Podniesienie kobiet, przebudzenie mas musi być na pierwszym miejscu, a dopiero potem może nadejść prawdziwe dobro dla kraju, dla Indii.

Kultura i cywilizacja to dwa nierozłączne aspekty stylu życia wspólnoty, kraju lub narodu. Mężczyzna może być uznawany za kulturalnego, jeśli ładnie się ubiera i prezentuje się przed innymi — ale to niekoniecznie czyni go cywilizowaną osobą. Cywilizacja odnosi się do sposobu myślenia i odczuwania narodu; do jego rozwoju idei, takich jak nie-zabijanie, współczucie, szczerość i wierność. Kultura to zewnętrzny sposób życia. Kultura to kwiat, podczas gdy cywilizacja to jak zapach tego kwiatu. Mężczyzna może być biedny, a mimo to cywilizowany. Człowiek kulturalny, bez cywilizacji, który może być sukcesem w świecie zewnętrznym, nie jest pomocny dla społeczeństwa, ponieważ brakuje mu wewnętrznych cech i cnót, które wzbogacają rozwój jednostki i narodu. Kultura jest zewnętrzna, cywilizacja wewnętrzna. W nowoczesnym świecie integracja tych dwóch jest niezbędna. Indyjska cywilizacja jest bardzo bogata, ale jej kultura stała się pseudokulturową angielską kulturą, która nadal stwarza problemy w Indiach dzisiaj.

Służba jest najwyższą duchową dyscypliną. Modlitwa i medytacja, lub znajomość Pisma Świętego i Wedy (święte pisma Indii), nie pomogą ci osiągnąć celu tak szybko jak służba. Służba ma podwójny efekt, gasi ego i daje błogość.

Wolałbym mieć Indię bez edukacji, jeśli to cena, którą trzeba zapłacić, by uczynić ją suchą.

Khaddar mojej koncepcji to tkanina ręcznie przędzona, która całkowicie zastępuje tkaninę z młynów w Indiach.

Najbardziej charakterystycznym i największym wkładem hinduizmu w kulturę Indii jest doktryna ahimsy.

Dla filozofów Indii jednak względność nie jest żadnym nowym odkryciem, tak jak pojęcie lat świetlnych nie jest powodem do zdumienia dla ludzi, którzy przywykli myśleć o czasie w milionach kalp, (kalpa to około 4 320 000 lat). Fakt, że mędrcy Indii nie byli zainteresowani technologicznymi zastosowaniami tej wiedzy wynika z okoliczności, że technologia to tylko jeden z niezliczonych sposobów jej zastosowania.

Dzięki określonej nauce medytacji, znanej od tysięcy lat joginom i mędrcom Indii oraz Jezusowi, każdy poszukiwacz Boga może powiększyć kaliber swojej świadomości do wszechwiedzy, aby przyjąć w sobie Uniwersalną Inteligencję Boga.

Ja każdej osoby, Atma każdej osoby, transcendentalne pole rzeczywistości każdej osoby, jest takie samo we wszystkich. Niezależnie od tego, czy ciało nazywa się Amerykaninem, Niemcem, Indusem czy Chińczykiem, to nie ma znaczenia.

Wizje starożytnej Indii, w swoich eksperymentach i wysiłkach w duchowym szkoleniu i podboju ciała, doskonaliły odkrycie, które swoją wagą dla przyszłości ludzkiej wiedzy przyćmiewa przepowiednie Newtona i Galileusza, nawet odkrycie indukcyjnej i eksperymentalnej metody w nauce nie było bardziej doniosłe.

W Indiach, kiedy się spotykamy i rozstajemy, często mówimy "Namaste", co oznacza: Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie miłości, światła, prawdy, pokoju. Czcze miejsce w tobie, где если ты в этом месте в тебе, а я в этом месте в себе, нас только один... "Namaste."

Choć muzyka przekracza język, kulturę i czas, i choć nuty są te same, muzyka indyjska jest wyjątkowa, ponieważ jest rozwinięta, wyrafinowana, a melodie są zdefiniowane.

Myślę, że to Grecy najpierw zabrali astrologię do Indii i zabrali od Hindusów naukę o astronomii i przywieźli ją z powrotem z Europy. Ponieważ w Indiach znajdziesz stare ołtarze zbudowane zgodnie z pewnym geometrycznym planem, a niektóre rzeczy musiały być robione, gdy gwiazdy były w określonych pozycjach, dlatego myślę, że Grecy dali Hindusom astrologię, a Hindusi dali im astronomię.

Indie mają nieprzerwaną tradycję niestosowania przemocy od niepamiętnych czasów.

Religia indyjska zawsze uważała, że ponieważ umysły, temperamenty i intelektualne skłonności ludzi są nieograniczone w swojej różnorodności, jednostka w swoim podejściu do Nieskończoności musi mieć pełną wolność myśli i kultu.

Moje zainteresowanie wolnością Indii zniknie, jeśli przyjmą one przemoc, ponieważ ich owoc nie będzie wolnością, ale zniewoleniem w przebraniu.

Postępujący rozwój skończonej świadomości człowieka ku temu Ja, ku uniwersalnemu, wiecznemu, nieskończonemu, jednym słowem jego rozwój w duchową świadomość poprzez rozwój jego zwykłej, nieświadomej natury w oświeconą boską naturę, to dla indyjskiego myślenia znaczenie życia i cel ludzkiej egzystencji.

Indie wieków nie są martwe, ani nie powiedziały swojego ostatniego twórczego słowa; żyje i ma jeszcze coś do zrobienia dla siebie i dla ludzi.

Ci, którzy znają literaturę Indii, pamiętają piękną starą historię o tej skrajnej jałmużnie, jak cała rodzina, jak opowiedziano w Mahabharacie, zagłodziła się na śmierć, dając ostatni posiłek żebrakowi. To nie jest przesada, takie rzeczy wciąż się zdarzają.

Wielu z nas, całkowicie pokonanych przez Tamas, ciemnego i ciężkiego demona inercji, mówi dziś, że to niemożliwe, że Indie są zepsute, pozbawione krwi i życia, zbyt słabe, by kiedykolwiek się odzyskały; że nasza rasa jest skazana na wyginięcie. To głupie i próżne stwierdzenie. Żaden człowiek ani naród nie musi być słaby, chyba że wybierze to, żaden człowiek ani naród nie musi zginąć, chyba że celowo wybierze wyginięcie.