De manier waarop we de dood beschouwen, is cruciaal voor de manier waarop we het leven ervaren. Wanneer je angst voor de dood verandert, verandert de manier waarop je je leven leeft.

Lijden brengt je hart om te dragen. Het krijgt je waar je bent!

We ontvangen voortdurend informatie van alle niveaus van ons bewustzijn, maar we erkennen hun bestaan niet; we behandelen de informatie als statisch, als ruis.

Wanneer iemand van wie we houden sterft, zijn we zo druk met het rouwen om wat gestorven is dat we negeren wat niet gestorven is.

De interessante vraag is, hoe zet je jezelf in een positie zodat je ‘wat is’ kunt toelaten? De vijand blijkt de creatie van de geest te zijn. Want wanneer je gewoon in het moment bent en doet wat je doet, is er geen angst. De angst komt wanneer je een stap terug doet om erover na te denken. De angst zit niet in de acties. De angst zit in de gedachte over de acties.

Door de dood zo intens aanwezig te laten zijn, verrijkt het zowel de waarde van elk moment als onze onthechting ervan.

Wanneer we oefenen met sterven, leren we ons minder met het Ego te identificeren en meer met de Ziel.

Ik raak mijn gedachten kwijt en ga naar mijn getuige, die zich in mijn spirituele hart bevindt. De getuige die het zijn getuigt.

Alle spirituele praktijken zijn illusies gecreëerd door illusionisten om aan de illusie te ontsnappen.

Wat het woord God werkelijk betekent, is het mysterie. Het is het mysterie waarmee we als mensen worden geconfronteerd: het mysterie van het bestaan, van lijden en van de dood.

Externe stilte kan de deur naar innerlijke stilte zijn.

Als je ver genoeg terug zou stappen en het hele proces zou observeren, zou je zien dat je een volkomen bepaald wezen bent.

Als je een gevoel van sociale verantwoordelijkheid hebt, werk dan eerst aan jezelf. Vreedzaam zijn met jezelf is de eerste stap als je in een vreedzaam universum wilt leven.

Zonder open te blijven voor verandering, kunnen we niet open blijven voor het leven.

Kijk hoe je geest oordeelt. Oordeel komt gedeeltelijk uit je eigen angst. Je oordeelt andere mensen omdat je niet comfortabel bent in je eigen wezen. Door te oordelen, ontdek je waar je staat ten opzichte van andere mensen. De oordelende geest is zeer verdeeld. Het scheidt. Scheiding sluit je hart. Als je je hart voor iemand sluit, verleng je zowel jouw lijden als het hunne. Het verschuiven van oordeel betekent leren om je situatie en hun situatie met een open hart te waarderen in plaats van te oordelen. Dan kun je jezelf en anderen gewoon laten zijn, zonder scheiding.

Wanneer je de geliefde overal om je heen ziet, is iedereen familie en overal is liefde.

Het meest verfijnde paradox... zodra je alles opgeeft, kun je alles hebben. Zolang je macht wilt, kun je het niet hebben. Op het moment dat je het niet meer wilt, heb je meer dan je ooit had kunnen dromen.

Ik kijk graag naar een boom en zie dat het liefde is. Jij niet?

Wanneer je al in Detroit bent, hoef je geen bus meer te nemen om daar te komen.

In meditatie kunnen we de jeuk observeren in plaats van er aan te krabben.

Wat we "daarbuiten" zien, is de projectie van waar we zijn - de projectie van de vastklampen van onze geesten.

Het hart geeft alles over aan het moment. De geest oordeelt en houdt zich in.

Na meditatie voor enkele jaren, begon ik de patronen van mijn eigen gedrag te zien. Wanneer je je geest kalmeert, begin je de aard van je eigen weerstand duidelijker te zien, vechten, innerlijke dialogen, de manier waarop je uitstelgedrag vertoont en passief verzet tegen het leven ontwikkelt. Wanneer je de getuige cultiveert, veranderen de dingen. Je hoeft ze niet te veranderen. Dingen veranderen gewoon.