Jeśli chcesz zobaczyć, jak oświecony jesteś, spędź tydzień ze swoją rodziną.

Medytacja to droga do indywidualności. Czyni cię światłem dla samego siebie.

Oświecenie lub przebudzenie nie jest tworzeniem nowego stanu rzeczy, ale rozpoznaniem tego, co już jest.

Sprawiedliwość i ja staliśmy się przyjaciółmi, chociaż w wielu aspektach byliśmy przeciwieństwami - on był ekstrawertyczny, ja introwertyczny; on był beztroski, ja poważny.

Nie każde światło jest prawdziwym światłem; dla mądrych światło prawdy jest samym światłem.

Zostawmy trochę miejsca na refleksję w naszym życiu, również przestrzeń na ciszę. Spojrzymy w siebie i sprawdźmy, czy jest jakieś ukryte, przyjemne miejsce w nas, gdzie możemy być wolni od hałasu i kłótni. Usłyszmy Słowo Boże w ciszy i być może wtedy zrozumiemy je.

Guru nie chce niczego od ucznia. Guru to ta siła, która prowadzi duszę ku oświeceniu. Działania guru płyną z czystego współczucia. Jak słońce świeci i żyje wysoko, tak guru daje duchową miłość i pozostaje wolny od przywiązań.

Wszystko, co musisz zrobić, to rozpoznać swoją prawdziwą pozycję jako świadka. Musisz to robić przez jakiś czas, aż zaklęcie zostanie złamane. Nawet po złamaniu zaklęcia te mentalne tendencje mogą się pojawić, ale bez żadnej mocy, tak jak możesz zobaczyć księżyc w świetle dziennym.

Wiara to gotowość do ujawnienia wszystkiego, co jest ukryte. Nie musisz ukrywać wątpliwości, zakładając łatki potwierdzenia siebie. Gotowość do bycia odkrytym zdaje się stanowić różnicę między podejściem ego do duchowości a oświeconym podejściem.

Prawdziwa medytacja daje nam, jakby skrzydła do lotu do wyższej sfery i w ten sposób uwalnia nas od ziemskich kajdan.

Wiara jest ciemną nocą dla człowieka, ale w ten sposób daje mu światło.

Człowiek nie może być oświecony przez żadną organizację, wiarę, dogmat, kapłana czy rytuał, ani przez żadną filozoficzną wiedzę czy technikę psychologiczną. Musi to znaleźć przez zrozumienie treści swojego własnego umysłu, przez obserwację, a nie przez intelektualną analizę czy introspektywną sekcję.

Prosta metoda do oświecenia to najpierw poznać siebie. Naucz się pracować ze sobą; nie rezygnuj z tego. Rezygnuj z wszystkiego innego, ale nie rezygnuj z tego celu. Przypomnij sobie: „Będę kontynuować pracę nad sobą. Mogę to zrobić, zrobię to, muszę to zrobić.” Zapamiętaj te trzy zdania: „Mogę to zrobić. Zrobię to, i muszę to zrobić.”

Panie, spraw, abym był narzędziem Twojego pokoju. Gdzie jest nienawiść, niech zasieję miłość, Gdzie jest rana, przebaczenie; Gdzie jest wątpliwość, wiara; Gdzie jest rozpacz, nadzieja; Gdzie jest ciemność, światło; A gdzie jest smutek, radość. O Boski Mistrzu, spraw, abym nie tyle szukał pocieszenia, ile pocieszał, Nie tyle byłem zrozumiany, ile rozumiał, Nie tyle byłem kochany, ile kochał.

Jeśli oświecenie przychodzi najpierw, przed myśleniem, przed praktyką, twoje myślenie i praktyka nie będą skoncentrowane na sobie. Przez oświecenie rozumiem wiarę w nic, wiarę w coś, co nie ma formy ani koloru, co jest gotowe przyjąć formę lub kolor. To oświecenie jest niezmienną prawdą. Na tej pierwotnej prawdzie powinna opierać się nasza działalność, nasze myślenie i nasza praktyka.

Kiedy ciągle wiesz i czujesz siebie jako przestrzeń świadomości, a nie to, co pojawia się w świadomości - wrażenia zmysłowe, myśli, emocje - wtedy można powiedzieć, że jesteś oświecony... z wyjątkiem tego, że nie pomyślisz ani nie powiesz o sobie, że jesteś "oświecony", ponieważ to natychmiast stworzyłoby kolejną identyfikację opartą na umyśle i tym samym zakończyłoby twoje "oświecenie".

Cierpienie jest tymczasowe, oświecenie trwa wiecznie.

Podobnie jak miłość, światło lub przewodnictwo prawdy, które na nas wpływa, istnieje tylko w formie żywej, a nie w zasadach, regułach, oczekiwaniach czy radach, niezależnie od tego, jak szeroko rozpowszechnionych.

Kiedy obserwujesz swój umysł, odkrywasz siebie jako obserwatora. Kiedy stoisz nieruchomo, tylko obserwując, odkrywasz siebie jako światło za obserwatorem.

Poczuj miłość Boga; wtedy w każdej osobie zobaczysz twarz Ojca, światło miłości, które jest we wszystkich. Znajdziesz magiczną, żywą więź łączącą drzewa, niebo, gwiazdy, wszystkich ludzi i wszystkie istoty żywe; poczujesz jedność z nimi. To jest kod boskiej miłości.

Moim największym życzeniem jest, aby Fundusz Dziecięcy nadal był latarnią nadziei i światła.

Największą przeszkodą na drodze do oświecenia jest przezwyciężenie iluzji, że nie jesteś już oświecony.

Nasze indywidualne dobrostan jest ściśle związane zarówno z dobrostanem innych, jak i ze środowiskiem, w którym żyjemy... Każde nasze działanie, każde słowo, czyn i myśl, niezależnie od tego, jak nieistotne się wydaje, ma wpływ nie tylko na nas, ale także na innych.