Wanneer we deze scheiding maken dat alles wat je ervaart een object is, beginnen we heel snel te zien dat de dingen die we ervaren in de wereld "daar buiten" objecten zijn, maar dan is ons lichaam ook een object... En, nog verbazingwekkender, de geest is een object—gedachten, gevoelens, emoties. Duidelijk komen objecten in twee variëteiten: de ene is publiek gedeeld (wat je om je heen kunt zien), en de andere is de privéset van objecten van de eerste persoon (herinneringen, gedachten, plezier, pijn, de persoonlijkheid zelf).

Bewustzijn alleen is de realiteit en datgene wat we beschouwen als niet-bewust—materie, tijd, ruimte, lichamen, deze wereld—zijn verschijningen in bewustzijn, niet gescheiden van bewustzijn. Net als een droom wanneer je slaapt en droomt—alle dingen die je in de droom ziet, hebben geen bestaan buiten je eigen geest. Op dezelfde manier heeft dit hele universum dat we ervaren geen bestaan buiten bewustzijn... Er is geen redelijke, logische verklaring binnen de droom voor een droom.

Vanuit dit perspectief wordt het universum niet geproduceerd en wordt het niet vernietigd. Het is niets anders dan jij. Het verschijnt in jou, het straalt in jou en verdwijnt in jou.

Er zijn religies die gebaseerd zijn op zelfonderzoek — gebaseerd op zelfonderzoek naar "Wat ben ik?"... Ze zijn allemaal gebaseerd op innerlijk onderzoek.

Shankara's commentaar over de Brahma Sutra is de basis van de Advaita Vedanta, niet-duale Vedanta... 'Niet-duaal' betekent dat er buiten jou—dit ware Zelf—niets anders is. Jij bent de enige realiteit die bestaat. Buiten jou is er geen tweede ding. Als er geen twee is, is een zeer interessante consequentie dat alles wat we om jou heen zien, in zekere zin alleen jij moet zijn—niet los van jou... Bewustzijn is niet-duaal, wat betekent dat er geen tweede ding is buiten bewustzijn... In jou is het bewustzijn, het hele universum is een verschijning—geen tweede ding buiten jou, daarom ben jij dat niet-duale bewustzijn... Eenheid in de kern, uitgedrukt als de velen—wat we moeten oefenen, is de harmonie van de velen.

Er is een absolute realiteit, deze wereld is een verschijning van die realiteit, en jij bent die absolute realiteit.

Het ware Zelf is geen object van de zintuigen: je kunt het niet zien, je kunt het niet horen, je kunt het niet ruiken, je kunt het niet aanraken, je kunt het niet proeven.

Alle Abrahamitische religies zijn God-gecentreerde, theïstische religies. En omdat dit het enige type religie is waaraan het Westen gewend is, vinden ze iets als het boeddhisme heel verwarrend. Hoe kun je een religie hebben zonder God? Terwijl in India dit helemaal geen probleem is. Boeddhisme bestaat daar al 2500 jaar, Jainisme zelfs nog langer... In het boeddhisme wordt er niet over God gesproken. Het is openlijk agnostisch. In het Jainisme wordt er ook niet over God gesproken.

Dit universum dat je ervaart, ervaar je in je bewustzijn. In je bewustzijn wordt geen universum geboren—het verschijnt. Geen universum wordt geproduceerd. Geen universum evolueert daadwerkelijk. Het verschijnt, wordt ervaren, verdwijnt.

In de ultieme realiteit is er geen vraag van wil. Waar zou de absolute wil over gaan? Hoe zou de absolute wil iets willen? Willen zit in de geest.

Denken dat ik dit wakkere lichaam en geest ben, deze persoon, is een vergissing die voortkomt uit onwetendheid van Turiya, mijn echte Zelf... Je denkt aan jezelf als deze persoon—dit lijkt de onbetwijfelbare waarheid voor ons te zijn. Wat Vedanta beweert, is dat als je deze methode van wakker zijn, dromen en diepe slaap onderzoekt, je het echte jij zult tegenkomen—niet deze persoon, maar de getuige van deze persoon, het Turiya waarin deze persoon opkomt, straalt en weer valt.

Wanneer je jezelf werkelijk kent zoals je bent, zul je de realiteit kennen... Onze realiteit is de ultieme realiteit. God is onze eigen realiteit. Jij bent Brahman. Dit is de ultieme realiteit.

Advaita zegt dat het hele universum een object is, bekend en onbekend, dat in bewustzijn verschijnt—niet verschillend van bewustzijn, niet constituerend een meetbaar tweede ten opzichte van bewustzijn. Het is in feite geen tweede entiteit apart van bewustzijn, net zoals golven geen meetbaar tweede zijn apart van water... Het hele universum, bekend en onbekend, is niets anders dan bewustzijn dat aan zichzelf verschijnt als zijn eigen objecten, en is daarom niet twee, non-duaal.

Je bent niet echt de waker. Je bent niet echt de dromer. Je bent niet de diepe slaper... Waken, dromen en diepe slaap blijven komen en gaan gedurende onze dagen, maar erachter is één gemeenschappelijk bewustzijn, één gemeenschappelijk besef.

De Upanishads bevatten misschien de oudste levende leringen over spiritualiteit. Spiritualiteit in zijn meest originele en frisse vorm... De basisleer van de Upanishads is dat er een ultieme realiteit is—deze wereld die we ervaren en hoe we onszelf ervaren, zijn allemaal manifestaties van die realiteit. Wij zijn die realiteit. Als we onszelf maar werkelijk zouden kennen, zouden we ons realiseren dat wij die absolute realiteit zijn. Die absolute realiteit in de Upanishads wordt 'Brahman' genoemd. Brahman betekent letterlijk 'het uitgestrekte'. Dit is het dichtstbijzijnde woord voor God in Vedanta.

Godgerichte religies/mentaliteit zijn waarschijnlijk devoot: gericht op aanbidding, waarschijnlijk dualistisch, waarschijnlijk gericht op tempels/kerken/moskeeën, waarschijnlijk ritueel. In tegenstelling tot dit, zal men merken dat religies op basis van zelfonderzoek waarschijnlijk meer monastiek van aard zijn, meer een onderzoek, meer intellectueel, meditatief in plaats van devoot, meer gericht op meditatiezalen dan op tempels.

Jij, het Zelf, bent de getuige van de drie toestanden van waken, dromen en diepe slaap... Alle drie de toestanden (waken, dromen, diepe slaap) zijn verschijningen—ze verschijnen en verdwijnen in één bewustzijn dat de Turiya is, jouw ware natuur.

Er is geen oorsprong van dit universum—geen beëindiging, geen schepping, noch vernietiging van dit universum. Er is niemand die in slavernij is. Er is niemand die een spirituele zoeker is die spirituele praktijken uitvoert. Er is niemand die op zoek is naar bevrijding, en in feite is er niemand die bevrijd is. Dit is de ultieme waarheid.

Alles wat je overkomt is een manifestatie van het licht van het goddelijke—je eigen licht, jijzelf verschijnt. Wie te beschuldigen? Wie te prijzen? Degene die prijst, degene die beschuldigt worden geprezen, maar het is één—en dat ene ben jij. Dit is de ultieme waarheid... Jij bent de waarheid.

De uiteindelijke realiteit die je wilt realiseren ligt buiten de causaliteit. Je kunt iets doen en het niet krijgen.

Je kunt niet naar het echte Zelf lopen... Je kunt het niet vastpakken. Het is geen object.

Advaita Vedanta is een van de scholen van Vedanta, maar ik zou durven zeggen dat het bijzonder belangrijk is vanwege bepaalde redenen die het bijzonder acceptabel maken voor de moderne geest. Er is weinig tot geen theologie, en de nadruk ligt op ervaring en rede. Advaita Vedanta legt enorme nadruk en belang op het leven zoals wij het ervaren, en gebruikt vervolgens de rede om tot zijn conclusies te komen... De conclusie van Advaita Vedanta was dat we, in zekere zin, diep misleid zijn over onze eigen aard... Het doel van Advaita is om ons op te leiden, onze paradigma te verschuiven, zodat we de wereld en onszelf op deze manier gaan zien.

Deze hele wereld, lichaam, geest, deze persoon en alle andere personen zijn allemaal verschijningen in Mij, het ene bewustzijn.