Starożytni jogini odkryli, że tajemnica kosmicznej świadomości jest ściśle związana z opanowaniem oddechu. To jest unikalny i nieśmiertelny wkład Indii w światowy skarbiec wiedzy. Siła życiowa, która zwykle jest pochłaniana przez utrzymanie pompowania serca, musi zostać uwolniona dla wyższych aktywności metodą uspokojenia i uciszenia nieustannych żądań oddechu.

Z buddyjskiego punktu widzenia rzeczywiste doświadczenie śmierci jest bardzo ważne. Chociaż to, jak i gdzie się odrodzimy, zależy głównie od karmicznych sił, nasz stan umysłu w chwili śmierci może wpłynąć na jakość naszego następnego narodzenia. Dlatego w chwili śmierci, mimo wielkiej różnorodności zgromadzonych karm, jeśli podejmiemy specjalny wysiłek, aby wygenerować cnotliwy stan umysłu, możemy wzmocnić i aktywować cnotliwą karmę, co doprowadzi do szczęśliwego odrodzenia.

Świat jest nietrwały. Należy nieustannie pamiętać o śmierci.

Słabość to ciągłe napięcie i cierpienie: słabość to śmierć.

Historia ludzkości, historia zbawienia, przebiega przez rodzinę... Rodzina jest umieszczona w centrum wielkiej walki między dobrem a złem, między życiem a śmiercią, między miłością a wszystkim, co jest przeciwne miłości.

Wszystka zewnętrzna przyjemność ostatecznie przynosi ból, z powodu zmiany lub śmierci.

Życie i śmierć to to samo. Kiedy uświadomimy sobie ten fakt, nie będziemy już bać się śmierci, ani nie będziemy mieli trudności w życiu.

W miarę jak się starzeje, trzeba starać się nie pracować na śmierć niepotrzebnie. Przynajmniej tak jest ze mną... Ledwie nadążam i muszę uważać, by siły twórcze nie goniły mnie po wszechświecie z hukiem.

Wszyscy w końcu stajemy twarzą w twarz ze śmiercią. Ale po drodze bądź ostrożny, żeby nigdy nie zranić ludzkiego serca!

Wróg zostaje pokonany przez błogosławioną Pasję i Śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Dlaczego miałbym bać się śmierci? Jeśli jestem, śmierć nie istnieje. Jeśli śmierć istnieje, mnie już nie ma. Dlaczego miałbym bać się tego, co może istnieć tylko wtedy, gdy mnie nie ma?

Wiedz, że wykorzenienie identyfikacji z ciałem to jałmużna, duchowa asceza i rytualna ofiara; to cnota, boska jedność i oddanie; to niebo, bogactwo, pokój i prawda; to łaska; to stan boskiej ciszy; to śmierć, która nie umiera; to jnana, wyrzeczenie, ostateczne wyzwolenie i błogość.

Śmierć nie jest zatarciem istnienia, ostateczną ucieczką od życia; śmierć nie jest też drzwiami do nieśmiertelności. Ten, kto uciekł od swego Ja w ziemskich radościach, nie odzyska go wśród ulotnych uroków astralnego świata. Tam jedynie gromadzi subtelniejsze percepcje i bardziej wrażliwe odpowiedzi na piękno i dobro, które są jednością. To na kowadle tej grubej ziemi człowiek walczący musi wykuć niezniszczalne złoto duchowej tożsamości.

Nawet śmierci nie musi obawiać się ten, kto żył mądrze.

Kościół przeciwdziała kulturze śmierci kulturą miłości.

To żywa śmierć, jeśli ktoś jest opętany przez dumę, ego i gniew.

Strach przed śmiercią pojawia się tylko przez kruchość ego.

Kiedy przestaniesz się przywiązywać i pozwolisz rzeczom być, będziesz wolny, nawet od narodzin i śmierci. Zmienisz wszystko.

Każdy twój oddech to krok w stronę śmierci.

To jedno życie nie ma formy i z natury jest puste. Jeśli przywiążesz się do jakiejkolwiek formy, powinieneś ją odrzucić. Jeśli widzisz ego, duszę, narodziny lub śmierć, odrzuć je wszystkie.

Silny i zdrowy, kto myśli o chorobie, zanim uderzy jak błyskawica? Zajęty światem, kto myśli o śmierci, zanim nadejdzie jak grzmot?

Śmierć to podatek, który dusza musi zapłacić za posiadanie imienia i formy.

Przeciwko innym rzeczom możliwe jest uzyskanie bezpieczeństwa, ale jeśli chodzi o śmierć, wszyscy my, ludzie, żyjemy w mieście bez murów.