Wydaje się, że ludzie mają wielką trudność w życiu z zagadkami lub w pozwoleniu im żyć, chociaż można by pomyśleć, że życie jest tak pełne zagadek, że kilka rzeczy, na które nie mamy odpowiedzi, nie zrobiłoby różnicy. Ale może to właśnie jest tak nie do zniesienia, że w naszej psychice są irracjonalne rzeczy, które burzą świadomość w jej złudnych pewnikach, konfrontując ją z zagadką jej istnienia.

Miłość do dobra bez miłości do nauki prowadzi do prostactwa. Miłość do wiedzy bez miłości do nauki prowadzi do całkowitego braku zasady. Miłość do wierności bez miłości do nauki prowadzi do szkodliwego lekceważenia konsekwencji. Miłość do prawości bez miłości do nauki prowadzi do surowości. Miłość do odwagi bez miłości do nauki prowadzi do nieposłuszeństwa. Miłość do silnego charakteru bez miłości do nauki prowadzi do zwykłej lekkomyślności.

Koncentracja nie polega na myśleniu o jednej rzeczy. Przeciwnie, polega na wykluczaniu wszystkich myśli, ponieważ wszystkie myśli przeszkadzają poczuciu prawdziwego istnienia. Wszystkie wysiłki powinny być skierowane wyłącznie na usunięcie zasłony ignorancji. Koncentracja umysłu tylko na Jaźni doprowadzi do szczęścia lub błogości. Zbieranie myśli, powstrzymywanie ich i zapobieganie ich ucieczce na zewnątrz nazywane jest oderwaniem (vairagya). Skupienie ich w Jaźni jest praktyką duchową (sadhana). Koncentracja na sercu jest tym samym, co koncentracja na Jaźni. Serce to inne imię dla Jaźni.

Obserwuj, jak twój umysł ocenia. Ocenianie pochodzi częściowo z twojego własnego lęku. Oceniasz innych, ponieważ nie czujesz się komfortowo w swoim własnym bycie. Poprzez ocenianie dowiadujesz się, gdzie stoisz w stosunku do innych ludzi. Umysł oceniający jest bardzo dzielący. On oddziela. Oddzielenie zamyka twoje serce. Jeśli zamkniesz swoje serce przed kimś, podtrzymujesz swoje cierpienie i ich cierpienie. Przesunięcie z oceniania oznacza naukę doceniania swojej sytuacji i ich sytuacji z otwartym sercem, zamiast oceniać. Wtedy możesz pozwolić sobie i innym po prostu być, bez oddzielenia.

Serce oddaje wszystko chwili. Umysł ocenia i wstrzymuje się.

Umysł jest twórcą wszystkiego. Powinieneś go zatem kierować, aby tworzył tylko dobro.

Nie marnuj swojego cennego czasu. Nie marnuj swojego umysłu. Nie marnuj swoich słów. Nie marnuj swoich myśli. Każda chwila w Bogu.

Przeszłość i przyszłość są tylko w umyśle – ja jestem teraz.

Kiedy się martwisz, przez twoje radio umysłu przebija się zakłócenia. Pieśń Boga to pieśń spokoju. Nerwowość to zakłócenia; spokój to głos Boga mówiący do ciebie przez radio twojej duszy.

Ludzie o wąskim umyśle, którzy podejmują jakąkolwiek pracę, nigdy nie będą usatysfakcjonowani. Nie potrafią zrozumieć działań tych, którzy mają szerokie serce i szerokie horyzonty.

Nigdy nie wierz, że ciało jest trwałe. Ciało jest jak bańka wodna. Umysł jest jak szalony małpa.

Medytacja to trzymanie się jednej myśli. Ta pojedyncza myśl odpycha inne myśli; rozproszenie umysłu jest oznaką jego słabości; dzięki stałej medytacji umysł zyskuje siłę.

Cichy umysł to wszystko, czego potrzebujesz. Wszystko inne wydarzy się właściwie, gdy twój umysł będzie cichy. Tak jak słońce o poranku sprawia, że świat staje się aktywny, tak samo świadomość siebie wpływa na zmiany w umyśle. W świetle spokojnej i stałej samoświadomości wewnętrzne energie budzą się i dokonują cudów bez żadnego wysiłku z twojej strony.

Cała kreatywność to głębokie cierpienie, chyba że twoja kreatywność nie pochodzi z umysłu, ale z medytacji. Kiedy pochodzi z medytacji, kreatywność to dzielenie się radością, dzielenie się błogością, którą masz. Umysł nie ma radości – to naprawdę rana, bardzo bolesna.

Pracujcie, dzieci moje, pracujcie całym sercem i duszą! To jest najważniejsze. Nie przejmujcie się owocami pracy. Co jeśli pójdziecie do piekła, pracując dla innych? To warte więcej niż zdobycie nieba, szukając własnego zbawienia... Sri Ramakrishna przyszedł i oddał swoje życie dla świata. Ja także poświęcę swoje życie.

Cokolwiek robimy, nasz umysł powinien być skupiony na Bogu.

Spośród wszystkich myśli, które pojawiają się w umyśle, myśl 'ja' jest pierwszą myślą.

Kiedy jesteś całkowicie zidentyfikowany ze swoim myślącym umysłem, jesteś całkowicie oddzielony od wszystkiego innego we wszechświecie.

Ci, którzy poszli naprzód, wznoszą się do umysłu, który jest w głowie - mają zabawę swoich ruchów mentalnych w samej głowie. Ale wszystko to jest wewnątrz ciała; człowiek jest, jakby zamknięty w pudełku, jego całe świadomość jest ograniczona w organizmie. To uwięzienie musi zostać uwolnione.

Kiedy poruszasz się z myślą „chcę”, umysł błądzi. Kiedy poruszasz się z myślą „otrzymałem”, jesteś zadowolony.

Nic w świecie nie może cię denerwować tak bardzo, jak twój własny umysł, mówię ci. W rzeczywistości to inni wydają się cię denerwować, ale to nie inni, to twój własny umysł.

Ten, którego czysty umysł zwraca się ku wnętrzu i szuka, skąd pochodzi to "Ja", zna Jaźń i łączy się z Tobą, Panie, jak rzeka z morzem.

Jak pozbyć się umysłu? Czy to umysł chce zabić samego siebie? Umysł nie może сам себя убить. Поэтому твоя задача — найти реальную природу ума. Тогда ты поймешь, что ума нет. Когда ты ищешь Атман, ум исчезает. Пребывая в Атмане, не нужно переживать за ум.