Istnieje Jedna niezmienna, niepodzielna Rzeczywistość, która, choć nieujawniona, objawia się w nieskończonej wielości i różnorodności.

Ludzie mówią, że dusza, słysząc pieśń stworzenia, weszła do ciała, ale w rzeczywistości to dusza była tą pieśnią.

To jest cel duchowości: zrealizowanie siebie jako tego Brahmana ... Wedanta mówi, że ty i inni nie jesteście oddzieleni. Ty i inni jesteście jedną rzeczywistością.

Prawdziwe poczucie humoru to lekkość: nie bijemy rzeczywistości na głowę, ale doceniamy ją z lekkością. Podstawą wizji Shambhali jest ponowne odkrycie tego doskonałego i prawdziwego poczucia humoru, tej lekkiej formy docenienia.

Aby zrozumieć cierpienie, musisz wyjść poza ból i przyjemność. Twoje własne pragnienia i lęki uniemożliwiają ci zrozumienie, a tym samym pomoc innym. W rzeczywistości nie ma innych, a pomagając sobie, pomagasz wszystkim innym. Jeśli traktujesz cierpienie ludzkości poważnie, musisz doskonalić jedyny sposób pomocy, który masz – siebie.

Z samoświadomością stajesz się bardziej inteligentny. W świadomości uczysz się, w samoświadomości uczysz się o sobie. Oczywiście, możesz nauczyć się tylko tego, czym nie jesteś. Aby poznać, kim jesteś, musisz wyjść poza umysł. Świadomość to punkt, w którym umysł wychodzi poza siebie, w rzeczywistość. W świadomości nie szukasz tego, co cię zadowala, ale tego, co jest prawdziwe.

Silna determinacja, by prowadzić dochodzenie w ten sposób, rozwieje wszystkie wątpliwości. Zadając pytanie „Kim jestem?” i nieustannie medytując, osiągniesz jasność istnienia. Dopóki istnieją wāsany, będą one pojawiać się i zakrywać rzeczywistość, zaciemniając świadomość tego. Tak często, jak stajesz się ich świadomy, pytaj: „Do kogo one przychodzą?” Ta ciągła analiza ustali cię w twoim własnym Ja i nie będziesz miał żadnych dalszych problemów. Kiedy zrozumiesz, że wąż umysłu nigdy nie istniał, kiedy zrozumiesz, że lina rzeczywistości to wszystko, co istnieje, wątpliwości i lęki już cię nie niepokoją.

Przeszłość i przyszłość to abstrakcje bez żadnej konkretnej rzeczywistości.

Rzeczywistość, w której żyjemy, jest wybierana przez nasze koncepcyjne definicje. Ty i ja możemy być w tej samej przestrzeni fizycznej, ale każdy z nas zobaczy ją zupełnie inaczej.

Zen to wyzwolenie od czasu. Bo jeśli otworzymy oczy i zobaczymy wyraźnie, staje się oczywiste, że nie ma innego czasu poza tą chwilą, a przeszłość i przyszłość to abstrahowanie bez żadnej konkretnej rzeczywistości.

W rzeczywistości nie możesz zrozumieć natury Mojej Rzeczywistości, ani dzisiaj, ani nawet po tysiącu lat stałej ascezy czy gorliwego śledztwa, nawet jeśli cała ludzkość włączy się do tego wysiłku.

Bycie istotą żywą nie jest ostatecznym stanem; istnieje coś [Rzeczywistość] poza tym, o wiele bardziej cudownego, co nie jest ani bytem, ani niebytem, ani życiem, ani nieżyciem. To stan Czystej Świadomości, wykraczający poza ograniczenia przestrzeni i czasu.

Jaźń, o której mówisz, niezależnie od tego, czy jest to wielka jaźń, czy mała jaźń, jest tylko pojęciem, które nie odpowiada żadnej rzeczywistości.

Język tworzy rzeczywistość. Słowa mają moc. Mów zawsze, aby tworzyć radość.

Jutro i plany na jutro nie mają żadnego znaczenia, jeśli nie jesteś w pełnym kontakcie z rzeczywistością teraźniejszości, ponieważ to w teraźniejszości, i tylko w teraźniejszości, żyjesz. Nie ma innej rzeczywistości poza teraźniejszością, więc nawet gdyby ktoś miał żyć przez nieskończoność, życie dla przyszłości oznaczałoby wieczne pomijanie sedna.

Jeśli przygotujesz się, aby poznać wyższą wiedzę, wtedy zasłużysz. Zasługiwać oznacza zwiększyć swoją zdolność. Chcesz zmieścić cały ocean w wiadrze. Ocean jest tam. Możesz go mieć, ale nie masz zdolności. Kiedy zasłużysz, będziesz miał zdolność. Pan, rzeczywistość, prawda, zawsze są w tobie. Musisz tylko stać się świadomy. Możesz podjąć szczere wysiłki, aby pracować nad sobą.

Życie zasługuje na to miano tylko wtedy, gdy odzwierciedla Rzeczywistość w działaniu. Żadna uczelnia nie nauczy cię, jak żyć, abyś, kiedy nadejdzie czas umierania, mógł powiedzieć: dobrze żyłem, nie muszę żyć ponownie. Większość z nas umiera, pragnąc, abyśmy mogli żyć ponownie. Tyle błędów popełnionych, tyle rzeczy niewykonanych. Większość ludzi wegetuje, ale nie żyje. Oni tylko gromadzą doświadczenie i wzbogacają swoją pamięć. Ale doświadczenie jest zaprzeczeniem Rzeczywistości, która nie jest ani zmysłowa, ani koncepcyjna, nie należy ani do ciała, ani do umysłu, chociaż obejmuje i przekracza oba.

Ego jest instytucją społeczną, nie mającą fizycznej rzeczywistości. Ego jest po prostu twoim symbolem siebie. Tak jak słowo „woda”

Całe ludzkie nieszczęście pochodzi z tego, że nie stawiamy czoła rzeczywistości dokładnie takiej, jaka jest.

Prawdziwa radość oznacza natychmiastowe rozszerzenie. Jeśli doświadczymy czystej radości, natychmiast nasze serce się rozszerza. Czujemy, że latamy w boskim niebie wolności. Cała długość i szerokość świata staje się nasza, nie po to, by nad nią panować, ale jako rozszerzenie naszej świadomości. Stajemy się rzeczywistością i ogromem.

Podstawową przyczyną nieporządku w nas samych jest poszukiwanie rzeczywistości obiecanej przez innych... To najbardziej niezwykła rzecz, że chociaż większość z nas sprzeciwia się politycznej tyranii i dyktaturze, wewnętrznie akceptujemy autorytet, tyranię innych, którzy wyginają nasze umysły i nasz sposób życia.

Grałem na winie, aż moje serce stało się tym samym instrumentem. Potem ofiarowałem ten instrument Boskiemu Muzykowi, jedynemu istniejącemu Muzykowi. Od tego czasu stałem się Jego fletnią, a kiedy On wybiera, gra swoją muzykę. Ludzie przypisują mi zasługi za tę muzykę, która w rzeczywistości nie pochodzi ode mnie, ale od Muzyka, który gra na swoim własnym instrumencie.

Pewien człowiek zapytał Mahometa, po czym może poznać prawdziwość swojej wiary. Mahomet odpowiedział: "Jeśli czerpiesz przyjemność z dobrych uczynków, które wykonałeś, i smucisz się z powodu złych, które popełniłeś, jesteś prawdziwym wierzącym." Człowiek zapytał: "Na czym polega błąd?" Mahomet powiedział: "Kiedy czyn kłuje twoje sumienie, porzuć go."