Jak planujemy nasze ciała i nasze życie? Przez nasze własne karmy. Każdy moment, w którym coś robimy, pozostawia w nas wrażenie tej karmy. Całkowita suma tych karmicznych wrażeń kieruje nami, wskazując, dokąd mamy iść i co robić. Na przykład, wyjazd na duchową odnowę był zbiorowiskiem karmy. Najpierw pojawiła się myśl; być może ktoś ci o tym powiedział. Następnie pojawiło się pragnienie wyjazdu. Potem zaplanowałeś, jak wziąć urlop, jak zorganizować pieniądze, jak podróżować i jakie ubrania będą ci potrzebne. Musiałeś wykonać wiele karm dla jednej tylko chęci, a całkowita suma tej karmy oraz zbiorowisko planowania to prakalpita, wcześniejsze myślenie lub wcześniej zaplanowane.

Jeśli chcesz zobaczyć Boga, zabij pragnienia. Pragnienia są w umyśle. Jeśli masz na coś pragnienie, nie działaj na nie i ono zniknie. Jeśli pragniesz wypić tę filiżankę herbaty, nie rób tego, a pragnienie zniknie.

Pierwsza przygoda duszy to walka między dwiema ideami: pragnieniem powrotu na ziemię w ludzkiej formie oraz pragnieniem poczucia wolności braku formy.

Człowiek powinien gorąco pragnąć dobra wszystkich Bożych stworzeń i modlić się, abyśmy mieli siłę do tego.

Dla ego kochanie i chcenie to to samo, podczas gdy prawdziwa miłość nie ma w sobie chcenia, pragnienia posiadania ani zmiany partnera.

Przyjście Jezusa do Betlejem przyniosło radość światu i każdemu ludzkiemu sercu. Niech Jego przyjście w te Święta Bożego Narodzenia przyniesie każdemu z nas pokój i radość, które pragnie On nam dać.

„To ciało jest zaplanowane z góry, zaplanowane wcześniej.” Zanim narodzimy się na tym świecie, planujemy nasze ciała. Decydujemy, jakiego ciała chcemy. Ale nie pamiętamy tego; zapomnieliśmy. Decydujemy również, gdzie się urodzimy; to nasz plan, a nie kogoś innego. To samo dotyczy rodzaju życia, jakie chcemy prowadzić. Kiedy podróżujemy, decydujemy, dokąd pójdziemy. Kiedy wyjeżdżamy na wycieczkę, organizujemy wiele rzeczy. Podobnie, kiedy podróżujemy na ziemię, organizujemy i przygotowujemy nasze ciała, nasze rodziny, jakiego rodzaju życie będziemy mieć; to wszystko było naszym działaniem. Dlatego mówi się: ittham prakalpite dehe: „W tym ciele, które zostało zaplanowane przez Ciebie.” Tak więc nie musimy być nieszczęśliwi z powodu naszych ciał. Dlaczego? Otrzymujemy to, czego chcieliśmy. Otrzymujemy ciało, którego pragnęliśmy. Jeśli chcemy doświadczyć wolności, musimy pielęgnować to pragnienie w sobie. Ittham prakalpite dehe: „To ciało to nasza myśl, nasza kreacja.”

Nadmiar bagażu w postaci bezkrytycznych marzeń, pragnień i przywiązań uczyni podróż twojego życia nieszczęśliwą.

Nauka Buddy: Człowiek cierpi z powodu swojej chęci posiadania i zatrzymywania na zawsze rzeczy, które są z natury nietrwałe... to frustracja pragnienia posiadania jest bezpośrednią przyczyną cierpienia.

Nic percepowalnego nie jest rzeczywiste. Twoje przywiązanie to twoje zniewolenie. Nie możesz kontrolować przyszłości. Nie ma czegoś takiego jak wolna wola. Wola to zniewolenie. Identyfikujesz się ze swoimi pragnieniami i stajesz się ich niewolnikiem.

Poprzez naszą karmę dokonaliśmy pewnych planów i zdobyliśmy ciało. Przybyliśmy na ten świat udekorowani pięknymi ozdobami. Czym są te ozdoby? Mówi się, że anadi vasana malah: „Masz naszyjnik, wieniec, zrobiony z pragnień bez początku”. Vasana oznacza „pragnienia”, a anadi oznacza „bez początku”; w ten sposób mamy piękny naszyjnik z pragnień bez początku, a także niekończącą się ambicję. Ale ten wieniec nie jest nowy. Anadimeans oznacza, że od czasów niepamiętnych nosimy vasany, pragnienia, z życia na życie.

Jeśli czujemy się wewnętrznie silni, nie będziemy mieli potrzeby ani pragnienia mówienia źle o innych.

Rozmawiać z Tobą, O Królu chwały, nie potrzeba żadnej trzeciej osoby, Ty jesteś zawsze gotów w Sakramencie Ołtarza, by udzielić audiencji wszystkim. Ci, którzy pragną Ciebie, zawsze znajdą Cię tam i rozmawiają z Tobą twarzą w twarz.

Kiedy kochamy, nie ma barier, pragnień, potrzeb ani chęci.

O Jezu! Dziś spełniłeś wszystkie moje pragnienia. Od teraz, blisko Eucharystii, będę w stanie poświęcić się w ciszy, czekać na Niebo w pokoju. Trzymając się otwartym na promienie Boskiej Hostii, W tym piecu miłości będę pochłonięta, A jak serafin, Panie, będę Cię kochać.

Błogość nie jest czymś, co można zdobyć. Z drugiej strony, zawsze jesteś Błogością. To pragnienie [Błogości] pochodzi z poczucia niekompletności. Kto ma to poczucie niekompletności? Zbadaj. W głębokim śnie byłeś błogosławiony. Teraz już nie. Co stanęło pomiędzy tą Błogością a tą nie-Błogością? To jest ego. Szukaj jego źródła i odkryj, że jesteś Błogością.

Moje rzeczywiste doświadczenie nie różni się. To moja ocena i postawa są różne. Widzę ten sam świat, co ty, ale nie w ten sam sposób. Nie ma w tym nic tajemniczego. Każdy widzi świat przez pryzmat wyobrażenia, które ma o sobie. Jak myślisz o sobie, tak myślisz o świecie. Jeśli wyobrażasz sobie, że jesteś oddzielony od świata, świat pojawi się jako oddzielony od ciebie, a ty doświadczysz pragnienia i strachu. Ja nie widzę świata jako oddzielonego ode mnie, więc nie ma nic, czego bym pragnął, ani czego bym się bał.

Trzeba wyjść poza umysł, aby doświadczyć duchowej błogości braku pragnień.

Całe działanie to modlitwa. Wszystkie drzewa są spełniającymi życzenia. Cała woda to Ganga. Cała ziemia to Waranasi. Kochaj wszystko.

Jakakolwiek forma samodyscypliny jest konieczna, aby przekształcić materialne pragnienia w duchowe aspiracje.

Świat nie poddaje się zmianom. Z samej swojej natury jest bolesny i przemijający. Zobacz go takim, jakim jest, i uwolnij się od wszelkich pragnień i lęków. Kiedy świat cię nie trzyma i nie wiąże, staje się miejscem radości i piękna. Możesz być szczęśliwy w świecie tylko wtedy, gdy będziesz wolny od niego.

W miarę jak myśli światowe maleją, myśli o Bogu rosną. Zwykle umysł cały czas pragnie tych rzeczy doczesnych. W miarę jak pragnienia są cięte jedno po drugim, pokój staje się silniejszy.

Twoje pragnienie doskonałości jest przyczyną gniewu. Zostaw miejsce dla niedoskonałości. Doskonałość w działaniu jest niemal niemożliwa.