Wejdź głęboko w to uczucie „ja”. Bądź tego świadomy tak mocno i intensywnie, aby żadne inne myśli nie miały energii, by się pojawić i cię rozproszyć. Jeśli utrzymasz to uczucie „ja” wystarczająco długo i intensywnie, fałszywe „ja” zniknie, pozostawiając tylko nieprzerwaną świadomość prawdziwego, immanentnego „ja”, samej świadomości.

Analiza siebie i samoobserwacja są kluczami do postępu na duchowej ścieżce. Jeśli nie praktykujesz samoobserwacji, twoje decyzje nie będą właściwe, twoje wnioski nie będą prawdziwe. Nie możesz od razu dojść do dokładnej samoobserwacji i analizy. To proces stopniowy. Spokój umysłu, pełna szczerość i obiektywność są niezbędne. Kiedy będziesz w stanie obserwować wszystko, co dzieje się w twoim życiu, z bystrą uważnością i czerpać inspirację z każdej akcji, wtedy naprawdę będziesz w stanie rosnąć.

Mów mniej, ale z większą świadomością. Każde słowo, które używasz, używaj celowo.

Rozpuszczenie imienia to świadomość. Rozpuszczenie formy to medytacja. Świat to imię i forma. Błogość wykracza poza imię i formę.

Świadomość musi być jak promienie słońca: rozciągające się wszędzie, oświetlające wszystko.

To, co nas oślepia, albo co utrudnia postęp historyczny, to nasza nieświadomość naszej ignorancji.

Medytacja jest rozpuszczeniem myśli w wiecznej świadomości lub czystej świadomości.

Cierpienie jest przede wszystkim wezwaniem do uwagi, które samo w sobie jest ruchem miłości. Więcej niż szczęście, miłość pragnie wzrostu, poszerzenia i pogłębienia świadomości i istnienia. Cokolwiek temu przeszkadza, staje się przyczyną bólu, a miłość nie uchyla się od bólu.

Wejście w stan Świadomości Duszy to powrót do domu.

Powołanie i misja wiernych mogą być zrozumiane tylko w świetle odnowionego zrozumienia Kościoła jako sakramentu lub znaku i narzędzia bliskiej jedności z Bogiem, jedności całej ludzkości oraz osobistego obowiązku przywiązania się do niego.

Czy zdajesz sobie sprawę z niepojętej wielkości, świętości tego, co tak bezceremonialnie nazywasz "świadomością"? To jest niewyrażony Absolut świadomy swojej świadomości poprzez manifestację, której częścią obecnie jest twoje ciało-umysł.

Może pojawić się myśl: „Teraz jest w porządku, ale będzie inaczej, gdy wyjdę za drzwi”. Już przewidujesz swój upadek. Rozpoznaj je jako tylko myśli. Możesz je po prostu obserwować, poczuć ich przyciąganie, ale traktować je jako ruch w świadomości. Pozostań nieruchomy jako bezkształtna świadomość.

Świadomość to życie. Życie to świadomość. Nie ma innego sposobu istnienia.

Umysł jest skłonny do reakcji, jeśli nie jest trenowany, a nieprzeszkolony umysł tworzy chaos, choroby i zamieszanie. Jeśli ktoś robi coś z pełną uwagą, zwiększy swoją świadomość i zdolność do wykonywania obowiązków. Jeśli ktoś wyrobi sobie nawyk pełnego skupienia na tym, co robi, umysł stanie się wytrenowany, a koncentracja stanie się w końcu łatwa.

Zwróć uwagę na lukę - lukę między dwoma myślami, krótką, cichą przestrzeń między słowami w rozmowie, między dźwiękami pianina lub fletu, lub lukę między wdechem a wydechem. Kiedy zwrócisz uwagę na te luki, świadomość „czegoś” staje się – po prostu świadomością. Bezformowa wymiar czystej świadomości powstaje w tobie i zastępuje identyfikację z formą.

Okresy awatarskie są jak wiosenne przypływy tworzenia. Niosą one nowe uwolnienie mocy, nowe przebudzenie świadomości, nowe doświadczenie życia – nie tylko dla nielicznych, ale dla wszystkich. Cechy energii i świadomości, które były używane i cieszyły się tylko przez kilka zaawansowanych dusz, stają się dostępne dla całej ludzkości. Życie, jako całość, podnosi się na wyższy poziom świadomości, jest dostosowane do nowego poziomu energii. Przejście od zmysłów do rozumu było jednym z takich kroków; przejście od rozumu do intuicji będzie kolejnym.

Kiedy umysł otwiera się na nieograniczoną czystą świadomość, pole czystej inteligencji, równocześnie ciało traci napięcia i stresy, a tym samym chmury, które utrudniały wykorzystanie wewnętrznej pełnej twórczej inteligencji w działaniu, zaczynają znikać.

Kiedy usiądziesz w ciszy i będziesz obserwować siebie, wiele rzeczy może wypłynąć na powierzchnię. Nic z tym nie rób, nie reaguj na nie. Tak, jak przyszły, tak i odejdą same. Ważna jest tylko uważność, całkowita świadomość siebie, a raczej swojego umysłu.

Przestrzeń jest jednoczącym polem świadomości, w którym spotykasz drugą osobę bez oddzielających barier stworzonych przez myślenie koncepcyjne. I teraz druga osoba przestaje być "inną". W tej przestrzeni łączycie się razem jako jedna świadomość, jedna świadomość.

Ego to nic innego jak skondensowana nieświadomość. Kiedy stajesz się stopniowo świadomy tej skondensowanej nieświadomości, która nazywamy "ego", ono znika. Tak samo jak gdybyś zapalił lampę w pokoju - a ciemność znika. Świadomość to lampa, o której mówiliśmy pierwszego dnia. Bądź lampą dla siebie.

Jesteś skondensowaną ciszą, świadomością. Tysiąc godzin mowy nie równa się jednemu spojrzeniu: sto spojrzeń nie równa się jednej minucie ciszy.

Świadomość niewiedzy to początek mądrości.

To, na co zwracasz uwagę, rośnie. Jeśli twoja uwaga przyciągana jest przez negatywne sytuacje i emocje, to one będą rosły w twojej świadomości.