Musimy znaleźć Boga, a On nie może być znaleziony w hałasie i niepokoju. Bóg jest przyjacielem ciszy. Zobacz, jak przyroda - drzewa, kwiaty, trawa - rośnie w ciszy; zobacz gwiazdy, księżyc i słońce, jak poruszają się w ciszy... Potrzebujemy ciszy, aby móc dotknąć dusz.

Nie ma większej ekstazy, nie ma większej błogości, niż znać siebie. Poznać wewnętrzną przestrzeń, to poznać wszystko. To nieograniczona cisza, ale nie martwa, jest żywa własnymi pieśniami, własnymi tańcami.

Mów tylko, jeśli poprawiasz ciszę.

Jesteś skondensowaną ciszą, świadomością. Tysiąc godzin mowy nie równa się jednemu spojrzeniu: sto spojrzeń nie równa się jednej minucie ciszy.

Kiedy nauczysz się myśleć, nie będziesz w stanie przestać. Ogromna liczba ludzi poświęca swoje życie, aby utrzymać umysł zajęty i czuje się bardzo niekomfortowo w ciszy.

Nie przesłuchuj ciszy, ponieważ cisza jest niema; nie oczekuj niczego od bogów, ani nie próbuj ich przekupić darami, ponieważ to w nas musimy szukać wyzwolenia.

Podczas pracy, jeśli umysł nadal będzie aktywny, niech tak będzie, ale równocześnie musi być zdolność do ciszy.

Będę tu czekać... Na twój ciszę, na twój duszy, na twój miłości!

Po prostu podążałem za wskazówką (mojego nauczyciela), którą było skoncentrowanie umysłu na czystym byciu "jestem" i pozostanie w nim. Siadałem na godzinami, mając w umyśle tylko "jestem", a wkrótce spokój, radość i głęboka, obejmująca miłość stały się moim normalnym stanem. W nim wszystko zniknęło - ja, mój Guru, życie, które prowadziłem, świat wokół mnie. Pozostał tylko spokój i niezgłębiona cisza.

Musimy zrobić pierwszy krok sami, zamiast oczekiwać, że nadejdzie on ze świata zewnętrznego lub od innych ludzi. Jeśli medytujemy w domu i mieszkamy w środku ruchliwej ulicy, nie możemy zatrzymać ruchu tylko dlatego, że chcemy spokoju. Ale możemy zatrzymać siebie, możemy zaakceptować hałas. Hałas zawiera również ciszę. Musimy się w to zaangażować i nie oczekiwać niczego z zewnątrz, tak jak zrobił to Budda. I musimy zaakceptować każdą sytuację, która się pojawi.

Przenieś swoją uwagę z słów na ciszę, a usłyszysz.

Medytacja to podróż od dźwięku do ciszy, od ruchu do spokoju, od ograniczonej tożsamości do nieograniczonej przestrzeni.

Nie mów — chyba że to poprawia ciszę.

Cisza to głęboka melodia, dla tych, którzy potrafią ją usłyszeć ponad całym hałasem.

Oświecony wysyła fale duchowego wpływu w swojej aurze, które przyciągają wielu ludzi do niego. Mimo to może siedzieć w jaskini i utrzymywać całkowitą ciszę.

Cisza przed wypowiedzeniem słów, czy różni się od ciszy, która przyszła potem?

Medytacja to nie tylko bycie cichym - to tylko jedna jej część.... Musi być kreatywna. A kiedy poezja wychodzi z twoich wewnętrznych ciszy, lub obraz, ma smak, który nie jest z tego świata.

Zewnętrzna cisza może być drzwiami do wewnętrznej ciszy.

Kiedy umysł jest skupiony na jednej myśli i w pełni skoncentrowany, zna najwyższą ciszę w Sercu, to jest prawdziwe uczenie się.

Skierując nasze zmysły percepcji ku wnętrzu, jesteśmy w stanie doświadczyć kontroli, ciszy i spokoju umysłu.

W tej oazie ciszy, przed cudownym spektaklem natury, łatwo doświadczyć, jak cenne jest milczenie, dobro, które dziś jest coraz rzadsze... W rzeczywistości tylko w ciszy człowiek potrafi usłyszeć w głębi swego sumienia głos Boga, który naprawdę go wyzwala. Wakacje mogą pomóc odkryć i pielęgnować ten niezbędny wewnętrzny wymiar ludzkiego życia.

Usiądź w medytacji! Ale nie myśl! Patrz tylko na swój umysł! Zobaczysz, jak myśli wkraczają do niego! Zanim wejdą, wyrzuć je ze swojego umysłu, aż stanie się on całkowicie cichy.

Nie tylko prawdziwsza wiedza, ale i większa moc przychodzi do człowieka w ciszy i spokoju umysłu, który zamiast pienić się na powierzchni, może zejść w swoje własne głębiny i słuchać.