Cała kreatywność to głębokie cierpienie, chyba że twoja kreatywność nie pochodzi z umysłu, ale z medytacji. Kiedy pochodzi z medytacji, kreatywność to dzielenie się radością, dzielenie się błogością, którą masz. Umysł nie ma radości – to naprawdę rana, bardzo bolesna.

Twoja nieobecność to obecność boskości.

Zen żyje w teraźniejszości. Całe nauczanie polega na tym: jak być w teraźniejszości; jak wydostać się z przeszłości, która już nie istnieje, i jak nie angażować się w przyszłość, która jeszcze nie nadeszła, a po prostu być zakorzenionym, skoncentrowanym w tym, co jest.

Pokój podąża za energią miłości jak cień.

Ego jest jak za dużo ciemnych chmur wokół słońca - słońce ginie.

Bóg nie może być znaleziony poza tobą, ponieważ nie ma Boga, który mógłby kiedykolwiek być poza tobą. Bóg jest ostatecznym zapachem twojej świadomości. Kiedy twoja świadomość otwiera się jak lotos, zapach, który się uwalnia, to Bóg – lepiej nazwać to boskością.

Nie ma znaczenia, czy malujesz, rzeźbisz, czy robisz buty, czy jesteś ogrodnikiem, rolnikiem, rybakiem, stolarzem - to nie ma znaczenia. Liczy się, czy wkładasz całą swoją duszę w to, co tworzysz? Wtedy twoje twórcze produkty mają coś z jakości boskiej.

Po co czekać na powody do śmiechu? Życie takim, jakie jest, powinno być wystarczającym powodem do śmiechu. Jest tak absurdalne, tak absurdalne. Jest tak piękne, tak cudowne! Jest wszelkiego rodzaju rzeczy razem. To wielki kosmiczny żart.

W miarę jak świadome obserwowanie pogłębia się, zaczynasz być upojony boskością. To nazywa się ekstazą.

Wolność to nasze najcenniejsze skarby. Nie trać jej za nic.

Osoba mądra żyje z pytajnikiem, a człowiek zdumienia i zachwytu żyje z wykrzyknikiem.

Istnieją dwa rodzaje świadków. Jeden to ludzie, którzy cię otaczają. Jesteś ciągle świadoma, że jesteś obserwowana, widziana. Z tyloma oczami patrzącymi na ciebie, stajesz się przedmiotem... I boisz się, ponieważ mogą cię nie docenić. Mogą nie nakarmić twojego ego, mogą cię nie lubić, mogą cię odrzucić. Teraz jesteś w ich rękach.

Jeśli tylko będziesz słuchać, to stanie się to medytacją. Bez medytacji nie usłyszysz. Jaki jest sens medytacji? Medytacja istnieje tylko tam, gdzie nie ma umysłu; gdzie znikł wewnętrzny dialog.

Ponieważ nie ma ego, Bóg może płynąć przez ciebie; wielka kreatywność staje się możliwa.

Medytacja to alchemia przemiany. Nieświadomości w świadomość. Daje ci ogromną moc, znacznie większą niż gniew, chciwość i pożądanie.

Nędza przychodzi w momencie, gdy stajesz się przywiązany, zależny. W momencie, gdy stawiasz warunki życiu.

Kiedy wkracza ambicja, kreatywność znika - ponieważ ambitny człowiek nie może być twórczy, ponieważ ambitny człowiek nie potrafi kochać żadnej czynności dla samej niej. Kiedy maluje, patrzy do przodu; myśli: "Kiedy zdobędę Nagrodę Nobla?" Kiedy pisze powieść, patrzy do przodu. Zawsze jest w przyszłości - a twórcza osoba jest zawsze w teraźniejszości.

Między dwoma myślami spróbuj być czujny; spójrz na przerwę, przestrzeń między nimi. Nie zobaczysz umysłu; to jest twoja natura. Myśli przychodzą i odchodzą - są przypadkowe - ale ta wewnętrzna przestrzeń zawsze pozostaje. Chmury zbierają się i odchodzą, znikają - są przypadkowe - ale niebo pozostaje. Jesteś niebem.

Pamiętaj jedno kryterium: cokolwiek robisz, nie powinno to być w służbie zniszczenia, powinno to być w służbie twórczości.

Jedynym sposobem osiągnięcia czegokolwiek w świecie wewnętrznym jest odpuszczenie – rodzaj bezwysiłkowości, relaksu. To nie jest działanie; to jest nie-działanie. To nie jest akcja; to jest bezczynność. I wydaje się to trudne, ponieważ wszystkim od samego początku mówi się: "Zrób coś; nie siedź tam tylko! Coś zawsze jest lepsze niż nic." W świecie wewnętrznym to nie są zasady. Nic jest lepsze niż wszystko.

Iluzje są skazane na zniszczenie.

Inteligentna osoba polega na swojej własnej wnikliwości; ufa swojemu istnieniu. Kocha i szanuje siebie.

Człowiek nieszczęśliwy łatwo jest zniewolony. Człowiek radosny, błogi, nie może zostać zniewolony.