Wanneer we ons lichaam en geest in orde hebben, zal alles anders op de juiste plaats en op de juiste manier bestaan. Maar meestal, zonder ons ervan bewust te zijn, proberen we iets buiten onszelf te veranderen; we proberen dingen buiten onszelf te ordenen. Maar het is onmogelijk om dingen te ordenen als je zelf niet in orde bent. Wanneer je dingen op de juiste manier doet, op het juiste moment, zal alles anders georganiseerd zijn.

Als je niet voor Boeddha kunt buigen, kun je geen Boeddha zijn. Het is arrogantie.

En we moeten dag na dag vergeten wat we hebben gedaan; dit is ware losheid. En we moeten iets nieuws doen. Om iets nieuws te doen, moeten we natuurlijk ons verleden kennen, en dat is prima. Maar we moeten niet blijven vasthouden aan wat we hebben gedaan; we moeten er alleen over reflecteren. En we moeten een idee hebben van wat we in de toekomst moeten doen. Maar de toekomst is de toekomst, het verleden is het verleden; nu moeten we werken aan iets nieuws.

Als verlichting eerst komt, vóór denken, vóór de praktijk, zal je denken en je praktijk niet zelfgericht zijn. Met verlichting bedoel ik geloven in niets, geloven in iets dat geen vorm of kleur heeft, dat klaar is om vorm of kleur aan te nemen. Deze verlichting is de onveranderlijke waarheid. Het is op deze oorspronkelijke waarheid dat onze activiteit, ons denken en onze praktijk gebaseerd moeten zijn.

In plaats van dingen te respecteren, willen we ze voor onszelf gebruiken en als het moeilijk is om ze te gebruiken, willen we ze veroveren.

Niets buiten jezelf kan problemen veroorzaken. Jijzelf maakt de golven in je geest. Als je je geest laat zoals hij is, zal hij rustig worden. Deze geest wordt grote geest genoemd.

Zen is geen soort opwinding, maar concentratie op onze gebruikelijke dagelijkse routine.

Het leven zonder zazen is als het opwinden van je klok zonder hem in te stellen. Hij werkt perfect, maar hij geeft geen tijd aan.

Omdat we de waarheid van vergankelijkheid niet kunnen accepteren, lijden we.

Hoeveel 'ego' heb je nodig? Genoeg zodat je niet voor een bus stapt.

Je geest stoppen betekent niet het stoppen van de activiteiten van de geest. Het betekent dat je geest je hele lichaam doordringt.

Het is alleen door te oefenen door een voortdurende opeenvolging van aangename en onaangename situaties dat we echte kracht verwerven. Het accepteren dat pijn inherent is en ons leven vanuit dit begrip te leven, creëert de oorzaken en voorwaarden voor geluk.

Als het buiten regent, loop dan niet snel, want het regent overal.

Het doel van het bestuderen van het boeddhisme is niet om het boeddhisme te bestuderen, maar om onszelf te bestuderen. Daarom hebben we onderwijs. Maar het onderwijs is niet onszelf. Het is een uitleg van onszelf. Het bestuderen van het onderwijs betekent jezelf kennen. Daarom hechten we ons nooit aan het onderwijs of de leraar. Op het moment dat je een leraar ontmoet, moet je de leraar verlaten en onafhankelijk zijn. Je wilt een leraar zodat je onafhankelijk kunt zijn. Dus studeer jezelf. Je hebt de leraar voor jezelf, niet voor de leraar.

Moment na moment, geef je volledig over aan het luisteren naar je innerlijke stem.

Het leven is als het betreden van een boot die op het punt staat uit te zeilen naar zee en te zinken.

Het onderwijs dat op papier is geschreven, is niet het echte onderwijs. Geschreven onderwijs is een soort voedsel voor je brein. Natuurlijk is het noodzakelijk om je brein van voedsel te voorzien, maar het is belangrijker om jezelf te zijn door de juiste manier van leven te beoefenen.

Meestal, wanneer iemand in een bepaalde religie gelooft, wordt zijn houding steeds meer een scherpe hoek die van zichzelf af wijst. In onze weg is het punt van de hoek altijd naar onszelf gericht.

In de geest van de beginner zijn veel mogelijkheden, in de geest van de expert zijn er weinig.

Je kunt geen afspraak maken met verlichting.

Wanneer de beperkingen die je hebt je niet beperken, is dit wat we bedoelen met praktijk.

Als je één ding grondig begrijpt, begrijp je alles.

De praktijk van de Zen-geest is de geest van de beginner. De onschuld van de eerste vraag—wie ben ik?—is nodig door de hele Zen-praktijk. De geest van de beginner is leeg, vrij van de gewoonten van de expert, klaar om te accepteren, te twijfelen en open voor alle mogelijkheden. Het is het soort geest die dingen kan zien zoals ze zijn, die stap voor stap en in een flits de oorspronkelijke aard van alles kan begrijpen.