Het is makkelijk om de familie en de wereld op te geven, maar moeilijk om het ego op te geven dat zo stevig is gevestigd en zo bereid is te groeien.

Geen probleem is zo diep dat het niet kan worden overwonnen, als alle partijen de wil hebben om het te doen, door middel van discussie en onderhandeling in plaats van kracht en geweld.

Als je aan het onderhandelen bent, moet je dit doen in een geest van verzoening, niet vanuit het perspectief van het stellen van ultimatums.

Het doel van spirituele vooruitgang is niet zozeer 'werken', maar de kwaliteit van het leven, vrij van ego-bewustzijn.

Het ego is als te veel donkere wolken rond de zon - de zon gaat verloren.

Het ego van de man en vrouw is de ziel. Als de ziel onafhankelijk is, hoe kan het dan geïsoleerd zijn van het oneindige geheel?

Jaloezie is een kwaad dat groeit in de schoot van het ego en wordt gevoed door egoïsme en gehechtheid.

Een opgeblazen bewustzijn is altijd egocentrisch en bewust van niets anders dan zijn eigen bestaan. Het is niet in staat te leren van het verleden, niet in staat hedendaagse gebeurtenissen te begrijpen en niet in staat de juiste conclusies over de toekomst te trekken. Het is door zichzelf gehypnotiseerd en kan daarom niet worden beargumenteerd. Het veroordeelt zichzelf onvermijdelijk tot calamiteiten die het moeten vernietigen.

De weg naar bevrijding ligt via deze realisatie van het Zelf, door God-communie en door in deze God-bewuste staat van de ziel te blijven terwijl men plichtsgetrouwe handelingen verricht. Elke persoon kan deze hoogste toestand zonder actie bereiken door de afwijzing van alle vruchten van handelingen: alle plichtsgetrouwe handelingen verrichten zonder enige voorkeur of afkeer in het hart te koesteren, zonder materiële verlangens te bezitten en God, niet het ego, als de Doener van alle handelingen te voelen.

Hoe kom je van angst af? Ramana: Wat is angst? Het is slechts een gedachte. Als er iets is naast het Zelf, is er reden om angst te hebben. Wie ziet dingen als gescheiden van het Zelf? Eerst komt het ego op en ziet objecten als extern. Als het ego niet opkomt, bestaat er alleen het Zelf en is er niets externs. Alles wat extern is, impliceert het bestaan van de ziener binnenin. Het daar zoeken zal twijfel en angst elimineren. Niet alleen angst, maar alle andere gedachten die rond het ego draaien, zullen samen met het ego verdwijnen.

Omdat er geen ego is, kan God door je heen stromen; grote creativiteit wordt mogelijk.

Verwijder het Ego en Avidya (Onwetendheid) verdwijnt. Zoek ernaar, het ego verdwijnt en alleen het echte Zelf blijft over.

Wie bang is, moet afhankelijk zijn; een zwak ding heeft steun nodig. Daarom heeft de primitieve geest, uit diepe psychologische noodzaak, religieus onderwijs voortgebracht en het belichaamd in een magiër of priester.

Geen materialisme meer, geen egoïsme meer, ik moet spiritueel worden.

Wat vaak 'verliefd worden' wordt genoemd, is in de meeste gevallen een intensivering van het egoïstische verlangen en de behoefte. Je wordt verslaafd aan een andere persoon, of beter gezegd aan je beeld van die persoon. Het heeft niets te maken met ware liefde, die helemaal geen verlangen bevat.

Er moet een subject zijn om het goede en het kwade te kennen. Dat subject is het ego.

De Meester was volledig vrij van vier dingen: vooroordelen, voorbarige conclusies, eigenwijsheid en egoïsme.

De genade van de Allerhoogste is eindeloos sterker dan onze ego's, onzekerheden en zelfdestructieve neigingen, dus het is noch nuttig noch gezond om onszelf buitensporig te straffen voor onze tekortkomingen.

Je zet twee ego's samen en je hebt ofwel een conflict, wat altijd interessant is, of beter nog, een liefdesaffaire.

Er zijn twee soorten getuigen. De ene soort zijn de mensen die je omgeven. Je bent je voortdurend bewust dat je wordt bekeken, getuige bent. Met zoveel ogen die naar je kijken, word je gereduceerd tot een object... En je bent bang omdat ze je misschien niet waarderen. Ze kunnen je ego niet voeden, ze kunnen je niet leuk vinden, ze kunnen je afwijzen. Nu ben je in hun handen.

Het is moeilijk om in de samenleving te leven met innerlijke rust, omdat het moeilijk is om van nature charitatief te zijn. Chariteit van dingen is minder belangrijk dan het bezit van charitatieve gevoelens, en het gebruik van charitatieve taal, charitatief gedrag en charitatieve daden door middel van een algemeen charitatief temperament. Dit is in het kort wat zelfopoffering wordt genoemd, omdat het inhoudt dat men een deel van de vreugden van het ego opgeeft.

Wanneer iemand transparant wordt, straalt er iets door die persoon heen dat niets te maken heeft met de persoon of zijn persoonlijke geschiedenis. Wat vereist is, is zo transparant worden dat het zelf of ego oplost.

Het is een levende dood als iemand geobsedeerd is door trots, ego en woede.