Terwijl je oplost in liefde, vervaagt je ego. Je denkt niet na over liefhebben; je bent gewoon liefde, uitstralend als de zon.

Achter ieders aangeleerde gedragingen en vreemde eigenaardigheden schuilt een ziel, klaar om contact te maken als ze maar uit een scheur in het ego wordt gehaald.

Zielen houden van. Dat is wat zielen doen. Egos niet, maar zielen wel. Word een ziel, kijk om je heen en je zult verbaasd zijn – alle wezens om je heen zijn zielen. Wees er een, zie er een.

De zon kan de hele wereld warmte en licht geven, maar dat kan hij niet als de wolken zijn stralen blokkeren. Evenzo kan God niet schijnen in het hart zolang egoïsme het verhult.

Wanneer men ademcontrole door Kriya beoefent, geniet men van een gelukzalige staat en wordt men bevrijd van het ego.

Hoe meer je een plant snoeit, hoe meer deze groeit. Zo ook, hoe meer je probeert het ego te vernietigen, hoe meer het zal toenemen. Je zou de wortel van het ego moeten zoeken en het vernietigen.

Wat nodig is, is de constante ontmaskering van de strategie van het ego.

Hoe lang herinner je je dat het de Heer is die je doet werken? Maar dan, door dit steeds opnieuw te analyseren, kom je in een staat waarin het ego verdwijnt en in plaats daarvan de Heer binnenkomt. Dan zul je met recht kunnen zeggen: "Jij, Heer, bewaakt al mijn handelingen van binnenuit." Maar, mijn vriend, als het ego alle ruimte in je hart in beslag neemt, waar is er dan ruimte genoeg voor de Heer om binnen te komen? De Heer is werkelijk afwezig!

Er zijn maar weinig dingen in de geest die zoveel energie verbruiken als zorgen. Het is een van de moeilijkste dingen om je nergens zorgen over te maken. Zorgen ontstaan wanneer dingen misgaan, maar in relatie tot gebeurtenissen uit het verleden is het nutteloos om gewoon te wensen dat ze anders waren. Het bevroren verleden is wat het is, en geen hoeveelheid zorgen zal het anders maken dan het is geweest. Maar de beperkte ego-geest identificeert zich met zijn verleden, raakt ermee verstrikt en houdt de pijn van gefrustreerde verlangens levend.

Pure liefde laat je zo licht voelen als een bloem. Je zult geen zwaarte of last voelen. Het ego creëert de last.

Ego is een sociale instelling zonder fysieke realiteit. Het ego is gewoon je symbool van jezelf. Net zoals het woord "water"

Woede, ego, jaloezie zijn de grootste ziektes. Houd jezelf afzijdig van deze drie ziektes.

Door voortdurend je aandacht op de Bron te houden, wordt het ego opgelost in die Bron, zoals een zoutpop in de zee.

In egoïsme wordt men aangevallen door angst, hij brengt zijn leven volledig verstoord door angst door.

Is er een meditatie die niet het ego is dat probeert te worden? Is meditatie bewust als elke inspanning tijd impliceert?

Verlichting is de ultieme teleurstelling van het ego.

Als het ego niet regelmatig en herhaaldelijk wordt opgelost in de onbeperkte hyperspace van de Transcendente Ander, zal er altijd een langzame afdwaling zijn van het gevoel van het zelf als deel van het grotere geheel van de natuur. Het uiteindelijke gevolg van deze afdwaling is de fatale verveling die nu de Westerse beschaving doordringt.

Als je een staat van geluk wilt bereiken, ga dan voorbij je ego en de interne dialoog. Neem de beslissing om de behoefte aan controle, de behoefte aan goedkeuring en de behoefte om te oordelen op te geven. Dit zijn de drie dingen die het ego altijd doet. Het is heel belangrijk om je er elke keer bewust van te zijn als ze opkomen.

Het grootste deel van het geweld dat mensen elkaar aandoen is niet het werk van criminelen of geestelijk gestoorde mensen, maar van normale, gerespecteerde burgers in dienst van het collectieve ego. Men zou zelfs kunnen zeggen dat op deze planeet "normaal" gelijkstaat aan gek. Wat ligt ten grondslag aan deze waanzin? Volledige identificatie met gedachten en emoties, dat wil zeggen, ego.

Het woord verlichting roept het idee op van een bovennatuurlijk accomplishment, en het ego houdt ervan om het zo te laten, maar het is simpelweg je natuurlijke staat van gevoelde eenheid met het Zijn. Het is een staat van verbondenheid met iets onmetelijks en onvernietigbaars, iets dat, bijna paradoxaal, in wezen jij bent en toch veel groter dan jij. Het is het vinden van je ware natuur voorbij naam en vorm.

Leef in het heden. Het verleden is voorbij; de toekomst is onbekend – maar het heden is echt, en jouw kansen zijn nu. Je moet deze kansen zien; ze moeten realistisch voor jou zijn. Het probleem is dat ze niet realistisch kunnen lijken als je geest begraven is in verleden mislukkingen, als je oude fouten, oude schuldgevoelens, oude tragedies blijft herbeleven. Vecht om je boven de vele onvermijdelijke traumatismen van je ego te verheffen, ontsnap de verdoemenis van het verleden en kijk naar de kansen van het heden. Ik bedoel niet een vage moment in de toekomst – misschien volgende week of volgende maand. Ik bedoel vandaag, dit moment.

Een Eenheid van alles. Een evolutie in het bewustzijn van ons allen die niet over de ego's gaat.

Ik verkeer in voortdurende gelukzaligheid, dag en nacht, het egoïsme is uit mij verdwenen.