Het echte jij is tijdloos en voorbij leven en dood.

De dood is niet zo vreselijk als je denkt. Het komt naar je toe als een genezer. Slaap is niets anders dan een valse dood. Wat er in de dood gebeurt, kunnen we ons voorstellen in de slaap. Al ons lijden verdwijnt in de slaap. Wanneer de dood komt, stoppen al onze sterfelijke martelingen; ze kunnen de poorten van de dood niet overschrijden.

Het moment dat je je echte wezen kent, ben je nergens bang voor. De dood geeft vrijheid en kracht. Om vrij te zijn in de wereld, moet je voor de wereld sterven. Dan wordt het universum van jou, het wordt je lichaam, een uitdrukking en een hulpmiddel. Het geluk van absolute vrijheid is onbeschrijfelijk.

Wat iemand ook denkt op het moment van de dood, dat wordt hij; evenzo, als je Satchitananda wordt op het moment van het verlaten van het lichaam, dan word je jezelf, het ultieme Zelf.

Het leven is de coexistentie van alle tegengestelde waarden. Vreugde en verdriet, plezier en pijn, omhoog en omlaag, warm en koud, hier en daar, licht en duisternis, geboorte en dood. Alle ervaring is door contrast, en het ene zou betekenisloos zijn zonder het andere.

De dood heeft niets te maken met weggaan. De zon gaat onder. De maan gaat onder. Maar ze zijn niet weg.

Alleen degene die een gecoördiseerd begrip heeft van zowel het zichtbare als het onzichtbare, van materie en geest, van activiteit en datgene wat achter activiteit staat, overwint de Natuur en overwint zo de dood.

Mensen zijn zo ondoordacht, nee, zo gek, dat sommigen, uit angst voor de dood, zichzelf dwingen te sterven.

De dood is niets voor ons, aangezien wanneer wij er zijn, de dood nog niet gekomen is, en wanneer de dood gekomen is, wij er niet meer zijn.

Als de dood je geen pijn doet wanneer je dood bent, is het dwaas om toe te staan dat de angst ervoor je nu pijn doet.

Er is maar één God, Zijn naam is Waarheid, Hij is de Schepper, Hij vreest niemand, Hij is zonder haat, Hij sterft nooit, Hij is buiten de cyclus van geboorte en dood, Hij is zelfverlicht, Hij wordt gerealiseerd door de vriendelijkheid van de Ware Guru. Hij was Waar in het begin, Hij was Waar toen de tijden begonnen en is altijd Waar geweest, Hij is ook Waar nu.

Hoewel geboorte en dood natuurlijke fenomenen zijn, is de dood van een dierbare pijnlijk. Maar je moet dit overwegen: wat gebeurd is, kan niet worden teruggedraaid. Daarom moet men nadenken over de plicht tegenover de overleden ziel, zodat de ziel in vrede kan rusten. Als je jezelf laat verstoren, kan de overleden ziel geen vrede vinden.

De Mutakallemim... passen de term niet-bestaan alleen toe op absoluut niet-bestaan, en niet op het ontbreken van eigenschappen. Een eigenschap en het ontbreken van die eigenschap worden door hen als twee tegenstellingen beschouwd, ze behandelen bijvoorbeeld blindheid en zicht, dood en leven op dezelfde manier als warmte en kou. Daarom zeggen ze, zonder enige beperking, dat niet-bestaan geen agent vereist, een agent is vereist wanneer iets wordt geproduceerd.

Als boeddhist beschouw ik de dood als een normaal proces, een realiteit die ik accepteer zolang ik in dit aardse bestaan blijf. Wetende dat ik er niet aan kan ontsnappen, zie ik geen reden om me er zorgen over te maken. Ik beschouw de dood als het verwisselen van je kleren wanneer ze oud en versleten zijn, in plaats van als een definitief einde. Toch is de dood onvoorspelbaar: we weten niet wanneer of hoe het zal plaatsvinden. Dus is het verstandig om bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen voordat het daadwerkelijk gebeurt.

Ik ben al dood. Fysieke dood zal geen verschil maken in mijn geval. Ik ben een tijdloos wezen. Ik ben vrij van verlangen of angst, omdat ik me het verleden niet herinner of de toekomst voorstel. Waar geen namen of vormen zijn, hoe kan er verlangen en angst zijn? Met het loslaten van verlangen komt tijdloosheid. Ik ben veilig, omdat wat niet is, niet kan aanraken wat is. Jij voelt je onveilig omdat je gevaar voorstelt. Natuurlijk is je lichaam op zich complex en kwetsbaar en heeft bescherming nodig. Maar jij niet. Zodra je je eigen onkwetsbare wezen beseft, zul je in vrede zijn.

Vertrouw niet op de dood om je van je onvolmaaktheden te bevrijden...

De meeste van ons zijn ervan overtuigd dat we ons ego zijn, dat is wie we denken dat we zijn. Het ego maakt deel uit van onze incarnatie. Het sterft samen met het lichaam, en daarom zijn we zo bang voor de dood. De dood schrikt de hel uit wie je denkt dat je bent, vooral als je denkt dat je dit lichaam bent.

Toevallig, of door Gods wil, stierven beide vrouwen op hetzelfde moment, de een dacht aan de dode kakkerlak, de ander dacht aan God. Nu werden ze beiden meegenomen voor oordeel voor Yama, de heer van de dood, en Chitragupta, zijn boodschapper, waar hen zou worden verteld wie wat zou ontvangen en wie waar zou gaan.

De dood is op elk moment gezegend, maar het is dubbel gezegend voor een krijger die sterft voor zijn zaak, dat wil zeggen, de waarheid.

Gebrek aan liefde voor het vegetatieve, subtiele, chthonische, heidense en sexy aspect van de wereld betekent dood.

Het verschil tussen een grote ziel en een gewone man is dit: de laatste huilt terwijl hij dit lichaam verlaat, terwijl de eerste lacht. De dood lijkt voor hem slechts een spel.

De dood is niets voor ons: want wat opgelost is, heeft geen sensatie; en wat geen sensatie heeft, is niets voor ons.

De enige religie die onderwezen zou moeten worden is de religie van moed. Of in deze wereld of in de wereld van religie, het is waar dat angst de zekere oorzaak is van degradatie en zonde. Het is angst die ellende brengt, angst die de dood brengt, angst die kwaad voortbrengt. En wat veroorzaakt angst? Onwetendheid van onze eigen natuur.