Duchowość jest znacznie szersza niż jakakolwiek konkretna religia, a w szerszych jej pojęciach, które teraz nas ogarniają, nawet największa religia staje się niczym więcej jak szeroką sektą lub gałęzią jednej uniwersalnej religii, przez którą zrozumiemy w przyszłości dążenie człowieka do wieczności, boskości, wyższego ja, źródła jedności i jego próbę dotarcia do jakiejś równości, coraz większego przybliżenia wartości życia ludzkiego do wiecznych i boskich wartości.

Wiara i Rozum są jak dwa skrzydła ludzkiego ducha, dzięki którym unosi się ku prawdzie.

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których ludzki duch wzlatuje ku kontemplacji prawdy; a Bóg umieścił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy – jednym słowem, poznania siebie – aby przez poznanie i miłowanie Boga ludzie mogli także dojść do pełni prawdy o sobie.

Dopiero gdy się poddasz, duchowy wymiar staje się żywą rzeczywistością w twoim życiu. Kiedy to robisz, energia, którą emanujesz i która potem kieruje twoim życiem, ma znacznie wyższą częstotliwość wibracyjną niż energia umysłu, która wciąż rządzi światem.

Uważam, że ludzie powinni dawać prezenty, naprawdę doceniając duchową wartość osoby i własną wartość (osoby dającej prezent). Zwykle daje się prezent, którego druga osoba potrzebuje lub chce, a moim zdaniem to tylko podkreśla potrzeby i pragnienia.

W świecie podjęto dwie próby założenia życia społecznego: jedna oparta na religii, a druga na konieczności społecznej. Jedna oparta na duchowości, druga na materializmie; jedna na transcendentalizmie, druga na realizmie.

Twój umysł jest naturalnym środowiskiem dla duchowego postępu.

Bycie nieodpornym na dualności życia, takie jak przyjemność i ból, strata i zysk, pochwała i potępienie, ciepło i zimno, jest prawdziwym dowodem duchowego postępu.

Dobroć i dobre serce są fundamentem sukcesu w tym życiu, postępu na duchowej drodze i spełniania naszych aspiracji. Nasza potrzeba ich nie ogranicza się do żadnego określonego czasu, miejsca, społeczeństwa ani kultury.

Poprzez sadhanę (dyscyplinę duchową) osiągniesz pokój.

Duch narodowy jest niezbędny do istnienia narodu. Flaga jest materialną pomocą w rozwoju tego ducha.

Jakakolwiek forma cierpienia często prowadzi do gotowości. Można powiedzieć, że pęka skorupa egoistycznego umysłu, z którym wielu ludzi utożsamia się jako "ja". Życie łamie tę skorupę, a gdy pęknięcie jest obecne, łatwiej docierają do nas nauki duchowe.

To duchowe ubóstwo, a nie materialny brak, leży u podstaw całego ludzkiego cierpienia.

Tolerancja jest oznaką wzrostu na ścieżce duchowej.

Aby związek mógł się pogłębić, w pewnym momencie musi pojawić się wymiar duchowy. Nie musisz być w pełni przebudzony, aby to się stało, ale jeśli to nastąpi, oznacza to, że się przebudzasz.

Nasz duchowy postęp zależy od tego, jak Krishna nas postrzega.

Spójrzmy na własne wady, a nie cudze. Nie powinniśmy nalegać, by wszyscy szli w naszych śladach, ani brać na siebie odpowiedzialności za nauczanie duchowości, gdy być może nawet nie wiemy, czym ona jest.

Możemy mówić o miłości i pokorze jako prawdziwych kwiatach duchowego wzrostu; wydzielają one cudowny zapach, który przynosi korzyść wszystkim, którzy się do nich zbliżą.

Kontemplacja to nic innego jak tajemnicze, spokojne i pełne miłości napełnienie Boga, które, jeśli zostanie przyjęte, rozpali duszę ogniem Ducha miłości.

Jestem sam i moja duchowa podróż to moje doświadczenie. To jest prawdziwe doświadczenie wolności i niezależności. Potem zaczynamy dostrzegać, że bycie samotnym to bardzo piękna rzecz. Nikt nie przeszkadza w naszej wizji. Mamy pełną panoramiczną wizję.

Ludzki duch musi przekroczyć liczbę i przełamać mnożenie, a Bóg przebije się przez niego; i tak jak On

Duchowy poszukiwacz nie powinien martwić się o to, kim jest guru, ani o to, co guru zrobi. Pierwszym zadaniem poszukującego jest przygotowanie się, zorganizowanie swojego życia i myśli w sposób duchowo zdrowy, a następnie dążenie do stylu życia, który upraszcza i oczyszcza. W odpowiednim czasie mistrz będzie obecny.

Kiedy masz wątpliwości, lub kiedy "ja" staje się zbyt silne, zastosuj następujący test. Przypomnij sobie twarz najbiedniejszego i najsłabszego człowieka, którego mogłeś zobaczyć, i zapytaj siebie, czy krok, który zamierzasz podjąć, będzie dla niego użyteczny. Czy zyska na tym? Czy przywróci mu kontrolę nad jego własnym życiem i przeznaczeniem? Innymi słowy, czy doprowadzi to do swaraju dla głodnych i duchowo głodujących milionów?