De meeste mensen houden ervan om in illusies te leven.

Menigten creëren illusies.

Je bent niet naakt wanneer je je kleren uittrekt. Je draagt nog steeds je religieuze aannames, je vooroordelen, je angsten, je illusies, je waanbeelden. Wanneer je het culturele besturingssysteem aflegt, sta je in wezen naakt voor het inspecteren van je eigen psyche.

We zien alleen het script en niet het papier waarop het script is geschreven. Het papier is er, of het script er nu wel of niet op staat. Tegen degenen die het script als echt beschouwen, moet je zeggen dat het niet echt is - een illusie - aangezien het op het papier rust. De wijze persoon ziet zowel het papier als het script als één.

Waar verlangen bestaat, bestaat ego, en waar ego bestaat, bestaat illusie, omdat ego de grootste illusie is die er is. Zelfs in een bedelaar die verder niets heeft, vind je hetzelfde ego als je zou vinden in Alexander de Grote, omdat verlangen hetzelfde is. Alexander de Grote heeft misschien veel geld en veel macht, maar dat maakt niet uit; hij verlangt nog steeds. De bedelaar heeft misschien niets, maar hij verlangt ook.

Alle problemen zijn illusies van de geest.

In het lichaam speelt zich een eindeloze muziek af, hoewel zonder snaarinstrumenten. Die muziek van het Woord doordringt de gehele schepping. Wie ernaar luistert, wordt bevrijd van alle illusie.

Illusie overal is illusie. Er is geen einde aan, net zoals er geen einde is aan verbeelding.

Alles wat gebeurt, is de oorzaak van alles wat gebeurt. Oorzaken zijn ontelbaar; het idee van een enkele oorzaak is een illusie.

Alle religies, al dit zingen, één lied. De verschillen zijn slechts illusie en ijdelheid. Het zonlicht ziet er een beetje anders uit op deze muur dan op die muur, en veel anders op die andere, maar het is nog steeds één licht.

We leven in een cultuur die volledig gehypnotiseerd is door de illusie van tijd, waarin het zogenaamde huidige moment wordt ervaren als niets anders dan een infinitesimale lijn tussen een oorzakelijk verleden en een absorbeerde, belangrijke toekomst. We hebben geen heden. Ons bewustzijn is bijna volledig in beslag genomen door geheugen en verwachting. We realiseren ons niet dat er nooit een andere ervaring was, is of zal zijn dan de ervaring van het heden. Daarom zijn we niet in contact met de werkelijkheid.

Verandering is een illusie, omdat we altijd op de plek zijn waar de toekomst ons kan brengen.

Het leven van Zen begint dus met een ontgoocheling over het nastreven van doelen die eigenlijk niet bestaan: het goede zonder het kwade, de bevrediging van een zelf dat niet meer is dan een idee, en de morgen die nooit komt.

De dood is de grootste illusie van allemaal.

Teleurstelling komt voort uit het verwijderen van illusie.

De wereld is een illusie. Waarom is het onwerkelijk? Omdat geen enkele kennis permanent blijft, als echte kennis. Ik had een aantal identiteiten; ik was een kind, ik was een jongen, ik was een tiener, ik was een man van middelbare leeftijd, ik was een oude man. Net als andere identiteiten die ik dacht dat constant zouden blijven, bleven ze nooit zo. Uiteindelijk werd ik erg oud... Dus welke identiteit bleef eerlijk tegenover mij?

Als je in een staat van illusie wilt blijven, blijf erin. Maar je kunt altijd wakker worden.

Wanneer je vrij bent van illusie, kun je van illusie genieten. Geniet van de droom, maar geniet van de droom terwijl je vrij bent.

Pure fysieke sensatie, sociale status, seksuele aantrekkingskracht en het gevoel een winnaar te zijn, zijn over het algemeen oppervlakkig, en daarom verlangen mensen er herhaaldelijk naar. Het enige doel dat het waard is om te bereiken, is volledige vrijheid om jezelf te zijn, zonder illusies en valse overtuigingen. Het verleden en de toekomst bestaan alleen in de verbeelding. Alles wat je eerder hebt gedaan, heeft geen realiteit. Alles wat je daarna zult doen, heeft geen realiteit. Alleen wat je nu doet, is echt.

Alle spirituele praktijken zijn illusies gecreëerd door illusionisten om aan de illusie te ontsnappen.

Alles, man, vrouw of zelfs het lichaam, is slechts een illusie. Dit zijn allemaal boeien van de illusie. Tenzij je jezelf van deze boeien bevrijdt, zul je nooit naar de andere oever van de wereld kunnen gaan.

Er zijn geen stappen naar zelfrealisatie. Er is niets geleidelijk aan. Het gebeurt plotseling en is onomkeerbaar. Je draait in een nieuwe dimensie, vanuit welke de vorige slechts abstracties zijn. Net zoals je bij zonsopgang de dingen ziet zoals ze zijn, zie je bij zelfrealisatie alles zoals het is. De wereld van illusies wordt achtergelaten.

Alle illusie komt en gaat, maar de ziel blijft onveranderd.