Yoga is geen religie. Het is niet slechts een systeem van oefeningen om het lichaam in vorm te houden of kleine lichamelijke aandoeningen te genezen. Yoga is een discipline voor de volledige ontwikkeling van de ziel, geest en lichaam. Yoga is een wetenschappelijke, holistische benadering van het leven.

Stel je niet voor dat wat we hebben gezegd over de onvoldoende van ons begrip en de beperkte omvang ervan een bewering is die alleen op de Bijbel is gebaseerd: ook filosofen beweren hetzelfde en begrijpen het perfect, zonder enige religie of mening in overweging te nemen.

Spiritualiteit is de meester sleutel van de Indiase geest. Het is deze dominante neiging van India die karakter geeft aan alle uitingen van haar cultuur. In feite zijn ze voortgekomen uit haar aangeboren spirituele neiging, waarvan haar religie een natuurlijke bloei is. De Indiase geest heeft altijd begrepen dat het Hoogste het Oneindige is en heeft waargenomen dat het Oneindige zich voor de ziel in de Natuur altijd moet presenteren in een oneindige verscheidenheid aan aspecten.

Reis naar alle vier de windstreken van de aarde en je zult niets (geen ware religie) ergens vinden. Wat er ook is, is alleen hier (in je eigen hart).

Als er fouten zijn in andere religies, is dat niet onze zaak. God, aan wie de wereld toebehoort, zorgt daarvoor.

Angst voor de dood maakt ons zowel van moed als religie beroofd. Gebrek aan moed is gebrek aan religieus geloof.

Zonder religie is er ook een manier, het zou zo kunnen zijn, via onderwijs, via wetenschappelijke bevindingen, dan krijg je overtuiging. Niet per se echt van anderen houden, maar uit eigen belang tonen ze liefde, compassie voor anderen op die manier.

Laat dit altijd het criterium zijn: alles wat je feestelijk maakt, alles wat je een viering geeft, alles wat je laat dansen en zingen tot het punt waarop je verdwijnt in je dans, in je zang, in je viering... is de enige ware religie die ik ken.

Mensen hebben tevergeefs gevochten over de namen en levens van hun redders, en hebben hun religies genoemd naar de naam van hun redder, in plaats van zich met elkaar te verenigen in de waarheid die wordt onderwezen.

Elk kind wordt geboren met een enorme liefde voor zichzelf. Het is de samenleving die die liefde vernietigt, het is de religie die die liefde vernietigt - want als een kind doorgaat met zichzelf lief te hebben, wie zal dan Jezus Christus liefhebben? Wie zal de president, Ronald Reagan, liefhebben? Wie zal de ouders liefhebben?

Elk moment van het leven biedt een kans om bewust te zijn van menselijke gevoelens, in voorspoed, in tegenspoed, in alle omstandigheden. Het kost heel weinig; alleen een beetje nadenken is nodig. Er is geen grotere religie dan liefde. God is liefde; en de beste vorm van liefde is gewetensvol omgaan met de gevoelens van degenen met wie we dagelijks in contact komen.

Alle Abrahamitische religies zijn God-gecentreerde, theïstische religies. En omdat dit het enige type religie is waaraan het Westen gewend is, vinden ze iets als het boeddhisme heel verwarrend. Hoe kun je een religie hebben zonder God? Terwijl in India dit helemaal geen probleem is. Boeddhisme bestaat daar al 2500 jaar, Jainisme zelfs nog langer... In het boeddhisme wordt er niet over God gesproken. Het is openlijk agnostisch. In het Jainisme wordt er ook niet over God gesproken.

Spiritualiteit is veel breder dan enige specifieke religie, en in de grotere ideeën daarvan die nu op ons afkomen, wordt zelfs de grootste religie niet meer dan een brede sekte of tak van de ene universele religie, waardoor we in de toekomst het streven van de mens naar het eeuwige, het goddelijke, het grotere zelf, de bron van eenheid zullen begrijpen, en zijn poging om tot een soort vergelijking te komen, een toenemende benadering van de waarden van het menselijke leven met de eeuwige en goddelijke waarden.

In de wereld zijn twee pogingen gedaan om het sociale leven te funderen: de ene was gebaseerd op religie en de andere op sociale noodzakelijkheid. De ene was gebaseerd op spiritualiteit, de andere op materialisme; de ene op transcendentalisme, de andere op realisme.

Ik neem aan dat elke religie geworteld is in een mystieke of transcendente ervaring. Vanuit die aanname bekijk ik alle verschillende systemen als metaforen of toegangen tot God.

Laten we allemaal dag en nacht bidden voor de vernederde miljoenen die vastgehouden worden door armoede, priesterschap en tirannie. Bid dag en nacht voor hen. Het interesseert me meer om religie aan hen te prediken dan aan de rijken en machtigen.

Het probleem met veel religies, beschuldigd van wensdenken, is dat ze niet wensvol genoeg zijn. Ze tonen een betreurenswaardig gebrek aan verbeeldingskracht.

Alle superioren religies groeiden tussen de Ganges en de Eufraat.

Het realiseren van de geest als geest is praktische religie. Alles wat anders is, is goed voor zover het leidt naar dit ene grote idee. Die realisatie wordt bereikt door verwerping, door meditatie—verwerping van alle zintuigen, het doorsnijden van de knopen, de ketens die ons aan materie binden.

Filosofie is gebaseerd op speculatie, logica, denken, de synthese van wat we weten en de analyse van wat we niet weten. Filosofie moet binnen haar grenzen de volledige inhoud van wetenschap, religie en kunst omvatten.

Als iemand vraagt wat soefisme is, wat voor soort religie het is, is het antwoord dat soefisme de religie van het hart is, de religie waarin het belangrijkste is God te zoeken in het hart van de mensheid.

Godgerichte religies/mentaliteit zijn waarschijnlijk devoot: gericht op aanbidding, waarschijnlijk dualistisch, waarschijnlijk gericht op tempels/kerken/moskeeën, waarschijnlijk ritueel. In tegenstelling tot dit, zal men merken dat religies op basis van zelfonderzoek waarschijnlijk meer monastiek van aard zijn, meer een onderzoek, meer intellectueel, meditatief in plaats van devoot, meer gericht op meditatiezalen dan op tempels.

Zen is de enige religie ter wereld die plotselinge verlichting onderwijst. Het zegt dat verlichting geen tijd nodig heeft, het kan in een enkele, fractie van een seconde gebeuren.