Het echte Zen van de oude Chinese meesters was wu-shih, of "geen gedoe."

De moraalist is de persoon die mensen vertelt dat ze onzelfzuchtig zouden moeten zijn, terwijl ze zich nog steeds als ego's voelen, en zijn inspanningen zijn altijd en onveranderlijk vruchteloos.

Als we niet volledig blind zijn, wat we zoeken is al hier. Dit is het.

En hoe meer je je bewust wordt van het onbekende zelf - als je je ervan bewust wordt - hoe meer je realiseert dat het onlosmakelijk verbonden is met alles wat is.

Heb je controle over bewustzijn? Weet je hoe je zult zijn?

Wanneer je het gevoel hebt dat je een eenzame, onderdrukte, geïsoleerde vreemde bent die dit alles onder ogen ziet, ben je onder invloed van een illusoore gevoel, want de waarheid is precies het tegenovergestelde. Jij bent het geheel, alles wat er is, en altijd was, altijd is geweest en altijd zal zijn.

...al duizenden jaren is de menselijke geschiedenis een magnifiek vruchteloos conflict, een wonderbaarlijk opgevoerde panorama van triomfen en tragedies gebaseerd op het resolute taboe tegen het toegeven dat zwart samengaat met wit.

Want we hebben de revolutionaire betekenis erachter nooit echt begrepen - de ongelooflijke waarheid dat wat religie de visie van God noemt, te vinden is in het opgeven van elk geloof in het idee van God.

Jij bent het universum dat zichzelf ervaart.

Dit huidige moment komt nooit tot bestaan en stopt nooit met bestaan, het zijn gewoon onze geesten die de continuïteit van gedachten construeren die wij tijd noemen. In het huidige moment is nirvana.

De samenleving is ons uitgebreide geest en lichaam.

De Kunst van Zijn: Een staat van volledigheid waarin de geest vrij en gemakkelijk functioneert, zonder het gevoel van een tweede geest of ego dat er boven staat met een club.

De enige manier om verandering zin te geven, is erin te duiken, ermee te bewegen en mee te dansen.

Iedereen heeft liefde, maar het kan alleen naar buiten komen wanneer hij overtuigd is van de onmogelijkheden en frustraties van het proberen zichzelf lief te hebben.

Steeds vaker proberen we ons aan te passen aan het leven door middel van externe gadgets en proberen we onze problemen op te lossen door bewust denken in plaats van onbewuste 'know-how'. Dit is veel minder voordelig dan we graag veronderstellen.

In werkelijkheid zijn er geen afzonderlijke gebeurtenissen. Het leven beweegt als water, alles is verbonden met de bron van de rivier, die verbonden is met de monding en de oceaan.

Niets bevredigt een individu die niet kan genieten.

Er is niets creatiever dan de dood, omdat het het hele geheim van het leven heeft. Het betekent dat het verleden moet worden verlaten, dat het onbekende niet kan worden vermeden, dat 'ik' niet kan doorgaan, en dat niets uiteindelijk vast kan worden gelegd. Wanneer een man dit weet, leeft hij voor het eerst in zijn leven. Door zijn adem in te houden, verliest hij het. Door het los te laten, vindt hij het.

Het is de zoeker, die begrijpt dat er meer is dan wat het oog ziet, die niet bang is en de keuze maakt om het onbekende in te gaan. Het proces van ontwaken is begonnen, de ontdekking is gaande.

Wij zijn de ogen van het kosmos. Zo dat, op een bepaalde manier, wanneer je diep in de ogen van iemand kijkt, je diep in jezelf kijkt, en de andere persoon diep in hetzelfde zelf kijkt.

En het gebeurde dat, in handen van de onwetenden, de woorden van de Bijbel werden gebruikt om ploegijzers in zwaarden om te smeden.

Niemand stelt zich voor dat een symfonie zou moeten verbeteren naarmate hij vordert, of dat het uiteindelijke doel van het spelen het bereiken van het einde is. Het punt van muziek wordt ontdekt in elk moment van spelen en luisteren. Ik voel dat het hetzelfde is met het grootste deel van ons leven, en als we te veel bezig zijn met het verbeteren ervan, zouden we helemaal kunnen vergeten het te leven.

Een minder 'intellectuele' cultuur zou leren haar lichaamshormonen te synchroniseren in plaats van haar klokken.