Het is me peinlijk toe te geven wat me naar psychologie trok. Ik wilde niet naar de medische school. Ik haalde goede cijfers in psychologie, was charismatisch en mensen op de psychologieafdeling mochten me. Het was zo'n laag niveau.

Als ik een dilemma zie bij de westerse mens, is het dat hij niet kan accepteren hoe mooi hij is. Hij kan niet accepteren dat hij puur licht is, pure liefde, puur bewustzijn, dat hij goddelijk is.

Een Eenheid van alles. Een evolutie in het bewustzijn van ons allen die niet over de ego's gaat.

Het bereiken van het staat van zielbewustzijn is thuiskomen.

Naarmate we groeien in ons bewustzijn, zal er meer compassie en meer liefde zijn. En dan zullen de barrières tussen mensen, religies en naties beginnen te vallen.

De manier waarop je de infusie van de Geest volledig waardeert, is steeds meer volledig in het moment komen, waar dit moment genoeg is.

Je wordt geliefd gewoon voor wie je bent, gewoon voor je bestaan.

Wanneer onze harten openen, wanneer we weten dat we in feite de wereld zijn, wanneer we de pijn van anderen in ons eigen bloed en spier ervaren, voelen we mededogen.

Ik ben een Bhakti, wat betekent dat ik devotionele yoga en hart en liefde beoefen, dus ik zeg tegen mensen, begin met je ego en ga naar je hart.

Sterven is het belangrijkste moment dat bestaat in elke incarnatie.

Het ego is een exquisiet instrument. Geniet ervan, gebruik het - maar verdwijn er niet in.

Ongevallen zijn gewoon afhankelijk van waar je naar kijkt; voor het ego lijkt het op wonderen en ongevallen.

Genezing betekent niet teruggaan naar hoe de dingen vroeger waren, maar toestaan dat wat nu is ons dichter bij God brengt.

Getuig van je gedachten. Je gedachten zijn hechtingen.

Dus komt iemand langs en raakt me. Ze maken me boos of gespannen of ze wekken een verlangen in me, wauw, wat ben ik blij. Ze hebben me te pakken. En dat is mijn werk aan mezelf. Als ik boos op je ben omdat je gedrag niet voldoet aan mijn model van hoe je zou moeten zijn, dan is dat mijn probleem omdat ik modellen heb. Geen verwachtingen, geen opwinding. Als je een leugenaar en een bedrieger bent, is dat jouw karma. Als ik bedrogen word, is dat mijn werk aan mezelf.

Ik ben tot de vaste conclusie gekomen dat er geen 'thema's' meer voor mij zijn. Men kan me niet vertellen wie ik moet haten, met wie ik moet vechten, wie ik moet onderwerpen – ik zie alleen een 'ons' in mijn hart.

Aan het begin van de reis vraag je je af hoe lang de reis zal duren en of je het in dit leven zult halen. Later zie je dat je bestemming HIER is en dat je NU aankomt... dus stop je met vragen.

Wie je denkt dat je bent, zal altijd bang zijn voor verandering. Maar het maakt geen verschil voor wie je werkelijk bent.

Ik breng tijd door met mijn guru in mijn hart. En ik houd van alles in het universum. Dat is alles wat ik de hele dag doe.

De satsang is - binnen de massacultuur - als kleine paddenstoelen hier en daar, en iemand, misschien een christen, een hindoe en een boeddhist, komen samen; het maakt niet uit, want dat zijn paden. Het zijn paden naar de Ene. Maar die satsangs zijn wat de wereld nodig heeft. En zoals ik zeg - van hart tot hart - dat is wat satsang is.

Binnen de spirituele reis begrijp je dat lijden iets wordt dat je is gegeven om je te laten zien waar je geest nog vastzit. Het is een voertuig om je te helpen aan het werk te gaan. Daarom wordt het genade genoemd.

Lijden toont alleen waar je aan gehecht bent. Daarom is lijden voor degenen op het pad genade.

Dus je eerste taak is om aan jezelf te werken. Het grootste wat je voor een ander mens kunt doen, is je eigen huis op orde brengen en je ware spirituele hart vinden.