Indie widziała to od początku – a nawet w jej wiekach rozumu i w jej erze rosnącej ignorancji nigdy nie straciła wglądu, – że życie nie może być właściwie postrzegane w jedynym świetle, nie może być doskonale żyte w jedynej sile jego zewnętrzności.

Okno jest brakiem ściany, daje powietrze i światło, ponieważ jest puste. Bądź pusty z wszelkiej treści umysłowej, wszelkiej wyobraźni i wysiłku, a sama nieobecność przeszkód spowoduje, że rzeczywistość wpadnie do ciebie.

Osoba niewybudzona widzi tylko swój umysł, który jest jedynie odbiciem światła czystej świadomości powstającej z Serca.

Nasze ręce pochłaniają jak korzenie, więc kładę je na tym, co piękne na tym świecie. A ja składam je w modlitwie i czerpią z nieba światło.

Chodź lekko po tej planecie, a jednocześnie zostaw taki ślad, który nie może zostać wymazany przez tysiące lat!

Świadomość zawsze tam jest. Nie musi być uświadomiona. Otwórz przesłonę umysłu, a zostanie ona zalana światłem.

Zaczynając od wczesnego świtu każdego dnia, będę promieniować radością do wszystkich, których spotkam. Będę mentalnym słońcem dla każdego, kto skrzyżuje moją drogę. Przed niezawodnym światłem mojej radości, ciemność ustąpi.

Wyjęcie zielonego orzecha z jego skorupy jest prawie niemożliwe, ale jeśli wyschnie, wystarczy lekki dotyk, by to zrobić.

Życie to współistnienie wszystkich przeciwnych wartości. Radość i smutek, przyjemność i ból, w górę i w dół, gorąco i zimno, tu i tam, światło i ciemność, narodziny i śmierć. Całe doświadczenie jest kontrastem, a jedno byłoby bez sensu bez drugiego.

Bądź światłem dla siebie.

Utknąć w szczególnym ciele, umyśle i osobowości to ignorancja. Aby cofnąć się z szczególnego ciała, umysłu i osobowości w tło świadomości, jest oświeceniem.

Kiedy jesteś oświecony, zdajesz sobie sprawę, że wszystko to jest tą jedną świadomością.

Podobnie, umysł jest tylko samoistnym obszarem ciemności, w którym światło Jaźni zostało celowo wyłączone.

Ponad myśleniem znajduje się intelekt, który wciąż szuka: chodzi, patrzy tutaj i tam, podnosi i porzuca. Ale ponad intelektem, który szuka, znajduje się inny intelekt, który nie szuka, ale pozostaje w swoim czystym, prostym bycie, które jest objęte tym światłem.

Doskonała miłość oznacza znoszenie cudzych niedoskonałości, nie dziwienie się ich słabościom, znajdowanie pociechy nawet w najmniejszych oznakach dobrych cech w nich.

Ponieważ stworzyliśmy was wszystkich z tej samej substancji, spoczywa na was obowiązek być jednym duchem, chodzić tymi samymi stopami, jeść tymi samymi ustami i mieszkać na tej samej ziemi, aby z waszego najgłębszego istnienia, poprzez wasze czyny i działania, mogły się objawić znaki jedności i istota oderwania. Takie jest Moje wezwanie do was, o zgromadzenie światła!

Ludzie, którzy nigdy nie mieli ideału, mogą mieć nadzieję, że go znajdą; są w lepszym stanie niż ci, którzy pozwalają okolicznościom życia zniszczyć swój ideał. Upadek poniżej swojego ideału oznacza zgubienie drogi w życiu; wtedy w umyśle pojawia się zamęt, a światło, które powinno być trzymane wysoko, zostaje zakryte i przyćmione, więc nie może rozświetlić ścieżki.

Wśród wszystkich cennych rzeczy tego świata, słowo jest najcenniejsze. W słowie można znaleźć światło, którego nie posiadają klejnoty i kamienie szlachetne; słowo może zawierać tyle życia, że potrafi uleczyć rany serca. Dlatego poezja, w której wyraża się dusza, jest tak żywa jak człowiek. Największą nagrodą, jaką Bóg obdarza człowieka, jest elokwencja i poezja. To nie jest przesada, ponieważ to dar poety, który w czasie kulminuje darem proroctwa.

Rzeczy, które najbardziej zasługują na naszą wdzięczność, po prostu traktujemy jako coś oczywistego. Bez powietrza nie możemy żyć dłużej niż minutę czy dwie. Codziennie wdychamy i wydychamy powietrze, ale czy kiedykolwiek czujemy wdzięczność za powietrze? Jeśli nie pijemy wody, nie przeżyjemy. Nawet nasze ciało w dużej mierze składa się z wody. Ale czy doceniamy wodę? Każdego ranka, kiedy otwieramy oczy, widzimy słońce, które błogosławi nas światłem i energią życia, które pilnie potrzebujemy. Ale czy jesteśmy wdzięczni za słońce?

Zamiast walczyć z ciemnością, wprowadzaj światło.

Cierpienie czyni nas zdolnymi do pełnej mocy Mistrza Rozkoszy; czyni nas również zdolnymi do znoszenia pełnej gry Mistrza Mocy. Ból jest kluczem, który otwiera bramy siły; jest to główna droga prowadząca do miasta błogosławieństwa.

Jezus cieszy się, że może przyjść z nami, jak prawda cieszy się, że może być mówiona, jak życie ma być żyte, jak światło ma być zapalone, jak miłość ma być kochana, jak radość ma być przekazywana, jak pokój ma być szerzony.

Ukryta Błogość leży u podstaw rzeczy. Niema Rozkosz spogląda na niezliczone dzieła Czasu: Aby pomieścić Bożą radość w rzeczach, Przestrzeń dała szerokie miejsce, Aby pomieścić Bożą radość w sobie, nasze dusze zostały narodzone.