Rozwiązaniem problemu dnia jest przebudzenie świadomości ludzkości na boskość wewnętrzną.

To, na czym twoja świadomość intensywnie się skupia, objawi się w twoim życiu i w otaczającym cię świecie.

Będąc ze sobą, 'Jestem', obserwując siebie w codziennym życiu z czujnym zainteresowaniem, z zamiarem zrozumienia, a nie osądzania, w pełnej akceptacji wszystkiego, co może się pojawić, ponieważ to jest tam, zachęcasz głębokie do wyjścia na powierzchnię i wzbogacasz swoje życie i świadomość jej pochwyconą energią.

Największą rzeczą, jaką możesz zrobić dla innej istoty, jest okazanie bezwarunkowej miłości, która pochodzi z kontaktu z tym miejscem w nich, które wykracza poza warunki, które jest po prostu czystą świadomością, czystą esencją. To znaczy, że kiedy uznajemy się nawzajem za istniejących, po prostu będąc tutaj, po prostu będąc, wtedy każdy z nas jest wolny, by zmieniać się w optymalny sposób. Jeśli mogę po prostu cię kochać, ponieważ tu jesteśmy, to jesteś wolny, by rosnąć, jak musisz rosnąć.

Najważniejszym krokiem na twojej drodze do oświecenia jest to: naucz się odłączyć od swojego umysłu. Za każdym razem, gdy tworzysz lukę w strumieniu myśli, światło twojej świadomości staje się silniejsze. Pewnego dnia możesz złapać się na tym, że uśmiechasz się do głosu w swojej głowie, tak jak uśmiechasz się do figli dziecka. To oznacza, że już nie traktujesz treści swojego umysłu aż tak poważnie, ponieważ twoje poczucie jaźni nie zależy od niego.

Rishis z dawnych czasów osiągnęli Wiedzę o Brahmanie. Nie można jej mieć, dopóki nie ma choćby najmniejszego śladu światowości. Jak ciężko pracowali rishis! Wczesnym rankiem wychodzili z pustelni i spędzali cały dzień w samotności, medytując nad Brahmanem. W nocy wracali do pustelni i jedli trochę owoców lub korzeni. Trzymali umysł z dala od przedmiotów wzroku, słuchu, dotyku i innych rzeczy o charakterze światowym. Tylko w ten sposób zdali sobie sprawę z Brahmana jako swojej wewnętrznej świadomości.

Kiedy zmysły są dobrze kontrolowane i wycofane z kontaktu z obiektami świata, wówczas percepcje zmysłowe nie tworzą już obrazów w umyśle. Umysł jest wtedy trenowany w skupieniu. Kiedy umysł już nie przywołuje wzorców myślowych z nieświadomości, zrównoważony stan umysłu prowadzi do wyższego stanu świadomości. Doskonały stan spokoju ustanowiony w sattwie jest najwyższym stanem oświecenia. Praktyka medytacji i nieprzywiązania to dwie główne zasady. Bardzo silne przekonanie jest niezbędne do ustanowienia określonej filozofii życia.

Nie myśl o sobie jako o ciele, ale jako o radosnej świadomości i nieśmiertelnym życiu za nim.

Podobnie jak nadmierna ilość alkoholu, samoświadomość sprawia, że widzimy siebie podwójnie, tworzymy podwójny obraz dla dwóch jaźni - mentalnej i materialnej, kontrolującej i kontrolowanej, refleksyjnej i spontanicznej. Tak więc zamiast cierpieć, cierpimy na temat cierpienia, a cierpimy na temat cierpienia związanego z cierpieniem.

Bądź najpierw świadomy siebie wewnątrz, a potem myśl i działaj. Wszystkie żywe myśli to świat w przygotowaniu; każdy prawdziwy czyn to myśl zmaterializowana. Świat materialny istnieje, ponieważ idea zaczęła działać w boskiej samoświadomości.

Ty i ja jesteśmy siłą transformacji w świecie. Jesteśmy świadomością, która określi naturę rzeczywistości, w którą wkraczamy.

Stan najmniejszej ekscytacji świadomości to pole wszystkich możliwości.

Powinieneś praktykować introspekcję, aby znaleźć swoje własne wady i je poprawić. Zadaj sobie pytanie: gdzie jesteś? Czy jesteś w świadomości duszy, czy może już od niej odbiegłeś?

Całe stworzenie to taniec jednej świadomości.

Wszechświat, który doświadczasz, doświadczasz go w swojej świadomości. W twojej świadomości żaden wszechświat się nie rodzi – on pojawia się. Żaden wszechświat nie jest wytwarzany. Żaden wszechświat nie ewoluuje. Pojawia się, jest doświadczany, znika.

Maya jest tak dokładna, jak woda. Jeśli jest mała szczelina, woda natychmiast znajdzie drogę do tej szczeliny – problem polega na tym, że nasza świadomość ma tyle szczelin.

Czasami świadomość tworzy przeszkodę, aby doświadczyć jej przezwyciężenia.

Tak naprawdę nie jesteś budzącym się. Tak naprawdę nie jesteś śpiącym. Nie jesteś głęboko śpiącym... Budzenie się, śnienie i głęboki sen pojawiają się i znikają w ciągu naszych dni, ale za tym wszystkim stoi jedna wspólna świadomość, jedna wspólna świadomość.

Kiedy mówię „Medytuj nad Jaźnią”, proszę cię, abyś stał się Jaźnią, a nie myślał o niej. Bądź świadomy tego, co pozostaje, gdy myśli ustają. Bądź świadomy świadomości, która jest źródłem wszystkich twoich myśli. Bądź tą świadomością.

Pomyśl o naszym dylemacie na tej planecie. Jeśli rozszerzenie świadomości nie będzie miało wielkiego znaczenia w ludzkiej przyszłości, jaka będzie ta przyszłość?

Advaita mówi, że cały wszechświat jest obiektem, znanym i nieznanym, pojawiającym się w świadomości — nieoddzielnym od świadomości, nie stanowiącym policzalnej drugiej świadomości. To nie jest w rzeczywistości drugi byt oddzielony od świadomości, tak jak fale nie są policzalną drugą rzeczą oddzieloną od wody… Cały wszechświat, znany i nieznany, to nic innego jak świadomość, która pojawia się sama sobie jako własne obiekty, a zatem nie jest dwoista, nie-dualistyczna.

Ten, kto dostrzega Ja wszędzie, nigdy nie cofa się przed niczym, ponieważ poprzez swoją wyższą świadomość czuje się zjednoczony z całym życiem. Kiedy człowiek widzi Boga we wszystkich istotach i wszystkie istoty w Bogu, a także Boga mieszkającego w swojej własnej Duszy, jak może nienawidzić jakiegokolwiek żywego stworzenia? Smutek i złudzenie opierają się na wierzeniu w różnorodność, która prowadzi do rywalizacji i wszelkich form egoizmu. W uświadomieniu sobie jedności, poczucie różnorodności znika, a przyczyna cierpienia zostaje usunięta.

Nauka Yoga-Vasishthy podkreśla, że ​​gdy zachodzi percepcja obiektu przez widza lub obserwatora, należy przyjąć istnienie świadomości pomiędzy podmiotem a obiektem. Gdyby nie było tej świadomości łączącej, nie byłoby percepcji istnienia. Nie może być świadomości relacji pomiędzy dwoma rzeczami, chyba że istnieje świadomość łącząca te dwa terminy, stojąc zarazem ponad nimi. Studium sytuacji percepcyjnej ujawnia fakt, że podmiot i obiekt są fazami uniwersalnej świadomości.