żadne liczby, moce, bogactwa, nauka, elokwencja ani nic innego nie będą miały przewagi, ale czystość, życie zgodnie z nauką, jednym słowem, anubhuti, uświadomienie. Niech w każdym kraju będzie tuzin takich dusz-lwów, lwów, którzy zerwali własne więzy, którzy dotknęli Nieskończoności, których cała dusza przeszła do Brahmana, którzy nie troszczą się o bogactwo, władzę ani sławę, a ci wystarczą, aby wstrząsnąć światem.

Podczas kontynuowania tej praktyki, tydzień po tygodniu, rok po roku, twoje doświadczenie stanie się coraz głębsze i głębsze, a twoje doświadczenie obejmie wszystko, co robisz w codziennym życiu. Najważniejsze jest, aby zapomnieć o wszelkich ideach zdobywania, wszelkich dwoistych ideach. Innymi słowy, po prostu praktykuj zazen w określonej pozycji. Nie myśl o niczym. Po prostu bądź na swojej poduszce, nie oczekując niczego. Wtedy w końcu odzyskasz swoją prawdziwą naturę. To znaczy, twoja prawdziwa natura sama się odnawia.

W Zazen, w praktyce medytacji, nie próbujemy uciekać od świata. Stawiamy mu czoła bezpośrednio. Stawiając mu czoła bezpośrednio, możemy w pełni się w nim zanurzyć.

Nie próbuj poprawiać umysłu. Próba poprawienia umysłu jest jak próba poprawienia fal w oceanie. Czy możesz zatrzymać fale w oceanie? Jeśli chcesz zobaczyć ocean bez fal, musisz zanurkować głębiej. Kiedy zanurkujesz głęboko w sobie, doświadczysz spokoju oceanu. A jeśli wszystko jest zamarznięte, to jest oświecenie.

Jeśli rozumiesz prawdziwą praktykę, to łucznictwo lub inne aktywności mogą stać się zenem. Jeśli nie rozumiesz, jak praktykować łucznictwo w jego prawdziwym sensie, to mimo że będziesz ćwiczyć bardzo ciężko, to, co zdobędziesz, to tylko technika. To ci nie pomoże w pełni. Może uda ci się trafić w cel bez wysiłku, ale bez łuku i strzał nic nie zrobisz. Jeśli zrozumiesz sens praktyki, to nawet bez łuku i strzał łucznictwo ci pomoże. Jak zdobędziesz tę moc lub umiejętność, to tylko przez właściwą praktykę.

W życiu, jak i w sztuce, Zen nigdy nie marnuje energii na zatrzymywanie się, aby wyjaśniać; jedynie wskazuje.

Zen to wyzwolenie od czasu. Bo jeśli otworzymy oczy i zobaczymy wyraźnie, staje się oczywiste, że nie ma innego czasu poza tą chwilą, a przeszłość i przyszłość to abstrahowanie bez żadnej konkretnej rzeczywistości.

Jednak transformacja świadomości podejmowana w taoizmie i zenie jest bardziej jak poprawa błędnej percepcji lub leczenie choroby. To nie jest proces nabywania coraz większej liczby faktów lub umiejętności, ale raczej oduczanie się złych nawyków i opinii. Jak powiedział Lao-tzu: "Uczony zyskuje każdego dnia, ale taoista traci każdego dnia."

Jest bardzo niewiele rzeczy w umyśle, które pochłaniają tyle energii, co zmartwienie. Jest to jedna z najtrudniejszych rzeczy, aby nie martwić się o nic. Zmartwienie pojawia się, gdy coś idzie źle, ale w odniesieniu do przeszłych wydarzeń jest bezcelowe jedynie życzyć sobie, że mogłyby być inaczej. Zamrożona przeszłość jest tym, czym jest, i żadne martwienie się nie sprawi, że stanie się czymś innym, niż było. Ale ograniczony umysł ego identyfikuje się ze swoją przeszłością, wikła się w nią i utrzymuje przy życiu bóle sfrustrowanych pragnień.

Zdecydowana większość przemocy, którą ludzie sobie nawzajem wyrządzają, nie jest dziełem przestępców ani osób psychicznie zaburzonych, lecz zwykłych, szanowanych obywateli służących zbiorowemu ego. Można by nawet powiedzieć, że na tej planecie "normalność" równa się szaleństwu. Co leży u podstaw tego szaleństwa? Całkowita identyfikacja z myślą i emocjami, czyli ego.

To, co Zen rozumie przez bycie oderwanym – nie bycie bez emocji lub uczuć, lecz bycie kimś, w kim uczucie nie jest lepkie ani zablokowane, i przez kogo przechodzą doświadczenia świata jak odbicia ptaków przelatujących nad wodą.

Jeśli myślisz, że coś zdobędziesz dzięki praktyce zazen, już jesteś zaangażowany w nieczystą praktykę.

Zen jest całościowe. Nigdy nie zaprzecza, nigdy nie mówi nie niczemu; akceptuje wszystko i przekształca to w wyższą rzeczywistość.

Życie Zen zaczyna się zatem od rozczarowania dążeniem do celów, które tak naprawdę nie istnieją – dobra bez zła, spełnienia ja, które nie jest niczym więcej niż ideą, i jutra, które nigdy nie nadchodzi.

Żaden kraj nie może naprawdę się rozwijać, jeśli jego obywatele nie są wykształceni. Każdy postępowy naród jest prowadzony przez ludzi, którzy mieli przywilej nauki.

Ludzie mówią, że praktykowanie zen jest trudne, ale jest nieporozumienie co do przyczyny. Nie jest trudno, ponieważ trudno usiąść w pozycji lotosu lub osiągnąć oświecenie. Jest trudno, ponieważ trudno utrzymać umysł czysty i praktykę czystą w jej podstawowym sensie.

Dla studentów Zen chwast to skarb. Z takim podejściem, cokolwiek robisz, życie staje się sztuką.

Mieszkałem z kilkoma mistrzami zen – wszyscy to byli koty.

Nie myślenie o niczym to Zen. Gdy już to wiesz, chodzenie, siedzenie czy leżenie – wszystko, co robisz, to Zen.

Żaden obywatel nie ma prawa być amatorem w kwestii treningu fizycznego... jaka hańba dla człowieka starzeć się, nigdy nie widząc piękna i siły, które jego ciało może osiągnąć.

Praktyka zazen jest bezpośrednim wyrazem naszej prawdziwej natury. Mówiąc ściśle, dla człowieka nie ma innej praktyki niż ta praktyka; nie ma innego sposobu życia niż ten sposób życia.