Miłością, harmonią i pięknem musisz uczynić całe życie jedną wizją boskiej chwały.

Cokolwiek jest twoim celem w życiu — sztuka, poezja, rzeźba, muzyka, cokolwiek to jest — możesz być tak duchowy jak duchowieństwo, zawsze żyjąc życiem pełnym pochwał.

Wszyscy wielcy ludzie świata, niezależnie od ich misji życiowej, udowodnili swoją wielkość jedną cechą: wytrwałością. Wytrwała osobowość jest jak statek, który może wytrzymać burze i wiatry w każdych warunkach, statek, który ratuje siebie i innych. Takie błogosławione osobowości, pokazujące siłę Boga, nazywane są zbawcami ludzkości.

Niektórzy ludzie szukają pięknego miejsca, inni sprawiają, że miejsce staje się piękne.

Pierwsza lekcja do nauki to pogodzić się z małymi trudnościami w życiu, nie bić we wszystko, co się napotyka. Gdyby ktoś potrafił to zrobić, nie musiałby rozwijać wielkiej mocy; nawet jego obecność byłaby uzdrawiająca.

Prawda jest taka, że człowiek to jedna jednostka z dwoma aspektami, jak jedna linia z dwoma końcami. Jeśli spojrzysz na końce, to dwa. Jeśli spojrzysz na linię, to jedno. Jeden koniec linii jest ograniczony, drugi koniec linii jest nieograniczony. Jeden koniec to człowiek, drugi koniec to Bóg.

Ludzkość, boskie ograniczenie; Boskość, ludzka doskonałość.

Każdy ma swoją wyobraźnię Boga. Najlepiej, jeśli każdy pozostanie w swojej własnej wyobraźni.

To właśnie przez to fizyczne ciało osiąga się najwyższy i największy cel życia. Człowiek nazywa to ciało fizycznym z niewiedzy. Gdy wiedza przychodzi... zaczyna patrzeć na nie jak na święty tempel Boga.

Ci, którzy przynoszą radość, zawsze byli dziećmi smutku.

Ci, którzy pragną nauczać, a jednocześnie chcą się uczyć, nie powinni udawać uczniów; muszą przyjść jako nauczyciele.

Człowiek, choćby był uczony i wykwalifikowany w swoim życiu zawodowym, w którym brakuje wdzięczności, pozbawiony jest tej piękności charakteru, która sprawia, że osobowość staje się pachnąca.

Każda pasja, każda emocja, ma swój wpływ na umysł. Każda zmiana w umyśle, nawet najmniejsza, ma swój wpływ na ciało.

Rozwiązaniem problemu dnia jest przebudzenie świadomości ludzkości na boskość wewnętrzną.

Kiedy zwracamy uwagę na muzykę natury, odkrywamy, że wszystko na Ziemi przyczynia się do jej harmonii.

Każda chwila życia daje możliwość uświadomienia sobie ludzkich uczuć, w dobrobycie, w przeciwnościach losu, we wszystkich warunkach. To kosztuje bardzo mało; potrzeba tylko odrobiny myśli. Nie ma większej religii niż miłość. Bóg jest miłością; a najlepszą formą miłości jest być sumiennym wobec uczuć tych, z którymi mamy kontakt w codziennym życiu.

Porzuciłem moją muzykę, ponieważ otrzymałem od niej wszystko, co miałem otrzymać. Aby służyć Bogu, trzeba poświęcić najdroższą rzecz, a ja poświęciłem moją muzykę, najdroższą rzecz dla mnie.

Postęp duchowy to zmiana punktu widzenia.

Wszystkie imiona i formy to odzienie i osłony, pod którymi ukryte jest jedno życie.

Ludzie walczyli na próżno o imiona i życie swoich zbawicieli, a swoje religie nazwali na cześć imienia swojego zbawiciela, zamiast zjednoczyć się ze sobą w prawdzie, która jest nauczana.

Komponowałem pieśni, śpiewałem i grałem na winie. Ćwicząc tę muzykę, osiągnąłem etap, na którym dotknąłem muzyki sfer. Wtedy każda dusza stała się nutą, a całe życie stało się muzyką. Zainspirowany tym, przemawiałem do ludzi, a ci, których przyciągały moje słowa, słuchali ich zamiast moich pieśni.

Wiara i niewiara podzieliły ludzkość na tak wiele sekt, zaślepiając jej oczy na wizję jedności całego życia.

Mądrzy w każdym wieku... próbowali nauczyć się tylko jednej rzeczy, a było nią poddanie się Woli Bożej. Robiąc to, osiągnęli taki etap, w którym mogli spojrzeć z punktu widzenia Boga.