Wat ons naar muziek doet trekken, is dat ons hele wezen muziek is: ons lichaam en geest, de natuur waarin we leven, de natuur die ons heeft gemaakt, alles wat onder ons en om ons heen is, alles is muziek.

Het bestaan van ziekte in het lichaam kan zonder twijfel een schaduw worden genoemd van de ware ziekte die de mens in zijn geest draagt.

Echt verdrietig zijn om je fouten is als het openen van de deur naar de Hemel.

Met liefde zullen zelfs de stenen openen.

Het is een zeer hoog stadium op het pad van liefde wanneer een man echt leert een ander te liefhebben met een liefde die niets terugvraagt.

Muziek lijkt de brug te zijn over de kloof tussen vorm en het vormeloze.

Zodra je jezelf met liefde hebt verbonden, wordt een vloed van inspiratie aan je onthuld, ongeacht het onderwerp, ongeacht het probleem in het leven. Wat je oog ook opmerkt, het zal zich onthullen. Dan ben je op de echte weg, en wat een vreugde is dat!

Het geheim van het leven is balans, en het ontbreken van balans is de vernietiging van het leven.

Er is geen einde aan iemands fouten. Denken aan hen maakt iemand nederig.

De persoon die in harmonie is met het Universum wordt als een radio-ontvanger, waardoor de stem van het Universum wordt overgebracht.

Terwijl mensen anderen beoordelen vanuit hun eigen morele standpunt, kijkt de wijze persoon ook naar het standpunt van een ander.

De wijze man zou de balans tussen liefde en kracht moeten behouden; hij zou de liefde in zijn natuur steeds laten toenemen en uitbreiden, en tegelijkertijd de wil versterken zodat het hart niet gemakkelijk gebroken wordt.

Wat je bent spreekt luider dan wat je zegt.

Vanuit het metafysische punt van view is er niets dat het vormeloze kan aanraken, behalve de kunst van muziek, die op zichzelf vormloos is.

Als iemand vraagt wat soefisme is, wat voor soort religie het is, is het antwoord dat soefisme de religie van het hart is, de religie waarin het belangrijkste is God te zoeken in het hart van de mensheid.

Een ziel die niet dicht bij de natuur staat, is ver weg van wat spiritualiteit wordt genoemd. Om spiritueel te zijn, moet men communiceren, en vooral moet men communiceren met de natuur; men moet de natuur voelen.

Het leven is een symfonie, en de actie van elke persoon in dit leven is het spelen van zijn specifieke rol in de muziek.

Alles in het leven spreekt ondanks zijn ogenschijnlijke stilte.

De woorden die de ziel verlichten, zijn kostbaarder dan juwelen.

Intellect is de kennis die verkregen wordt door ervaring van namen en vormen; wijsheid is de kennis die alleen vanuit het innerlijke wezen zich manifesteert; om intellect te verwerven, moet men zich verdiepen in studies, maar om wijsheid te verkrijgen, is alleen de stroom van goddelijke genade nodig; het is zo natuurlijk als het instinct van zwemmen voor de vis, of vliegen voor de vogel. Intellect is het zicht dat iemand in staat stelt door de externe wereld te kijken, maar het licht van wijsheid stelt iemand in staat door het externe naar de interne wereld te kijken.

Als ik nu iets doe, is het om zielen af te stemmen in plaats van instrumenten. Mensen harmoniseren in plaats van noten. Als er iets is in mijn filosofie, is het de wet van harmonie: men moet zichzelf in harmonie brengen met zichzelf en met anderen.

Muziek zou genezend moeten zijn. Muziek zou de ziel moeten verheffen. Muziek zou moeten inspireren.

Het is niet het solide hout dat een fluit kan worden, maar het lege riet.