De natuur houdt van moed. Je maakt de toewijding en de natuur zal reageren op die toewijding door onmogelijke obstakels te verwijderen. Droom de onmogelijke droom en de wereld zal je niet verpletteren, hij zal je omhoog tillen.

Niemand weet genoeg om zich zorgen te maken.

We brengen onze kinderen niet ter wereld in de wereld van de natuur. We brengen onze kinderen ter wereld in de wereld van cultuur.

Het echte geheim van magie is dat de wereld uit woorden bestaat, en als je de woorden kent waaruit de wereld bestaat, kun je ermee doen wat je wilt.

Het grootste avontuur is om je authentieke, ware zelf te claimen, wat je niet door de cultuur wordt gegeven. De cultuur zal je niet uitleggen hoe je een echt mens kunt zijn. Het zal je vertellen hoe je bankier, politicus, indiaanse leider, masseur, actrice, wat dan ook kunt zijn, maar het zal je je ware zelf niet geven.

We moeten erkennen dat de wereld niet iets is dat gesculpteerd en af is, wat wij als waarnemers doorkruisen als bezoekers in een museum; de wereld is iets wat we maken door de daad van waarneming.

Wat we realiteit noemen, is in feite niets meer dan een cultureel goedgekeurde en linguïstisch versterkte hallucinatie.

Er is geen kennis zonder risico's te nemen.

Hoe vechten we terug? Door kunst te creëren.

Naarmate de vreugdevuren van kennis feller branden, wordt de duisternis meer onthuld aan onze verbaasde ogen.

De kosten van gezond verstand in deze samenleving is een bepaald niveau van vervreemding.

Je zet twee ego's samen en je hebt ofwel een conflict, wat altijd interessant is, of beter nog, een liefdesaffaire.

Naar mijn mening maakt dit psychedelica centraal voor elke politieke reconstructie, omdat het de enige kracht in de natuur is die daadwerkelijk taalkundige structuren oplost; het maakt de mechanica van syntaxis zichtbaar, stelt de mogelijkheid in staat voor de snelle introductie en verspreiding van nieuwe concepten; het geeft toestemming voor nieuwe manieren van kijken; en dit is wat we moeten doen, we moeten onze gedachten veranderen.

De taak van de kunstenaar is de ziel van de mensheid te redden; en alles wat minder is, is aarzelen terwijl Rome brandt. Dankzij de kunstenaars, die zichzelf kiezen vanwege hun vermogen om naar het Andere te reizen, als de kunstenaars de weg niet kunnen vinden, kan de weg niet worden gevonden.

De wereld is niet gemaakt van anti-mu mesonen, quarks, fotonen en elektromagnetische velden. De realiteit is gemaakt van woorden.

Kennis, of verbale vaardigheid, is geen bewijs dat je weet waar je het over hebt.

We worden geleid door de minste onder ons - de minst intelligente, de minst nobele, de minst visionaire. We worden geleid door de minste onder ons en we vechten niet terug tegen de dehumaniserende waarden die als controle-iconen worden doorgegeven.

Onze wereld is in gevaar door het ontbreken van goede ideeën.

Als we konden voelen wat we de Aarde aandoen, zouden we onmiddellijk stoppen.

We hoeven niet ver te zoeken naar wonderen, want ze zijn overal om ons heen. Alles is verbazingwekkend. Het universum op zijn oppervlak is levend met mysterie.

Zijn legt een soort verplichting op om uit te zoeken wat er aan de hand is.

Culturen zijn virtuele realiteiten gemaakt van taal.

Het is niet gemakkelijk de oceaan te meten, maar we kunnen door hem gemeten worden, hem confronteren en erin zijn.