Boska moc w tobie jest silniejsza niż wszystko, co jest poza tobą. Dlatego nie bój się niczego. Polegaj na swoim własnym Wewnętrznym Ja, Boskości w tobie. Sięgaj po źródło, patrząc w siebie. Poprawiaj siebie. Buduj swój charakter. Oczyść serce. Rozwijaj boskie cnoty. Wytęp zło. Pokonaj wszystko, co niskie w sobie. Staraj się osiągnąć wszystko, co godne i szlachetne. Uczyń niższą naturę służącą wyższej przez dyscyplinę, Tapas, powściągliwość i medytację. To początek twojej wolności.

Jeśli doświadczasz oporu umysłowego podczas medytacji, pamiętaj, że niechęć do medytacji pochodzi od ego; nie należy do duszy.

Jak praktykować uważność? Usiądź w medytacji. Bądź świadomy tylko swojego oddechu.

Możesz każdą ludzką aktywność zamienić w medytację, po prostu będąc w niej całkowicie i robiąc ją po prostu po to, by ją zrobić.

Głównym czynnikiem w medytacji jest utrzymywanie umysłu aktywnego w jego własnym dążeniu, bez przyjmowania zewnętrznych wrażeń czy myślenia o innych sprawach.

Pracuj dla Boga, kochaj tylko Boga i bądź mądry z Bogiem. Kiedy zwykły człowiek poświęca niezbędny czas i entuzjazm na medytację i modlitwę, staje się boską istotą.

Naładowujesz swoje ciało i umysł w modlitwie i medytacji. Wszystkie twoje działania w tym świecie powinny być wykonywane z tą wewnętrzną świadomością.

Uśmiechanie się to jedna z najwyższych form medytacji.

Uświadomienie sobie ducha jako ducha to praktyczna religia. Wszystko inne jest dobre, o ile prowadzi do tej jednej wielkiej idei. Ta realizacja ma być osiągnięta przez wyrzeczenie się, przez medytację—wyrzeczenie się wszystkich zmysłów, cięcie węzłów, łańcuchów, które przywiązują nas do materii.

W medytacji możemy obserwować swędzenie zamiast go drapać.

Regularna medytacja otwiera drogi intuicyjnej wiedzy, uspokaja i stabilizuje umysł, budzi ekstazy i wprowadza praktykującego w kontakt z źródłem jego/jej istnienia.

Czym jest medytacja? Kiedy opróżniasz siebie i pozwalasz wszechświatowi wejść w ciebie.

Medytacja to nie koncentracja. To zwykła świadomość. Po prostu się relaksujesz i obserwujesz oddech. W tej obserwacji nic nie jest wykluczone. Samochód brzęczy – całkowicie w porządku, zaakceptuj to. Ruch uliczny przechodzi – to w porządku, część życia. Współpasażer chrapiący obok, zaakceptuj to. Nic nie jest odrzucone. Nie należy zawężać swojej świadomości.

Medytacja nie jest dążeniem do przyjemności ani poszukiwaniem szczęścia. Medytacja, wręcz przeciwnie, jest stanem umysłu, w którym nie ma żadnej koncepcji ani formuły, a więc całkowitej wolności. Tylko taki umysł doświadcza tej błogości, która przychodzi bez poszukiwań i zaproszenia. Kiedy jest obecna, choć możesz żyć w świecie z całym jego hałasem, przyjemnościami i brutalnością, one nie dotkną tego umysłu.

Religie/mentalność skoncentrowane na Bogu są prawdopodobnie bardziej oddane: zorientowane na kult, prawdopodobnie dualistyczne, zorientowane na świątynię/kościół/meczet, prawdopodobnie rytualistyczne. W przeciwieństwie do tego, religie oparte na samodzielnym badaniu są bardziej monastyczne z natury, bardziej poszukujące, bardziej intelektualne, medytacyjne niż oddane, bardziej zorientowane na sale medytacyjne niż na świątynie.

Medytacja jest najbardziej niezwykłą rzeczą, jeśli wiesz, jak to zrobić, i nie możesz tego nauczyć się od nikogo; i to jest jej piękno. To nie jest coś, czego się uczysz, technika, dlatego nie ma w niej autorytetu. Dlatego jeśli chcesz poznać siebie, obserwuj siebie, obserwuj, jak chodzisz, jak mówisz, jak jesz, co mówisz, plotki, nienawiść, zazdrość. Jeśli jesteś tego świadomy, bez żadnego wyboru, wszystko to jest częścią medytacji, a gdy idziesz, gdy podróżujesz, gdy ten ruch postępuje, cały ten ruch jest medytacją. A potem ten ruch jest nieskończony, ponadczasowy.

Największą pomocą dla życia duchowego jest medytacja.

Medytacja to trzymanie się jednej myśli. Ta pojedyncza myśl odpycha inne myśli; rozproszenie umysłu jest oznaką jego słabości; dzięki stałej medytacji umysł zyskuje siłę.

Medytacja ma dwa aspekty: jeden z zamkniętymi oczami, doświadczając nieskończonego oceanu spokoju i pokoju, i drugi z otwartymi oczami, aby poczuć ten spokój wszędzie.

Cała kreatywność to głębokie cierpienie, chyba że twoja kreatywność nie pochodzi z umysłu, ale z medytacji. Kiedy pochodzi z medytacji, kreatywność to dzielenie się radością, dzielenie się błogością, którą masz. Umysł nie ma radości – to naprawdę rana, bardzo bolesna.

Dzięki praktyce medytacji odkryjesz, że nosisz w swoim sercu przenośny raj.

Medytacja to sposób, w jaki zaczynamy odczuwać naszą podstawową nierozdzielność z całym wszechświatem, a to, czego to wymaga, to zamknięcie ust.

Usiądź w medytacji! Ale nie myśl! Patrz tylko na swój umysł! Zobaczysz, jak myśli wkraczają do niego! Zanim wejdą, wyrzuć je ze swojego umysłu, aż stanie się on całkowicie cichy.