Moja dusza doświadczyła pokoju tak słodkiego, tak głębokiego, że niemożliwe jest wyrażenie tego słowami.

Prawdziwa miłość polega na znoszeniu wszystkich błędów naszych sąsiadów; nigdy nie dziwimy się ich słabościom i jesteśmy inspirowani ich najmniejszymi cnotami.

Nie przegap żadnej okazji do złożenia drobnej ofiary, tu uśmiechając się, tam miłym słowem; zawsze czyniąc najmniejsze dobro i robiąc to wszystko z miłości.

Słowo lub uśmiech często wystarczy, by tchnąć nowe życie w zrozpaczoną duszę.

Nic złego nie może mi się stać, ponieważ we wszystkim, co się dzieje, widzę tylko delikatną rękę Jezusa.

Często tylko cisza może wyrazić moją modlitwę.

Po prostu cieszę się, że zawsze znajduję się w stanie niedoskonałości, i w tym znajduję moją radość. Dobre czyny nic nie znaczą, jeśli są wykonywane bez miłości.

Nauka miłości, tak, to jedyny rodzaj nauki, który pragnę. Oddałabym wszystko, co posiadam, aby ją zdobyć.

Im więcej się posuwamy naprzód, tym bardziej widzimy, że cel jest wciąż daleko. A teraz po prostu pogodziłam się z tym, że widzę siebie zawsze niedoskonałą i w tym znajduję moją radość.

Chcę całkowicie oddać się Jemu... Chcę żyć tylko dla Niego, już nie dla siebie.

Miłość jest karmiona tylko ofiarami, a im bardziej dusza odrzuca naturalne zadowolenia, tym silniejsza i bardziej bezinteresowna staje się jej czułość.

Teraz wiem, że prawdziwa miłość polega na znoszeniu wszystkich wad naszych bliźnich - nie dziwieniu się ich słabościom, ale budowaniu się na ich najmniejszych cnotach.

W tym pierwszym 'złączeniu' z Jezusem (Święta Komunia) to moja Niebieska Matka znów towarzyszyła mi do ołtarza, ponieważ to ona sama umieściła swojego Jezusa w mojej duszy.

Miłość udowadnia się przez czyny, więc jak mam pokazać swoją miłość? Wielkie czyny są mi zabronione. Jedynym sposobem, w jaki mogę udowodnić swoją miłość, jest rozsiewanie kwiatów, a te kwiaty to każde małe poświęcenie, każdy spojrzenie i słowo oraz robienie najmniejszych czynów z miłości.

Kochajmy, ponieważ nasze serce jest stworzone do niczego innego.

Słyszałeś mnie, jedyny Przyjacielu, którego kocham. Aby porwać moje serce, stałeś się człowiekiem. Przelałeś swoją krew, jaki to najwyższy misterium!... I wciąż żyjesz dla mnie na Ołtarzu. Jeśli nie mogę zobaczyć blasku Twojego Oblicza ani usłyszeć Twojego słodkiego głosu, O Boże mój, mogę żyć Twoją łaską, mogę spocząć na Twoim Najświętszym Sercu!

Bóg sprawił, że zawsze pragnę tego, co On najbardziej chce mi dać.

Świat jest twoim statkiem, a nie twoim domem.

Gdyby mały kwiat mógł mówić, wydaje mi się, że powiedziałby nam całkiem prosto wszystko, co Bóg dla niego zrobił, nie ukrywając żadnego ze swoich darów. Nie powiedziałby, pod pretekstem pokory, że nie jest piękny, że nie ma słodkiego zapachu, że słońce uschło jego płatki, albo że burza zgniótła jego łodygę, gdyby wiedział, że tak nie było.

Jak dobry Bóg, który nas tak bardzo kocha, może być szczęśliwy, gdy cierpimy? Nigdy nasze cierpienie nie sprawia, że On jest szczęśliwy; ale jest ono dla nas konieczne, dlatego On je do nas posyła, jakby odwracając swoje Oblicze... Zapewniam cię, że это дорого стоит Ему наполнять нас горечью.

Gdyby wszystkie kwiaty chciały być różami, natura utraciłaby swoje wiosenne piękno, a pola nie byłyby już ozdobione małymi dzikimi kwiatami.

To tylko miłość czyni nas godnymi Boga.

Modlitwa jest pragnieniem serca, jest prostym spojrzeniem skierowanym ku niebu, jest wołaniem o wdzięczność i miłość w trakcie próby, jak i radości; w końcu jest czymś wielkim, nadprzyrodzonym, co poszerza moją duszę i łączy ją z Jezusem.