We worden niet zomaar engelen door het instrument van de dood. Als we nu engelen zijn, zullen we engelen zijn in het hiernamaals. Als we nu donkere, negatieve persoonlijkheden zijn, zullen we hetzelfde zijn na de dood.

Zonder geboorte en dood, en zonder de eeuwige transformatie van alle levensvormen, zou de wereld statisch, ritme-loos, niet-dansend, gemummificeerd zijn.

Woon in vrede in het huis van je wezen, en de Boodschapper van de Dood zal je niet kunnen raken.

Het echte gevaar in het leven is niet de dood, maar het leven van een slecht leven.

Het leven is kort en de tijd van de dood is onzeker; dus richt je op meditatie. Vermijd kwaad te doen en verwerf verdienste, zo goed als je kunt, zelfs ten koste van je eigen leven. Kortom: handel zo dat je geen reden hebt om jezelf te schamen en houd je vast aan deze regel.

Kinderen (de onwetenden) streven externe genoegens na; (zo) vallen ze in de wijdverspreide val van de dood. Maar de wijze, die de aard van de onsterfelijkheid kent, zoekt het blijvende niet onder vergankelijke dingen.

De dood, het meest gevreesde van alle kwaden, is daarom niet van belang voor ons; want zolang we bestaan, is de dood niet aanwezig, en wanneer de dood aanwezig is, bestaan we niet meer.

We vrezen de dood vanwege pijn en door de gedachte dat we misschien vernietigd zouden kunnen worden. Dit idee is verkeerd. Jezus toonde zich aan zijn discipelen in fysieke vorm na zijn dood. Lahiri Mahasaya keerde de volgende dag in vlees terug nadat hij in mahasamadhi was gegaan. Ze bewezen dat ze niet vernietigd waren.

Wat geen ergernis veroorzaakt wanneer het aanwezig is, veroorzaakt alleen een ongegronde pijn in de verwachting. De dood is daarom, het ergste van alle kwellingen, niets voor ons, aangezien, wanneer wij er zijn, de dood nog niet gekomen is, en wanneer de dood komt, zijn wij er niet meer. Het is dan ook niets voor de levenden of voor de doden, want bij de levenden is het er niet, en de doden bestaan niet meer.

Als de dood het einde zou zijn, dan is er geen God en zijn er geen gerealiseerde meesters – het is allemaal een hoop leugens. De groten zouden je niet aansporen om beter te worden, want wat zou het nut zijn als, goed of slecht, we aan het einde van het leven allemaal weggeworpen zouden worden? Wat zou de waarde van de geschriften zijn? Er zou geen gerechtigheid zijn als dit huidige bestaan alles is wat er is voor elk individueel leven. Wat van die zielen die maar een paar jaar leefden of in blinde of verkrüppelde lichamen leefden?

Een adept van Kriya Yoga overwint de dood door de ziel voorbij identificatie met het fysieke lichaam te brengen, bewust en naar wens; en vervolgens weer terug te keren naar het bewustzijn van de sterfelijke vorm. Door dit proces ervaart hij het lichaam slechts als de materiële woonplaats van de ziel. Hij kan daarin blijven zolang hij wil; en nadat dat lichaam zijn nut heeft vervuld, kan hij het naar wens verlaten zonder fysieke of mentale pijn door gehechtheid te lijden, en zijn alomtegenwoordige huis in God binnengaan.

Het hiernamaals schijnt niet voor degenen die geen onderscheidingsvermogen hebben en gemakkelijk worden meegevoerd door de charme van vergankelijke dingen. Zoals kinderen verleid worden door speelgoed, zo worden zij verleid door plezier, macht, naam en roem. Voor hen lijken deze de enige realiteiten te zijn. Gehecht aan vergankelijke dingen, vallen ze vaak onder de heerschappij van de dood. Er is een deel van ons dat moet sterven; er is een ander deel dat nooit sterft. Wanneer een man zich kan identificeren met zijn onsterfelijke natuur, die één is met God, overwint hij de dood.

Het idee van beloning en straf komt ook uit deze wet voort. Wat we zaaien, moeten we oogsten. Het kan niet anders zijn. [...] Als iemand zijn hele leven doorbrengt met slechte gedachten en verkeerde daden, dan is het zinloos voor hem om geluk in het hiernamaals te zoeken; want ons hiernamaals is geen kwestie van toeval, maar volgt als de reactie op onze huidige acties. [...] We moeten echter nooit uit het oog verliezen dat al deze ideeën van beloning en straf zich bevinden in het rijk van relativiteit of eindigheid. Geen ziel kan eeuwig verdoemd worden door haar eindige slechte daden; want oorzaak en gevolg moeten altijd gelijk zijn. Zo kunnen we met gezond verstand zien dat de theorie van eeuwige verdoemenis en eeuwige hemel onmogelijk en onlogisch is, aangezien geen eindige handeling een oneindig resultaat kan creëren. Daarom is volgens Vedanta het doel van de mensheid niet tijdelijk plezier of pijn, maar Mukti of absolute vrijheid; en elke ziel marcheert bewust of onbewust naar dit doel door de verschillende ervaringen van leven en dood.

Woon in vrede in het huis van je eigen wezen, en de Boodschapper van de Dood zal je niet kunnen aanraken.

Zelfs de dood kan onze goede daden niet uitwissen.

Vergeet nooit dat dit tijdelijke lichaam vatbaar is voor geboorte en dood.

De mensheid zou zich opnieuw moeten afvragen over het absurde en altijd onrechtvaardige fenomeen van oorlog, op wiens podium van dood en pijn alleen de onderhandelingstafel blijft staan die het had kunnen en moeten voorkomen.

Het lichaam is slechts een kledingstuk. Hoe vaak heb je je kleding in dit leven veranderd, maar daardoor zou je niet zeggen dat je veranderd bent. Evenzo, wanneer je dit lichamelijke kledingstuk bij de dood opgeeft, verander je niet. Je bent precies hetzelfde, een onsterfelijke ziel, een kind van God.

De dood is de wet van het leven. De dood is de vriend van elk levend wezen. Echter, niemand begrijpt dit. Iedereen is bang. En toch is de dood de eeuwige metgezel van ons allemaal.

Het hele leven van de filosoof is een voorbereiding op de dood.

Zolang de mens wordt overweldigd door de duisternis van onwetendheid, is hij de slaaf van de natuur en moet hij alles accepteren wat komt als de vrucht van zijn gedachten en daden. Wanneer hij afdwalt op het pad van irreëelheid, verklaren de Wijzen dat hij zichzelf vernietigt; want wie zich vastklampt aan het vergankelijke lichaam en het als zijn ware Zelf beschouwt, moet de dood vele malen ervaren.

Als een man het hele horror van het leven van gewone mensen die ronddraaien in een cirkel van onbeduidende interesses en onbeduidende doelen zou kunnen begrijpen, als hij zou kunnen begrijpen wat zij verliezen, zou hij begrijpen dat er maar één ding serieus voor hem is - ontsnappen aan de algemene wet, vrij zijn. Wat kan serieus zijn voor een man in de gevangenis die ter dood is veroordeeld? Slechts één ding: hoe zichzelf te redden, hoe te ontsnappen: verder is niets serieus.

De oceaan van de Geest is de kleine bubbel van mijn ziel geworden. Of het nu drijft in de geboorte, of verdwijnt in de dood, in de oceaan van kosmisch bewustzijn kan de bubbel van mijn leven niet sterven. Ik ben onvernietigbaar bewustzijn, beschermd in de schoot van de onsterfelijkheid van de Geest.