Elk heilig boek dat je spirituele motivatie geeft is goed, maar men moet geen ego of trots ontwikkelen met de kennis van de geschriften. Theoretische kennis is niet genoeg in het dagelijks leven. Praktische ervaring is essentieel.

Het strengst gehandhaafde van alle bekende taboes is het taboe tegen het weten wie of wat je echt bent achter de masker van je ogenschijnlijk gescheiden, onafhankelijke en geïsoleerde ego.

Op het moment dat er niets meer te verliezen is, breekt het Ego open - en dan zien we wie we zijn achter wie we dachten dat we waren.

Wanneer je schildert, vergeet je alles behalve je object. Wanneer je er te veel in opgaat, raak je erin verloren. En wanneer je erin verloren raakt, vermindert je ego. En wanneer het ego vermindert, verschijnt oneindige liefde.

Ego is een onvolwassen ontwikkelingsfase voor mensen, en dat is wat het zal worden herkend als het bewustzijn op de planeet verandert. Kinderen ontwikkelen een ego en groeien er snel uit. Dit is heel anders dan het ontwikkelen van een ego en erin vastzitten voor de rest van je leven.

Het opgeven of opruimen van egozaken wordt reiniging genoemd. Reiniging is de handeling van loslaten. Dit gebeurt vanuit een discriminerend bewustzijn. Dat wil zeggen, je begrijpt dat je een entiteit bent die door een leven gaat waarin het hele drama een offer is voor je ontwaken.

Spirituele praktijken helpen ons om van identificatie met het ego naar identificatie met de ziel te gaan. Ook ouderdom doet dat voor je. Het geestelijkt mensen van nature.

Het ego is een geest die bang is om te sterven.

Bij het ontdekken van de waarheid, breidt de natuurlijke liefde die men voor zichzelf heeft zich uit totdat het de hele wereld omarmt. Deze liefde verwijdert het ego.

Je wilt vrij zijn als het ego, maar je moet vrij zijn VAN het ego. Vrij zijn van het ego is zijn irreëelheid begrijpen.

Wanneer het hoofd van een geit wordt afgesneden van het lichaam, worstelt de romp nog enige tijd en vertoont nog tekenen van leven. Evenzo, hoewel ahamkara (egoïsme) in de volmaakte mens wordt gedood, blijft er genoeg vitaliteit over om de functies van het fysieke leven voort te zetten; maar het is niet voldoende om hem weer aan de wereld te binden.

Het juiste pad op de spirituele weg bewandelen is een zeer subtiel proces; het is geen iets om naïef in te springen. Er zijn talloze zijpaden die leiden naar een vervormde, ego-centrische versie van spiritualiteit; we kunnen onszelf voor de gek houden door te denken dat we ons spiritueel ontwikkelen, terwijl we in werkelijkheid ons egocentrisme versterken door spirituele technieken. Deze fundamentele vervorming kan worden aangeduid als spiritueel materialisme.

Er zou iets groots worden gedaan als al deze God-gezichten elkaar konden omarmen en zich in elkaar konden werpen; maar intellectuele dogma's en cultus-egocentrisme staan in de weg.

Het is heel anders omdat Indiërs leven alsof ze hun zielen zijn en Amerikanen leven alsof ze hun ego's zijn.

Kinderen, we kunnen onze geest niet beheersen zonder ons verlangen naar smaak te beheersen. Het gezondheidsaspect, niet de smaak, moet het belangrijkste criterium zijn bij het kiezen van het voedsel. We kunnen niet genieten van de bloei van het hart zonder de smaak van de tong op te geven.

Alle ongelukken komen door het ego. Met het ego komen al je problemen. Als je het ego ontkent en het vernietigt door het te negeren, zou je vrij zijn.

Toen ik in de ziel en het land van de ziel ging, en ik me verbond met mijn ziel en mijn ego, en mijn leven werd gekleurd door mijn ziel – mensen kunnen zich identificeren met hun ego, dat is wie ze dachten te zijn. De ziel, die is wie ze werkelijk zijn, als ze die overgang naar de ziel maken, dan leven ze in een oceaan van liefde.

Bhakti is de enige essentiële zaak. Zeker, God bestaat in alle wezens. Wie is dan een toegewijde? Degene wiens geest bij God is. Maar dit is niet mogelijk zolang men egoïsme en ijdelheid heeft. Het water van Gods genade kan zich niet verzamelen op de hoge heuvel van egoïsme. Het stroomt naar beneden.

Alle verlangens en egoïsme zullen uit het wezen verbannen moeten worden.

Het ego wil meer willen dan het wil hebben.

De mensheid moest door egoïstische waanzin heen en het daarna overwinnen.

Als het ego stijgt, zal alles ook stijgen; als het afneemt, zal alles ook afnemen.

Degene die Vairagya bezit, begrijpt onder Atman niet het individuele ego, maar de Alomtegenwoordige Heer, die als het Zelf en de Interne Heerser in alles woont. Hij is voor iedereen waarneembaar als de som van het geheel.