Kan een man moedig zijn als hij de angst voor de dood in zich heeft?

Zolang je vragen stelt, breek je door, maar op het moment dat je begint te accepteren, ben je psychologisch dood. Dus door het leven heen, accepteer niets, maar vraag, onderzoek. Dan zul je ontdekken dat je geest iets echt buitengewoons is, hij heeft geen einde, en voor zo'n geest is er geen dood.

Raak gewend om te geloven dat de dood niets voor ons is, want goed en kwaad impliceren bewustzijn, en de dood is de privatie van alle bewustzijn; daarom maakt het juiste begrip dat de dood niets voor ons is, de sterfelijkheid van het leven aangenaam, niet door tijd zonder einde aan het leven toe te voegen, maar door de verlangens naar onsterfelijkheid weg te nemen. Want het leven heeft geen angst; voor degenen die volledig begrijpen dat er geen angsten voor hen zijn in het stoppen van het leven.

Maar in ieder geval, het punt is dat God is wat niemand toegeeft te zijn, en wat iedereen echt is. Als je ontwijkt uit deze illusie en begrijpt dat zwart wit impliceert, zelf impliceert ander, leven impliceert dood – of moet ik zeggen, dood impliceert leven – kun je jezelf begrijpen.

Denk niet na over de dood; het is slechts een incident in het leven; denk na over God, die de meester is van al het leven.

Waarlijk, door Hem te kennen, snijdt men de boeien van de dood door.

Haal niet van het leven en de dood, noch van de liefde voor het leven en de dood. Houd elke gedachte vrij van illusie, en in het leven zul je het begin van nirvana getuigen, en in de dood zul je de zekerheid van geen wedergeboorte ervaren.

Leven en dood zijn belangrijk. Lijd ze niet tevergeefs.

Zelfs het bestaan van dit lichamelijke element, hoe laag het ook is in werkelijkheid, omdat het de bron van de dood en alle kwalen is, is ook goed voor de blijvendheid van het Universum en de voortzetting van de orde der dingen, zodat het ene vertrekt en het andere volgt.

Er is niets creatiever dan de dood, omdat het het hele geheim van het leven heeft. Het betekent dat het verleden moet worden verlaten, dat het onbekende niet kan worden vermeden, dat 'ik' niet kan doorgaan, en dat niets uiteindelijk vast kan worden gelegd. Wanneer een man dit weet, leeft hij voor het eerst in zijn leven. Door zijn adem in te houden, verliest hij het. Door het los te laten, vindt hij het.

Meditatie is niets anders dan de poging om alle vreemde elementen los te laten, zodat je jezelf kunt zien zoals je was voordat je werd geboren, weerspiegeld in zijn puurheid. Het is een grote stilte en een grote vreugde om daar te zijn, en zodra je daar blijft, is er geen dood en geen tijd. Alle angst, alle hebzucht, alle woede verdwijnt: je bent daar gewoon zonder idee, zonder verlangen.

Om succes te behalen in ons leven, hebben we kracht nodig die verder gaat dan onszelf en de associatie van oprechte zielen. We moeten ook besluiten ons te schuilen in de heilige namen van God en nuchter herinneren dat we vandaag een jaar dichter bij de dood zijn. Tegelijkertijd moeten we mediteren over ons doel in het leven, en dat zal een eeuwig leven garanderen, voorbij het tijdelijke bestaan van deze wereld.

We vinden dat de overgrote meerderheid van de mensen in elk land gelooft dat er een tijd zal komen waarin deze wereld perfect zal worden, wanneer er geen ziekte, geen dood, geen ongeluk en geen boosheid zal zijn. Dat is een heel goed idee, een heel goede motiverende kracht om de onwetenden te inspireren en op te tillen. Maar als we even nadenken, zullen we ontdekken dat het op het eerste gezicht niet zo kan zijn. Hoe kan het, gezien het feit dat goed en kwaad de voor- en achterkant van dezelfde munt zijn? Hoe kun je goed hebben zonder kwaad tegelijkertijd?

Wie ben ik? Het antwoord is: 'Ik ben God'. Het lichaam komt en gaat, maar de Atma is permanent. Het lichaam heeft geboorte en dood, maar de geest heeft geen van deze. Je bereikt het punt waarop je zegt: 'Ik ben God', maar zelfs daar is er dualiteit, 'God en ik'. Dat is niet de volledige Waarheid. Wanneer we ademen, maakt de adem het geluid van 'So-Hum', 'Hij ben ik'. Er is nog steeds het lichaamsbewustzijn, het 'ik'. Maar in diepe slaap valt de verklaring van 'Hij' en 'Ik' weg en blijven alleen '0' en 'M' over, 'Om'; er is alleen de Ene.

Houd altijd een vrolijke geest. Iedereen zal eenmaal sterven. Lafaards lijden keer op keer onder de pijn van de dood, alleen vanwege de angst in hun eigen geest.

Ken Hem, de Purusha, die alleen gekend moet worden... zodat de dood je niet raakt.

Ik ben niet geboren; hoe kan er geboorte of dood voor mij zijn?

Net zoals de dag niet kan bestaan zonder de nacht, net zoals het leven niet kan bestaan zonder de dood, kan creativiteit niet bestaan zonder stilte. En omgekeerd is het ook waar: stilte kan niet bestaan zonder creativiteit.

Het is dwaas om bang te zijn voor de dood. Denk er even over na. Geen gerepareerde banden meer op het voertuig van het lichaam, geen meer patchworkleven.

Het heil is de staat van bevrijding van het doorstaan van pijn en onderwerping aan geboorte en dood, en het leven van vrijheid en geluk in de immensiteit van God.

Een goedheid die tot de dood voortduurt is beter dan een kwaad dat lang leeft.

Ik heb het goede en het kwade gekend, zonde en deugd, juist en onjuist; ik heb geoordeeld en ben geoordeeld; ik heb geboorte en dood doorgemaakt, vreugde en verdriet, hemel en hel; en uiteindelijk realiseerde ik me dat IK BEN in alles en alles is in mij.

De dood raakt ons niet, want zolang we bestaan, is de dood niet hier. En wanneer hij komt, bestaan we niet meer.