W praktyce medytacji siedzącej cały czas odnosimy się do naszego codziennego życia. Praktyka medytacji uwydatnia nasze nerwice, zamiast ukrywać je na dnie naszych umysłów. Umożliwia nam to odnosić się do naszego życia jako czegoś, nad czym można pracować.

Kreatywność ma dwie możliwości. Jedna to taka, która powstaje z twojej ciszy, miłości, zrozumienia, twojej jasności widzenia, twojej intymnej przyjaźni z istnieniem - wtedy kreatywność jest zdrowa. Ale jeśli nie powstaje z medytacji, ciszy, pokoju, zrozumienia i miłości, wtedy jest niebezpieczeństwo. Może powstawać z twojego zagubionego umysłu. Może powstawać z twojego szaleństwa.

Medytacja to wyjście poza wszelkie myśli.

Medytacja to stan bezmyślności! Nie możesz znaleźć medytacji przez umysł, ponieważ umysł będzie się samopowtarzać! Medytację można znaleźć tylko przez odłożenie umysłu na bok, przez bycie spokojnym, obojętnym, nieidentyfikującym się z umysłem.

Ktoś siedział przed słonecznikiem, patrzył na słonecznik, filiżankę słońca, więc spróbowałem i ja. To było cudowne; poczułem cały wszechświat w tym słoneczniku. To było moje doświadczenie. Medytacja słonecznika. Pojawiła się cudowna pewność siebie. Możesz zobaczyć cały wszechświat w jednym kwiecie.

Rozpuszczenie imienia to świadomość. Rozpuszczenie formy to medytacja. Świat to imię i forma. Błogość wykracza poza imię i formę.

Prawdziwa praca polega na dostrojeniu się do medytacji w Pustce (na piątym elemencie, eterze), zostawiając trzy nerwy: ida, pingala, susumna i cztery elementy: khiti, apa, teja i marut, odpowiednio ziemię, wodę, ogień i powietrze.

Obok medytacji jest muzyka, muzyka pełna duszy, muzyka, która porusza i podnosi naszą aspirującą świadomość.

Czy istnieje medytacja, która nie jest ego próbującym stać się? Czy medytacja jest świadoma, jeśli każdy wysiłek wiąże się z czasem?

Celem medytacji nie jest jedynie bycie uczciwą lub dobrą osobą w tradycyjnym sensie, próbując tylko utrzymać nasze bezpieczeństwo. Musimy zacząć stawać się współczujący i mądrzy w podstawowym sensie, otwarci i odnoszący się do świata takim, jakim jest.

Boskość raduje się, gdy jesteś szczęśliwy. Bóg, lub Stworzenie, jest bardzo szczęśliwy, gdy ty jesteś szczęśliwy. Kiedy tańczysz, śpiewasz i skaczesz w radości, to prawdziwa modlitwa, to prawdziwa medytacja. Medytacja jest fontanną radości, ekstazą; a Boskość cieszy się z tego bardziej. Boskość nie lubi twojego cierpienia.

Jesteśmy niewolnikami tego, czego nie znamy; tym, co znamy, jesteśmy mistrzami. Jakąkolwiek wadę lub słabość w sobie odkryjemy i zrozumiemy jej przyczynę i działanie, pokonamy ją przez samo poznanie. Podstawowym celem medytacji jest stać się bardziej świadomym i zaznajomionym z naszym wewnętrznym życiem. Ostatecznym celem jest dotarcie do źródła życia.

Ten, kto jest wytrwały, odnajdzie Boga. Więc staraj się, aby medytacja była regularnym doświadczeniem w twoim życiu.

Wiara to temat głowy. Oddanie to temat serca, a medytacja łączy obie te rzeczy.

Medytacja jest rozpuszczeniem myśli w wiecznej świadomości lub czystej świadomości.

Medytacja to sposób na odkrycie wszystkich chwał oceanu umysłu.

W medytacji może dojść do uzdrowienia. Kiedy umysł jest spokojny, czujny i całkowicie zadowolony, wtedy jest jak wiązka lasera - jest bardzo potężny i może nastąpić uzdrowienie.

Medytacja to prosta podróż umysłu do Królestwa Niebieskiego obecnego w sercu każdego człowieka.

Zobacz, co pomaga ci trzymać się z dala od innych myśli i przyjmij tę metodę do swojej medytacji.

Kiedy tańczymy, sama podróż jest celem, tak samo jak w muzyce celem jest samo granie. I to samo jest prawdą w medytacji. Medytacja to odkrycie, że cel życia osiągany jest zawsze w bieżącym momencie.

W głębokiej medytacji przepływ koncentracji jest ciągły jak przepływ oleju.

Nawet bardzo zaawansowani jogini mogą stać się ofiarami ego. Dlatego należy rozwijać oddanie Panu wraz z praktyką medytacji, aby wyeliminować wszelkie upadki.

Nie ma medytacji bez mądrości, i nie ma mądrości bez medytacji. Kiedy człowiek ma zarówno medytację, jak i mądrość, jest rzeczywiście blisko nirwany.