Jestem przekonana, że należy powiedzieć swojemu kierownikowi duchowemu, jeśli ma się wielką tęsknotę za Komunią, ponieważ Nasz Pan nie zstępuje z Nieba codziennie, by pozostać w złotym kielichu; przychodzi, aby znaleźć inne niebo, niebo naszej duszy, w którym On uwielbia mieszkać.

Bądź w spokoju. Nie wymaga to wysiłku, aby być w spokoju; jest to zupełnie proste. Kiedy twój umysł jest spokojny, nie masz imienia, nie masz przeszłości, nie masz relacji, nie masz kraju, nie masz duchowego osiągnięcia, nie masz braku duchowego osiągnięcia. Jest tylko obecność bycia ze sobą.

Wiedz, że wykorzenienie identyfikacji z ciałem to jałmużna, duchowa asceza i rytualna ofiara; to cnota, boska jedność i oddanie; to niebo, bogactwo, pokój i prawda; to łaska; to stan boskiej ciszy; to śmierć, która nie umiera; to jnana, wyrzeczenie, ostateczne wyzwolenie i błogość.

Myślę, że pytanie brzmi, jak żyć ze zmianą? Zmiana w naszych przyjaciołach, zmiana w naszych kochankach? Zmiana we mnie i zmiana w moim ciele, po udarze. Rzeczy zmieniły ten poziom świadomości. Próbowaliśmy utrzymać wszystko tak, jak było. To powoduje cierpienie. To cierpienie jest kolejnym krokiem w twoim duchowym życiu, w twojej duchowej podróży.

Współczucie i miłość stanowią przemoc w działaniu. Są one źródłem wszystkich duchowych cech: przebaczenia, tolerancji, wszystkich cnót. Nadają sens naszym działaniom i czynią je konstruktywnymi. Nie ma nic niezwykłego w byciu bogatym lub wysoko wykształconym; tylko wtedy, gdy jednostka ma ciepłe serce, te atrybuty stają się wartościowe.

Każda religia pomogła ludzkości. Pogaństwo zwiększyło w człowieku światło piękna, wielkość i wysokość jego życia, jego dążenie do wielostronnej doskonałości; chrześcijaństwo dało mu pewną wizję boskiej miłości i miłosierdzia; buddyzm pokazał mu szlachetną drogę do bycia mądrzejszym, łagodniejszym, czystszym, judaizm i islam – jak być religijnie wiernym w działaniu i gorliwie oddanym Bogu; hinduizm otworzył przed nim największe i najgłębsze możliwości duchowe.

Śmierć nie jest zatarciem istnienia, ostateczną ucieczką od życia; śmierć nie jest też drzwiami do nieśmiertelności. Ten, kto uciekł od swego Ja w ziemskich radościach, nie odzyska go wśród ulotnych uroków astralnego świata. Tam jedynie gromadzi subtelniejsze percepcje i bardziej wrażliwe odpowiedzi na piękno i dobro, które są jednością. To na kowadle tej grubej ziemi człowiek walczący musi wykuć niezniszczalne złoto duchowej tożsamości.

Bóg w nas jest twoim duchowym sercem. Twoją duszą. I w tej indywidualnej duszy spoczywa Bóg — spoczywa Jedność. Wejdź w swoją duszę i przestrzeń serca, która może być Świadomością, Miłością, Współczuciem itp... i po prostu BĄDŹ swoją przestrzenią serca. BĄDŹ swoją duszą, abyś mógł KOCHAĆ bezwarunkowo.

Zbyt duża troska o bezpieczeństwo fizyczne i zbyt mała troska o duchowość to cecha dzisiejszego świata.

Dzieci, jeśli codziennie będziemy wykonywać archanę 1000 Imion Boskiej Matki z oddaniem, będziemy duchowo rosnąć. W rodzinie, która z oddaniem recytuje 1000 Imion, nigdy nie zabraknie podstawowych rzeczy w życiu, jedzenia i odzieży.

Duchowy mistrz, który jest w stu procentach świadomy Kryszny, jest prawdziwym mistrzem duchowym.

Łódź może być na wodzie, ale woda nie powinna być w łodzi. Duchowy aspirant może żyć w świecie, ale świat nie powinien żyć w nim.

Wiedz, że to także jedna z duchowych praktyk, dyscyplina mająca na celu realizację Boga. Jej celem jest również samorealizacja.

Jedzenie, które spożywamy, powinno być odpowiednie do wzrostu fizycznego, umysłowego i duchowego.

Czciciel powinien być pewny, że mistrz duchowy nie może być krytykowany i nigdy nie powinien być uznawany za równego zwykłemu człowiekowi.

Służba jest najwyższą duchową dyscypliną. Modlitwa i medytacja, lub znajomość Pisma Świętego i Wedy (święte pisma Indii), nie pomogą ci osiągnąć celu tak szybko jak służba. Służba ma podwójny efekt, gasi ego i daje błogość.

Kiedy skupiasz się na środku swojej klatki piersiowej – tam mieszka miłująca świadomość. To jest duchowe serce. Nie bijące serce, nie emocjonalne serce.

Szczęście i spokój osiągnięte przez tych, którzy są zadowoleni z nektaru duchowego spokoju, nie są osiągnięte przez chciwych ludzi, którzy nieustannie biegają tu i tam.

Osoba duchowa jest rozległa jak ocean – ale bardzo potężna, bardzo silna.

Jednak im bardziej dążysz do jakiegoś rodzaju doskonałości lub mistrzostwa - w moralności, sztuce czy duchowości - tym bardziej widzisz, że grasz w wyrafinowaną i wyniosłą formę starej gry ego, a osiągnięcie jakiejkolwiek wysokości jest widoczne zarówno dla ciebie, jak i dla innych tylko w kontraście z głębokością lub porażką kogoś innego.

Jeśli jesteś zadowolony z bycia nikim w szczególności, zadowolony z tego, że nie wyróżniasz się, to alignujesz się z mocą wszechświata. To, co ego postrzega jako słabość, w rzeczywistości jest jedyną prawdziwą siłą. Ta duchowa prawda jest diametralnie sprzeczna z wartościami współczesnej kultury i sposobem, w jaki warunkuje ona zachowanie ludzi.

Doświadczenie duchowe to nie stopień ani dyplom. Kiedy znikają słowa i świat, doświadczasz gry Świadomości wszędzie.

Religie, wyznania i formy są tylko charakterystycznym zewnętrznym znakiem duchowego impulsu, a religia sama w sobie jest intensywną akcją, dzięki której stara się znaleźć swoją wewnętrzną siłę. Jej ekspansywny ruch objawia się w myśli, którą rzuca na życie, w ideałach, które otwierają nowe horyzonty i które intelekt przyjmuje, a życie stara się je przyswoić.