Doskonałe życie to sprzeczność sama w sobie. Życie samo w sobie jest stanem ciągłej walki między nami a wszystkim na zewnątrz. Każda chwila toczy się walka z zewnętrzną naturą, a jeśli zostaniemy pokonani, nasze życie musi odejść. To na przykład ciągła walka o jedzenie i powietrze. Jeśli zabraknie jedzenia lub powietrza, umieramy. Życie nie jest prostą i płynnie przebiegającą rzeczą, ale złożonym efektem. Ta złożona walka między czymś wewnątrz a światem zewnętrznym to właśnie nazywamy życiem. Jasne jest więc, że gdy ta walka ustaje, następuje koniec życia.

Perfekcjonista musi być neurotykiem, nie może cieszyć się życiem, dopóki nie osiągnie doskonałości. A doskonałość jako taka nigdy się nie zdarza, nie jest to w naturze rzeczy. Całość jest możliwa, doskonałość nie jest możliwa.

Kiedy stajesz się zadowolony z życia, zyskujesz moc błogosławienia innych. To jest prawo natury.

Natura wydawała mi się pełna cudów, a ja chciałem zanurzyć się w nich. Każdy kamień, każda roślina, każda pojedyncza rzecz wydawała się żywa i niewysłowienie cudowna. Zanurzyłem się w naturze, jakby pełzając w samą jej istotę i oddalając się od całego ludzkiego świata.

Świadom i zdystansowany wobec Natury – to pierwszy krok do wolności duszy.

Musi być oczywiste... że istnieje sprzeczność w chęci być całkowicie bezpiecznym w wszechświecie, którego natura jest chwilowa i płynna.

Każdy obiekt w naturze uczy nas czegoś. Wyrzeczenie i bezinteresowność są największymi lekcjami, jakie można wyciągnąć z natury.

Człowiek rodzi się, aby pokonać naturę, a nie podążać za nią.

Tak jak wiosna przychodzi, Natura świętuje, tak kiedy przychodzi Navaratri, Duch świętuje.

Praktyka Transcendentalnej Medytacji tworzy naturalną sytuację w umyśle, aby umysł przejmował właściwe myśli, użyteczne myśli, myśli, które są cenione przez naturę, a ich spełnienie jest realizowane przez wszystkie prawa natury.

Sama natura życzliwości polega na jej rozprzestrzenianiu. Jeśli będziesz życzliwy wobec innych, dzisiaj oni będą życzliwi wobec ciebie, a jutro wobec kogoś innego.

Dharma to prawda, że wszystkie natury są czyste.

Zmiana świata nie jest twoją misją. Zmiana siebie nie jest twoim obowiązkiem. Obudzenie się do swojej prawdziwej natury to twoja okazja.

Ból odczuwany zazwyczaj przy śmierci wynika z intensywności pragnień, z którymi człowiek żył w ciele fizycznym. Im większa miłość do Uniwersalnego Bytu w życiu, tym mniejszy będzie ból i agonia odejścia z ciała.

We wszystkim żyjącym w naturze (a może także w tym, co uważamy za martwe) miłość jest siłą napędową, która kieruje twórczą aktywnością w najbardziej różnorodne kierunki.

W królestwie Natury nie ma nic bezcelowego, trywialnego ani niepotrzebnego.

Natura, jak mówimy, nie robi nic bez celu; a w celu uczynienia człowieka zwierzęciem politycznym, obdarzyła go jedynego spośród zwierząt mocą rozumnego mówienia.

Dlatego nie ma powodu, aby ograniczać możliwości ewolucyjne, traktując naszą obecną organizację lub stan istnienia jako ostateczny. Zwierzę jest laboratorium, w którym Natura opracowała człowieka; człowiek może być laboratorium, w którym ona chce opracować nadczłowieka, ujawniając duszę jako istotę boską, rozwijając boską naturę.

Kriya Yoga obejmuje techniki, które są całkowicie naukowe, każdy krok oparty na eksperymentalnej realizacji. Joga i nauka są nierozłączne, tak jak religia i nauka są niezbędnymi uzupełnieniami. Naukowiec stawia zadanie kontrolowania sił fizycznych, podczas gdy jogin zajmuje się siłami mentalnymi. Naukowiec to nieświadomy jogin, którego umysł działa na zewnętrznych torach. Joga to dokładna nauka oparta na niezmiennych prawach natury.

Każda istota żywa zawsze pragnie być szczęśliwa, niezbrukana smutkiem; a każdy ma największą miłość do siebie, co wynika wyłącznie z faktu, że szczęście jest jego prawdziwą naturą. Dlatego, aby uświadomić sobie to wrodzone i niezbrukane szczęście, które rzeczywiście doświadcza każdego dnia, gdy umysł jest stłumiony w głębokim śnie, niezbędne jest, aby poznał siebie. Najlepszym środkiem do uzyskania tej wiedzy jest zapytanie: „Kim jestem?” w poszukiwaniu Jaźni.

Podczas kontynuowania tej praktyki, tydzień po tygodniu, rok po roku, twoje doświadczenie stanie się coraz głębsze i głębsze, a twoje doświadczenie obejmie wszystko, co robisz w codziennym życiu. Najważniejsze jest, aby zapomnieć o wszelkich ideach zdobywania, wszelkich dwoistych ideach. Innymi słowy, po prostu praktykuj zazen w określonej pozycji. Nie myśl o niczym. Po prostu bądź na swojej poduszce, nie oczekując niczego. Wtedy w końcu odzyskasz swoją prawdziwą naturę. To znaczy, twoja prawdziwa natura sama się odnawia.

Zapomnienie swojej prawdziwej natury to prawdziwa śmierć; jej pamiętanie to odrodzenie.

Natura życia to wzrost.