Cały świat materialny. On tak naprawdę nie istnieje. Materia nie jest materialna. Składa się z atomów, które poruszają się z prędkością błyskawicy wokół ogromnych pustych przestrzeni. Więc jeśli przejdziesz poza wygląd cząsteczek, trafisz do świata subatomowego, a jeśli pójdziesz dalej, trafisz do niczego. Nic to źródło wszystkiego.

W świetle słońca, w świetle księżyca i w świetle gwiazd nie ma żadnej dyskryminacji. Światło w tobie ma moc dyskryminacji. Możesz użyć tego światła, aby zobaczyć najciemniejsze zakamarki swojej wewnętrznej komnaty. Do tego nie potrzebujesz zewnętrznego przewodnictwa. Celem przewodnika, guru lub nauczyciela jest wprowadzenie cię do tego światła.

Istota duchowości nie polega na wyspecjalizowanym lub wąskim zainteresowaniu jakąś wyimaginowaną częścią życia, ale na pewnej oświeconej postawie wobec wszystkich różnych sytuacji, które zachodzą w życiu. Obejmuje i zawiera całe życie. Wszystkie materialne rzeczy tego świata mogą zostać podporządkowane boskiej grze, a kiedy zostaną tak podporządkowane, stają się pomocą dla afirmacji ducha.

My, którzy dotknęliśmy wojny, mamy obowiązek przekazać prawdę o wojnie tym, którzy nie mieli bezpośredniego doświadczenia z nią. Jesteśmy światłem na końcu świecy. Jest naprawdę gorące, ale ma moc świecenia i oświetlania. Jeśli będziemy praktykować uważność, będziemy wiedzieć, jak głęboko spojrzeć w naturę wojny i, dzięki naszej mądrości, obudzić ludzi, abyśmy razem mogli unikać powtarzania tych samych okropności wciąż na nowo.

Dla filozofów Indii jednak względność nie jest żadnym nowym odkryciem, tak jak pojęcie lat świetlnych nie jest powodem do zdumienia dla ludzi, którzy przywykli myśleć o czasie w milionach kalp, (kalpa to około 4 320 000 lat). Fakt, że mędrcy Indii nie byli zainteresowani technologicznymi zastosowaniami tej wiedzy wynika z okoliczności, że technologia to tylko jeden z niezliczonych sposobów jej zastosowania.

Bo moce naszego umysłu, życia i ciała są związane z ich własnymi ograniczeniami, i choćby wzniosły się one wysoko lub rozszerzyły szeroko, nie mogą wyjść poza nie. Ale mimo to, człowiek umysłowy może otworzyć się na to, co jest poza nim, i przywołać Nadmentalne Światło, Prawdę i Moc, by działały w nim i robiły to, czego umysł nie może zrobić. Jeśli umysł nie może wysiłkiem stać się tym, co jest poza umysłem, Superumysł może zstąpić i przekształcić umysł w swoją własną substancję.

Ponieważ Chrystus jest jedyną drogą do Ojca, aby podkreślić Jego żywą i zbawczą obecność w Kościele i na świecie, Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbędzie się w Rzymie z okazji Wielkiego Jubileuszu. Rok 2000 będzie intensywnie eucharystyczny: w Sakramencie Eucharystii Zbawiciel, który przyjął ciało w łonie Maryi dwadzieścia wieków temu, nadal ofiaruje się ludzkości jako źródło Boskiego Życia.

Możesz pozostać w tym świecie przez dowolną liczbę lat, ale nie pozwól światu wziąć cię w swoje ręce. Nie pozwól, by świat przejął twoje wewnętrzne życie. Istnieje przykład kwiatu lotosu. Rośnie głęboko w błocie, wychodzi do światła, ale nie może istnieć bez wody, bo by umarł. Jednak nie miesza się ani z błotem, ani z wodą. Widziałeś kwiat lotosu; nawet jeśli woda nadejdzie, to po prostu odpływa. Kiedy mówią o Bogu, zawsze mówią "lotosowe oczy, lotosowe stopy", ponieważ to ma głębokie znaczenie.

Różnica między „naturalnym” procesem indywidualizacji, który przebiega nieświadomie, a tym, który jest świadomie realizowany, jest ogromna. W pierwszym przypadku świadomość nigdzie nie ingeruje; koniec pozostaje tak ciemny jak początek. W drugim przypadku tyle ciemności wychodzi na jaw, że osobowość zostaje przeniknięta światłem, a świadomość zyskuje na zakresie i wglądzie. Spotkanie między świadomością a nieświadomością musi zapewnić, że światło, które świeci w ciemności, nie tylko zostanie zrozumiane przez ciemność, ale i ją zrozumie.

Prawda jest taka, że nie możesz osiągnąć Boga, jeśli masz choćby śladu pragnienia. Subtelna jest droga dharmy. Jeśli próbujesz nawlec igłę, nie uda ci się, jeśli nitka ma choćby małe włókno wystające.

Oświecony człowiek nie ignoruje rzeczy i nie przywiązuje się do rzeczy, nawet do prawdy.

Współczucie może dźwigać cierpienie całego świata, nie odczuwając najmniejszego bólu.

Musisz w sercu przechować duchowe dążenie do światła i miłości, mądrości i błogości!

Najważniejszą kwestią tego wieku jest, czy przyszły postęp ludzkości będzie kierowany przez nowoczesny umysł ekonomiczny i materialistyczny Zachodu, czy przez szlachetniejszy pragmatyzm kierowany, wzniesiony i oświecony przez kulturę duchową i wiedzę.

„Jestem iskrą z Nieskończoności. Nie jestem ciałem ani kośćmi. Jestem światłem.”

Poeta to ktoś, kto może wlać Światło do łyżki, a potem unieść ją, by nakarmić Twoje piękne, spragnione, święte usta.

Lepiej zapalić jedną małą świecę wdzięczności, niż przeklinać ciemność.

Nie mam ochoty pisać wierszy; ale gdy zapalam moją palniczkę z mirrą i jaśminowym kadzidłem, nagle wyrastają one z mojego serca, jak kwiaty w ogrodzie.

Mistycyzm nie jest technologią oświecenia. Mistycyzm to czysta nauka – eksploracja istnienia.

Życie mija. Wieczność nadchodzi, by spotkać nas wielkimi krokami. Wkrótce będziemy żyć samym życiem Jezusa. Po głębokim wypiciu z źródła wszelkiej goryczy, będziemy z deifikowani w samym źródle wszelkiej radości, wszelkiej rozkoszy.

W Indiach, kiedy się spotykamy i rozstajemy, często mówimy "Namaste", co oznacza: Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie miłości, światła, prawdy, pokoju. Czcze miejsce w tobie, где если ты в этом месте в тебе, а я в этом месте в себе, нас только один... "Namaste."

Tylko przez medytację możemy osiągnąć trwały pokój, boski pokój. Jeśli medytujemy pełnym duchem rano i otrzymamy pokój przez tylko jedną minutę, ta minuta pokoju przesiąknie całym naszym dniem. A kiedy mamy medytację najwyższego porządku, wtedy naprawdę otrzymujemy trwały pokój, światło i radość. Potrzebujemy medytacji, ponieważ chcemy rosnąć w świetle i spełniać się w świetle. Jeśli to jest nasza aspiracja, jeśli to jest nasza pragnienie, to medytacja jest jedynym sposobem.

Macierzyństwo to szczególna wspólnota z tajemnicą życia, jak rozwija się w łonie matki. Matka napełnia się zdumieniem nad tą tajemnicą życia i „rozumie” unikalną intuicją, co dzieje się w jej wnętrzu. W świetle „początku” matka przyjmuje i kocha jako osobę dziecko, które nosi w swoim łonie. Ten unikalny kontakt z nowym człowiekiem rozwijającym się w niej rodzi postawę wobec istot ludzkich - nie tylko wobec swojego własnego dziecka, ale każdego człowieka - która głęboko kształtuje osobowość kobiety.