Er is een diepe, vredige kalmte bij het aanbreken van een nieuwe dag.

Zelfverbetering is een gevaarlijke vorm van ijdelheid.

...de oplossing van de gewoontedualist voor het probleem van het dualisme: het dilemma oplossen door een van de hoorns af te hakken.

Er is een onderlinge afhankelijkheid tussen bloemen en bijen. Waar geen bloemen zijn, zijn geen bijen, en waar geen bijen zijn, zijn geen bloemen. Ze zijn echt één organisme. En zo hangt alles in de natuur van alles af.

Sommigen geloven alles wat ouders, leraren en familie geloven. Ze nemen hun principes over door erfenis en verdedigen ze zoals ze hun landgoederen zouden verdedigen, omdat ze geboren zijn als erfgenamen van deze principes.

Filosofie is de uitdrukking van de nieuwsgierigheid van de mens over alles en zijn poging om de wereld vooral door zijn intellect te begrijpen.

Westerse religies richten zich meer op gedrag, doctrine en geloof dan op enige transformatie van de manier waarop we onszelf en onze wereld bewust zijn.

Een geleerde probeert elke dag iets te leren; een boeddhistische student probeert elke dag iets af te leren.

Religie is geen afdeling van het leven; het is iets dat in het geheel ervan binnengaat.

Buiten positief en negatief, wat is de werkelijkheid?

Spelen om ontspannen en verfrist te zijn voor werk is niet spelen, en geen werk wordt goed en netjes gedaan, tenzij het ook een vorm van spel is.

Als je klaar bent om wakker te worden, ga je wakker worden. Als je niet klaar bent, blijf je doen alsof je slechts een arm klein ik bent.

Dus, het hele idee, zie je, is dat alles uit elkaar valt, dus probeer het niet te stoppen. Wanneer je van een klif valt, heeft het geen zin om je vast te houden aan een rots die met jou meevallt. Zie je? Maar alles doet dat. En weer is dit een ander geval waarin we onze energie volledig verspillen door te proberen de wereld te voorkomen dat hij uit elkaar valt. Doe het niet. En dan kun je iets interessants doen met de vrije energie.

Als we te veel bezig zijn met het verbeteren van ons leven, kunnen we volledig vergeten het te leven.

We accepteerden een definitie van onszelf die het zelf beperkte tot de bron en de beperkingen van bewuste aandacht. Deze definitie is vreselijk onvoldoende, want in feite weten we hoe we hersenen en ogen, oren en vingers, harten en botten kunnen laten groeien, precies zoals we weten hoe we kunnen lopen en ademen, praten en denken – alleen kunnen we het niet in woorden uitdrukken. Woorden zijn te langzaam en te onhandig om zulke dingen te beschrijven, en bewuste aandacht is te smal om al hun details bij te houden.

Stil zijn betekent niet je tong verliezen. Integendeel, het is alleen door stilte dat men iets nieuws kan ontdekken om over te praten. Degene die onophoudelijk praatte, zonder te stoppen om te kijken en te luisteren, zou zich eindeloos herhalen.

Echte reizen vereisen zoveel mogelijk ongestructureerd zwerven, omdat er geen andere manier is om verrassingen en wonderen te ontdekken, wat, zoals ik het zie, de enige goede reden is om niet thuis te blijven.

Geloof... is loslaten en jezelf toevertrouwen aan het onbekende.

Verlicht zijn degenen die deelnemen aan dit spel en het als spel erkennen, want mensen lijden alleen omdat ze serieus nemen wat de goden voor plezier hebben gemaakt.

In zekere zin is Zen het voelen van het leven in plaats van het voelen van iets over het leven.

Miljarden jaren geleden was je een big bang, maar nu ben je een ingewikkeld menselijk wezen. En dan snijden we onszelf af, en voelen we niet dat we nog steeds de big bang zijn. Maar dat ben je.

Hoe meer je streeft naar een bepaalde vorm van perfectie of beheersing—of het nu gaat om moraal, kunst of spiritualiteit—hoe meer je ziet dat je een verfijnde en verheven vorm van het oude ego-spel speelt, en dat je het bereiken van enige hoogte alleen voor jezelf en anderen duidelijk is in contrast met de diepte of mislukking van een ander.

Het 'jij' dat je denkt te zijn, bestaat niet.