Żadna cywilizacja nie może się rozwijać, dopóki fanatyzm, rozlew krwi i brutalność nie przestaną. Żadna cywilizacja nie może zacząć podnosić głowy, dopóki nie spojrzymy na siebie nawzajem z życzliwością; a pierwszym krokiem ku tej bardzo potrzebnej dobroci jest patrzenie z życzliwością i uprzedzeniem na religijne przekonania innych. Co więcej, zrozumienie, że nie tylko powinniśmy być uprzedzeni, ale również aktywnie pomagać sobie nawzajem, niezależnie od tego, jak bardzo różne mogą być nasze religijne poglądy i przekonania.

Świat jest wiecznie nieuchwytnym i wiecznie rozczarowującym mirażem tylko z punktu widzenia kogoś, kto stoi na uboczu — jakby był zupełnie czymś innym niż on sam — a potem stara się go uchwycić. Jednak możliwa jest trzecia odpowiedź. Nie wycofanie się, nie opieka na hipotezie przyszłej nagrody, ale pełna współpraca ze światem jako harmonijnym systemem zawartych konfliktów — oparta na uświadomieniu, że jedyne prawdziwe „ja” to cały nieskończony proces.

Analiza siebie i samoobserwacja są kluczami do postępu na duchowej ścieżce. Jeśli nie praktykujesz samoobserwacji, twoje decyzje nie będą właściwe, twoje wnioski nie będą prawdziwe. Nie możesz od razu dojść do dokładnej samoobserwacji i analizy. To proces stopniowy. Spokój umysłu, pełna szczerość i obiektywność są niezbędne. Kiedy będziesz w stanie obserwować wszystko, co dzieje się w twoim życiu, z bystrą uważnością i czerpać inspirację z każdej akcji, wtedy naprawdę będziesz w stanie rosnąć.

Mów mniej, ale z większą świadomością. Każde słowo, które używasz, używaj celowo.

Kiedy ból jest akceptowany za to, czym jest, lekcją i ostrzeżeniem, i głęboko zrozumiany i przyjęty, rozdział między bólem a przyjemnością zanika, obydwa stają się po prostu doświadczeniem - bolesnym, gdy jest oporowane, radosnym, gdy jest akceptowane.

Częścią bycia optymistą jest trzymanie głowy skierowanej ku słońcu, a stóp wciąż w ruchu.

Całkowity sumaryczny lub Ishwara może być określony jako Wszechdobry, Wszechmogący i Wszechwiedzący. Są to oczywiste cechy, które nie wymagają argumentów, aby je udowodnić, ze względu na sam fakt totalności.

Wyzwól się od potężnego przyciągania - oszałamiającego wina miłości, uroku seksu. Złamać harfę! Naprzód, z krzykiem oceanu! . . .

Jeśli jakikolwiek muzułmanin zasadzi roślinę i człowiek lub zwierzę zje z niej, otrzyma nagrodę, jakby tyle dał na cele charytatywne.

Prawda nie jest nagrodą za dobre zachowanie ani nagrodą za zdanie jakichś testów. Nie można jej wymusić. Jest to pierwotne, nienarodzone, pradawne źródło wszystkiego, co istnieje. Jesteś uprawniony, ponieważ jesteś. Nie musisz zasługiwać na prawdę. Jest twoja... Stań nieruchomo, bądź cichy.

Nie ma nic złego w dualizmie, o ile nie powoduje on konfliktu. Wielość i różnorodność bez sprzeczek to radość. W czystej świadomości jest światło. Aby było ciepło, potrzebny jest kontakt. Ponad jednością istnienia jest zjednoczenie miłości. Miłość jest celem dualizmu.

Pokora to nie tchórzostwo. Cichość to nie słabość. Pokora i cichość to naprawdę moce duchowe.

Nie patrz na nikogo w kategoriach przyjaciela czy wroga, brata czy kuzyna; nie marnuj swoich energii psychicznych na myślenie o przyjaźni lub wrogości. Szukając Ja wszędzie, bądź życzliwy i równomierny w stosunku do wszystkich, traktując wszystkich równo.

Zachowuję się jak ty, poruszam się, śpiewam, śmieję się, podróżuję, ale uważaj na cios, który zadaję nagle, aby ukarać i ostrzec.

Avidya, ignorancja, jest zewnętrznym stanem umysłu; Bidya, Wiedza, jest stanem poefekcie Kriya.

Rozpuszczenie imienia to świadomość. Rozpuszczenie formy to medytacja. Świat to imię i forma. Błogość wykracza poza imię i formę.

Nie ma przychodzenia do niego ani odchodzenia od niego; ono jest, a ty jesteś nim.

Samozalewa jest najgorszą biedą. Kiedy człowiek mówi: „Jestem...” z litości, zanim powie coś więcej, już zmniejszył siebie do połowy tego, czym jest; a to, co mówi dalej, całkowicie go umniejsza; po tym nic więcej z niego nie zostaje.

Szczęście to postawa umysłu, wynikająca z prostej determinacji, aby być szczęśliwym w każdych zewnętrznych okolicznościach.

Sztuka życia polega na osiągnięciu równowagi między niezręcznością naszego ciała a elegancją naszej duszy.

Świadomość musi być jak promienie słońca: rozciągające się wszędzie, oświetlające wszystko.

Miłość manifestuje się wobec tych, których lubimy, jako miłość; wobec tych, których nie lubimy, jako przebaczenie.

Podstawową przyczyną nieporządku w nas samych jest poszukiwanie rzeczywistości obiecanej przez innych... To najbardziej niezwykła rzecz, że chociaż większość z nas sprzeciwia się politycznej tyranii i dyktaturze, wewnętrznie akceptujemy autorytet, tyranię innych, którzy wyginają nasze umysły i nasz sposób życia.