Medytuj nad Wiedzą i Wieczną Błogością, a także zaznasz błogości. Błogość jest rzeczywiście wieczna, tylko zakryta i przesłonięta przez ignorancję. Im mniej przywiązania do zmysłów, tym większa miłość do Boga.

Umysł to tylko zbiór myśli. Myśli mają swoje korzenie w myśli Ja. Kto bada Prawdziwe "Ja", doświadcza ciszy błogości.

Dzięki praktyce głębokiej medytacji umysł kontaktuje się z Błogością Świadomości Ducha i staje się bardziej spokojny, szczęśliwy, twórczy i potężny. Ten stan umysłu wzbogaca wszystkie wartości życia materialnego.

Celem słów jest tworzenie ciszy. Celem działania jest wprowadzenie głębokiego odpoczynku. Celem głębokiego odpoczynku jest doprowadzenie do spełnienia. W spełnieniu znajdujesz radość, błogość.

Urodzeni z błogości, również ewoluujemy z nią. Zbliżamy się do niej i łączymy się z nią.

Człowiek samorealizacji zna błogość, której nie można porównać do niczego w tym świecie. Jego radość jest niezależna od jakiegokolwiek przedmiotu lub doświadczenia zmysłowego. Jest to nieporównywalne szczęście, którego nie da się opisać słowami. Taka radość nazywana jest sattvik-ananda.

Uspokój kipiący umysł; tu leży wolność i wieczna błogość.

Nie jestem ani człowiekiem, ani aniołem. Nie mam płci ani granic. Jestem samą wiedzą. Jestem On. Nie mam ani gniewu, ani nienawiści. Nie mam ani bólu, ani przyjemności. Nigdy nie miałem ani śmierci, ani narodzin. Bo jestem Wiedzą Absolutną i Błogością Absolutną. Jestem On, moją duszą, jestem On!

To jest obietnica każdej religii... że przejdziesz poza cierpienie, osiągniesz stan poza cierpieniem, pełen pokoju i błogości.

Każdy człowiek jest zdolny do życia absolutnie błogo w sobie.

Szczęśliwy ten, który używa instrumentu głębokiej medytacji i zagłębia się w swoje serce. Wtedy fale miłości osiągają głębokość oceanu, a ocean miłości płynie, wypełnia serce i zachwyca każdą cząstkę bytu. Każda fala życia wtedy płynie w pełni miłości, w pełni boskiej chwały, w pełni łaski, w błogości i pokoju.

Pan Krishna... ogłasza samorealizację, prawdziwą mądrość, jako najwyższą gałąź całej ludzkiej wiedzy — króla wszystkich nauk, samą istotę dharmy ("religii") — ponieważ tylko ona na stałe wykorzenia przyczynę trójstronnego cierpienia człowieka i ukazuje mu jego prawdziwą naturę błogości. Samorealizacja to joga lub "jedność" z prawdą — bezpośrednie postrzeganie lub doświadczenie prawdy przez wszechwiedzącą intuicyjną zdolność duszy.

Z drobnych fal radości dochodzi się do oceanu szczęścia, który nazywamy błogością.

Kiedy ktoś praktykuje kontrolowanie oddechu przez Kriję, cieszy się błogosławionym stanem i staje się wolny od ego.

Czym jest medytacja? Medytacja to nasza świadoma świadomość czegoś ogromnego i nieskończonego w nas. Medytacja daje nam Pokój, Światło i Błogość.

Prawdziwym znakiem Jego błogosławieństw jest to, jeśli możesz mieć coraz więcej szczęścia wewnętrznego. Ucz się zawsze być szczęśliwym; być szczęśliwym z radości Boga. Zachowuj spokój i wesołość. To najszybsza droga do boskiej błogości.

Z tego powodu, że oczekujemy, że rzeczy będą dobre i piękne, one nie będą. W prawdziwej duchowości nie szukamy błogości.

Wiem, że wszyscy szukają błogości. I wszyscy szukają jej głównie w niewłaściwy sposób, a w wyniku tego błądzą, ale nie ma powodu, by ich nienawidzić; po prostu nie wiedzą lepiej. Jezus sam na krzyżu powiedział: "Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią." I więc ludzie, którzy cię nienawidzą, to ich problem. To nie musi być twój problem. Życzę im dobrze.

Wydarzenia przynoszą ci małą radość, podczas gdy istnienie przynosi ci błogość.

Ból, smutek, ignorancja są iluzoryczne; nie mogą istnieć. Błogość, radość, wiedza są prawdziwe; nie mogą umrzeć.

Cisza jest prawdą. Cisza jest błogością. Cisza jest pokojem. A zatem cisza jest Jaźnią.

Znać swoją Jaźń to być zawsze błogosławionym.

Rozpuszczenie imienia to świadomość. Rozpuszczenie formy to medytacja. Świat to imię i forma. Błogość wykracza poza imię i formę.