Descartes zei: "Ik denk, dus ik ben." Vedanta zou een stap verder gaan. Zelfs wanneer ik niet denk, ben ik me ervan bewust dat ik niet denk... In plaats van te zeggen "Ik denk, dus ik ben", zou het zeggen "Ik ben, dus ik denk."

Het idee van beloning en straf komt ook uit deze wet voort. Wat we zaaien, moeten we oogsten. Het kan niet anders zijn. [...] Als iemand zijn hele leven doorbrengt met slechte gedachten en verkeerde daden, dan is het zinloos voor hem om geluk in het hiernamaals te zoeken; want ons hiernamaals is geen kwestie van toeval, maar volgt als de reactie op onze huidige acties. [...] We moeten echter nooit uit het oog verliezen dat al deze ideeën van beloning en straf zich bevinden in het rijk van relativiteit of eindigheid. Geen ziel kan eeuwig verdoemd worden door haar eindige slechte daden; want oorzaak en gevolg moeten altijd gelijk zijn. Zo kunnen we met gezond verstand zien dat de theorie van eeuwige verdoemenis en eeuwige hemel onmogelijk en onlogisch is, aangezien geen eindige handeling een oneindig resultaat kan creëren. Daarom is volgens Vedanta het doel van de mensheid niet tijdelijk plezier of pijn, maar Mukti of absolute vrijheid; en elke ziel marcheert bewust of onbewust naar dit doel door de verschillende ervaringen van leven en dood.

Dit is het doel van spiritualiteit: jezelf realiseren als dat Brahman... Vedanta zegt dat jij en de ander niet gescheiden zijn. Jij en de ander zijn één realiteit.

De mens is dus, volgens de Vedanta-filosofie, het grootste wezen in het universum.

Volgens Vedanta zijn er slechts twee symptomen van verlichting, slechts twee aanwijzingen dat een transformatie plaatsvindt in jou naar een hoger bewustzijn. Het eerste symptoom is dat je stopt met zorgen. Dingen irriteren je niet meer. Je wordt licht van hart en vol vreugde. Het tweede symptoom is dat je steeds meer betekenisvolle toevalligheden in je leven tegenkomt, steeds meer synchroniciteiten. En dit versnelt tot het punt waarop je daadwerkelijk het miraculeuze ervaart.

Shankara's commentaar over de Brahma Sutra is de basis van de Advaita Vedanta, niet-duale Vedanta... 'Niet-duaal' betekent dat er buiten jou—dit ware Zelf—niets anders is. Jij bent de enige realiteit die bestaat. Buiten jou is er geen tweede ding. Als er geen twee is, is een zeer interessante consequentie dat alles wat we om jou heen zien, in zekere zin alleen jij moet zijn—niet los van jou... Bewustzijn is niet-duaal, wat betekent dat er geen tweede ding is buiten bewustzijn... In jou is het bewustzijn, het hele universum is een verschijning—geen tweede ding buiten jou, daarom ben jij dat niet-duale bewustzijn... Eenheid in de kern, uitgedrukt als de velen—wat we moeten oefenen, is de harmonie van de velen.

Degene die de wijzen in al deze plaatsen zochten, bevindt zich in ons eigen hart; de stem die je hoorde was juist, zegt Vedanta, maar de richting die je aan de stem gaf, was verkeerd.

Denken dat ik dit wakkere lichaam en geest ben, deze persoon, is een vergissing die voortkomt uit onwetendheid van Turiya, mijn echte Zelf... Je denkt aan jezelf als deze persoon—dit lijkt de onbetwijfelbare waarheid voor ons te zijn. Wat Vedanta beweert, is dat als je deze methode van wakker zijn, dromen en diepe slaap onderzoekt, je het echte jij zult tegenkomen—niet deze persoon, maar de getuige van deze persoon, het Turiya waarin deze persoon opkomt, straalt en weer valt.

Ah! zegt de Vedanta, het is niet Gods schuld dat deze partijdigheid bestaat, dat deze competitie bestaat. Wie maakt het? Wijzelf. Er is een wolk die zijn regen over alle velden gelijk verspreidt. Maar alleen het veld dat goed bewerkt is, krijgt het voordeel van de regen; een ander veld, dat niet is bewerkt of verzorgd, kan dat voordeel niet krijgen. Het is niet de schuld van de wolk.

De Upanishads bevatten misschien de oudste levende leringen over spiritualiteit. Spiritualiteit in zijn meest originele en frisse vorm... De basisleer van de Upanishads is dat er een ultieme realiteit is—deze wereld die we ervaren en hoe we onszelf ervaren, zijn allemaal manifestaties van die realiteit. Wij zijn die realiteit. Als we onszelf maar werkelijk zouden kennen, zouden we ons realiseren dat wij die absolute realiteit zijn. Die absolute realiteit in de Upanishads wordt 'Brahman' genoemd. Brahman betekent letterlijk 'het uitgestrekte'. Dit is het dichtstbijzijnde woord voor God in Vedanta.

Vedanta leert mensen eerst in zichzelf te geloven.

Advaita Vedanta is een van de scholen van Vedanta, maar ik zou durven zeggen dat het bijzonder belangrijk is vanwege bepaalde redenen die het bijzonder acceptabel maken voor de moderne geest. Er is weinig tot geen theologie, en de nadruk ligt op ervaring en rede. Advaita Vedanta legt enorme nadruk en belang op het leven zoals wij het ervaren, en gebruikt vervolgens de rede om tot zijn conclusies te komen... De conclusie van Advaita Vedanta was dat we, in zekere zin, diep misleid zijn over onze eigen aard... Het doel van Advaita is om ons op te leiden, onze paradigma te verschuiven, zodat we de wereld en onszelf op deze manier gaan zien.

De essentie van Vedanta is dat er maar één Wezen is en dat elke ziel dat Wezen in zijn geheel is, niet een deel van dat Wezen.

Dienst is de hoogste spirituele discipline. Gebed en meditatie, of kennis van de heilige geschriften en Vedanta (de heilige geschriften van India), kunnen je niet zo snel helpen het doel te bereiken als dienst. Dienst heeft een dubbel effect, het dooft het ego en geeft gelukzaligheid.

Hoe meer iemand geschikt wordt voor de praktijk van Advaita Vedanta, hoe minder de bewustzijn van het lichaam en de wereld om hem heen is. Advaita en lichaamsbewustzijn gaan niet samen.

Vedanta spreekt over jou. Jouw eigen werkelijkheid. De Atman betekent het Zelf zelf. Wie ben ik? Wat ben ik? Hier en nu. Het is geen reis in de ruimte. Het is geen reis in de tijd. Het is geen reis van de ene realiteit naar de andere... Vedanta is zelfs geen reis van het ene object naar het andere.

De spirituele reis van Vedanta is geen reis in de ruimte. Het is geen reis van de ene plaats naar de andere... Vedanta is geen reis in de tijd. Je wacht niet op iets dat moet gebeuren... Vedanta is niet daar. Het is niet dan. Het is hier en nu.

Moedig, dappere mannen, dat zijn de mensen die we willen. Wat we willen is kracht in het bloed, kracht in de zenuwen, ijzeren spieren en zenuwen van staal, geen verzachtende en zwakke ideeën. Vermijd dit alles. Vermijd elk mysterie. Er is geen mysterie in religie. Is er mysterie in de Vedanta, of in de Veda's, of in de Samhita's, of in de Puranas? Welke geheime genootschappen hebben de wijzen van vroeger opgericht om hun religie te prediken? Welke goocheltrucs zijn er geregistreerd als door hen gebruikt om hun grote waarheden aan de mensheid over te brengen?

Wat is Vedanta? Het is de bron van spirituele kennis, genaamd de Upanishads … In een secundaire zin worden de teksten zelf Vedanta genoemd. In een primaire zin is de spirituele kennis die we uit de Upanishads krijgen Vedanta … Als er één tekst is die wordt geassocieerd met het hindoeïsme, dan is het de Bhagavad Gita … De Bhagavad Gita is in wezen de essentie van de leringen van de Upanishads … Deze drie—de Upanishads, de Bhagavad Gita, de Brahma Sutra's—worden samen het drievoudige canon of de drievoudige basis van Vedanta genoemd.

Advaita Vedanta maakt een duidelijk onderscheid tussen geest en bewustzijn op basis van het feit dat de geest iets is dat verschijnt voor het bewustzijn. Daarom is bewustzijn gewoon datgene dat alle objecten verlicht … Ervaring vanuit het eerste persoon is wat bewustzijn doet … Vanuit het perspectief van Advaita is de definitie van ervaring ‘bewustzijn plus object’.

Vedanta is een enorme, enorme literatuur. Het is een oude traditie, 5000 jaar terug tot de Upanishads. En toch kun je Advaita Vedanta in één zin beschrijven: Tat Tvam Asi (Dat Jij Bent) … ‘Dat’ betekent datgene wat wordt aanbeden als God, de werkelijkheid achter dit universum. ‘Jij’ betekent jij, het individu. Jij en dat zijn hetzelfde … We onderzoeken deze twee polariteiten … De analyse van wie ben ik of wat ben ik, en een analyse van wat God is. Daarna kom je tot een synthese: zien wat de werkelijkheid is voorbij God en voorbij het individu.