Zajmując się tym, co inni o nas myślą, stajemy się niespokojni, by dowiedzieć się wszystkiego o nich; i stąd wyłaniają się surowe i subtelne formy snobizmu oraz uwielbienia autorytetu. W ten sposób stajemy się coraz bardziej zewnętrzni i wewnętrznie pustyni. Im bardziej jesteśmy zewnętrzni, tym więcej wrażeń i rozproszeń musi być, a to rodzi umysł, który nigdy nie jest spokojny, który nie jest zdolny do głębokiego poszukiwania i odkrywania.

Dyscyplina nie oznacza tłumienia i kontrolowania, ani dostosowywania się do wzorca lub ideologii. Oznacza to umysł, który widzi "to, co jest" i uczy się z "tego, co było".

Medytacja nie jest dążeniem do przyjemności ani poszukiwaniem szczęścia. Medytacja, wręcz przeciwnie, jest stanem umysłu, w którym nie ma żadnej koncepcji ani formuły, a więc całkowitej wolności. Tylko taki umysł doświadcza tej błogości, która przychodzi bez poszukiwań i zaproszenia. Kiedy jest obecna, choć możesz żyć w świecie z całym jego hałasem, przyjemnościami i brutalnością, one nie dotkną tego umysłu.

Sentymentalizm i emocjonalizm nie mają nic wspólnego z miłością.

Musisz być swoim własnym nauczycielem i własnym uczniem, nie ma nauczyciela na zewnątrz, nie ma zbawiciela, nie ma mistrza; to ty musisz się zmienić, a więc musisz nauczyć się obserwować, poznać siebie. To uczenie się o sobie jest fascynującą i radosną sprawą.

Z pewnością edukacja nie ma sensu, jeśli nie pomaga ci zrozumieć ogromne doświadczenie życia ze wszystkimi jego subtelnościami, niezwykłą urodą, smutkami i radościami. Możesz zdobywać stopnie naukowe, możesz mieć serię liter po swoim nazwisku i zdobyć dobrą pracę, ale co dalej? Jaki jest sens tego wszystkiego, jeśli w tym procesie twój umysł staje się tępy, zmęczony, głupi?

To nie jest miara zdrowia, być dobrze dostosowanym do głęboko chorego społeczeństwa.

Wszystkie ideologie są idiotyczne, niezależnie od tego, czy religijne, czy polityczne, ponieważ to myślenie koncepcyjne, koncepcyjne słowo, które niestety podzieliło człowieka.

Miłość jest najbardziej praktyczną rzeczą na świecie. Kochać, być życzliwym, nie być chciwym, nie być ambitnym, nie być pod wpływem innych ludzi, lecz myśleć samodzielnie - to wszystko bardzo praktyczne rzeczy, które doprowadzą do praktycznego, szczęśliwego społeczeństwa.

Im więcej poznajesz siebie, tym więcej jest jasności. Wiedza o sobie nie ma końca – nie osiągasz żadnego osiągnięcia, nie dochodzisz do wniosku. To nieskończona rzeka.

Oświecenie to przypadek, ale niektóre działania sprawiają, że stajesz się podatny na przypadki.

Medytacja jest najbardziej niezwykłą rzeczą, jeśli wiesz, jak to zrobić, i nie możesz tego nauczyć się od nikogo; i to jest jej piękno. To nie jest coś, czego się uczysz, technika, dlatego nie ma w niej autorytetu. Dlatego jeśli chcesz poznać siebie, obserwuj siebie, obserwuj, jak chodzisz, jak mówisz, jak jesz, co mówisz, plotki, nienawiść, zazdrość. Jeśli jesteś tego świadomy, bez żadnego wyboru, wszystko to jest częścią medytacji, a gdy idziesz, gdy podróżujesz, gdy ten ruch postępuje, cały ten ruch jest medytacją. A potem ten ruch jest nieskończony, ponadczasowy.

Tam, gdzie jest strach, tam jest agresja.

Koncentracja to nie medytacja, chociaż to właśnie robi większość z was, nazywając to medytacją. A jeśli koncentracja to nie medytacja, to czym jest? Z pewnością medytacja to zrozumienie każdego myślenia, które powstaje, a nie skupianie się na jednej szczególnej myśli; to zaproszenie wszystkich myśli, abyś zrozumiał cały proces myślenia.

Nadzieja tkwi w ludziach, nie w społeczeństwie, nie w systemach, ale w tobie i we mnie.

Wyobraźnia buduje obraz siebie, a myśl funkcjonuje w jego cieniach. Z tego koncepcja ja powstaje konflikt między tym, czym jest, a tym, czym powinno być, konflikt w dualizmie.

Dopóki umysł trzyma się wierzeń, jest zamknięty w więzieniu.

Prawdziwa edukacja to nauczyć się, jak myśleć, a nie czego myśleć. Jeśli wiesz, jak myśleć, jeśli naprawdę masz tę zdolność, to jesteś wolnym człowiekiem - wolnym od dogmatów, przesądów, ceremonii - a więc możesz dowiedzieć się, czym jest religia.

Fundamentalnym czynnikiem samooszukiwania jest to stałe pragnienie, by być kimś w tym świecie i w świecie po śmierci.

Przez całe życie, od dzieciństwa, przez szkołę aż do śmierci, uczymy się porównywać siebie z innymi; jednak gdy porównuję siebie z innym, niszczę siebie.

Kochaj, ale nie daj się złapać w opinie i idee o tym, czym miłość jest lub powinna być.

Po prostu wpychanie dziecku dużo informacji, aby zdał egzaminy, jest najgłupszą formą edukacji.

Większość ludzi jest nieszczęśliwa; są nieszczęśliwi, ponieważ nie ma w ich sercach miłości.