Geloof is een staat van openheid of vertrouwen... Met andere woorden, een persoon die fanatiek is op religieus gebied en zich vasthoudt aan bepaalde ideeën over de aard van God en het universum, wordt een persoon die helemaal geen geloof heeft. In plaats daarvan houdt hij vast. Maar de houding van geloof is loslaten en openstaan voor de waarheid, wat die ook mag zijn.

Er zal altijd oorlog zijn, maar we moeten altijd werken om ons ertegen te verzetten.

Het doel van onze praktijk is gewoon jezelf zijn.

De geest die we hebben wanneer we zazen beoefenen, is de grote geest: we proberen niets te zien; we stoppen met conceptueel denken; we stoppen emotionele activiteit; we zitten gewoon. Wat er ook met ons gebeurt, het stoort ons niet. We zitten gewoon. Het is als iets dat gebeurt in de grote lucht. Welke vogel er ook doorheen vliegt, de lucht geeft er niet om. Dat is de geest die van de Boeddha naar ons is overgedragen.

Zonder het feit te accepteren dat alles verandert, kunnen we geen perfecte kalmte vinden. Maar helaas, hoewel het waar is, is het moeilijk voor ons om het te accepteren. Omdat we de waarheid van vergankelijkheid niet kunnen accepteren, lijden we.

Voor Zen-studenten is onkruid een schat.

Hoewel we geen werkelijke geschreven communicatie uit de wereld van leegte hebben, hebben we enkele aanwijzingen of suggesties over wat er in die wereld gebeurt, en dat is, je zou kunnen zeggen, verlichting. Wanneer je pruimenbloesems ziet of het geluid van een klein steentje hoort dat tegen bamboe slaat, is dat een brief uit de wereld van leegte.

De wereld is zijn eigen magie.

Concentratie komt niet van het hard proberen zich op iets te concentreren, maar door je geest open te houden en deze op niets te richten.

Je bent perfect zoals je bent en er is altijd ruimte voor verbetering.

Wanneer je iets doet, moet je jezelf volledig opbranden, zoals een goed vuur, zonder een spoor van jezelf achter te laten.

Strikt genomen is er geen verlichte persoon. Er is alleen verlichte activiteit.

De Zen-manier van kalligrafie is schrijven op de eenvoudigste en directste manier, alsof je een beginner bent, niet proberen iets vaardigs of moois te maken, maar gewoon schrijven met volledige aandacht, alsof je ontdekt wat je voor de eerste keer schrijft; dan zal je volledige natuur in je schrijven zijn.

Een tijger negeert of minacht geen enkel klein dier. De manier waarop hij een muis vangt en een koe vangt en opeet is hetzelfde.

Een meester die niet voor een leerling kan buigen, kan niet voor Boeddha buigen.

Er is geen formule om de authentieke warmte van liefde te genereren... Iedereen heeft liefde, maar het kan alleen naar buiten komen wanneer iemand overtuigd is van de onmogelijkheid en frustratie van proberen zichzelf lief te hebben. Deze overtuiging komt niet door veroordelingen, door zichzelf te haten, door zelfliefde slechte namen te geven in het universum. Het komt alleen in het besef dat er geen zelf is om lief te hebben.