Het is mogelijk om vierentwintig uur per dag in een staat van liefde te leven. Elke beweging, elke blik, elke gedachte en elk woord kan doordrenkt zijn met liefde.

Wanneer je van iemand houdt, is het beste wat je kunt aanbieden je aanwezigheid. Hoe kun je houden van als je er niet bent?

Zonder lijden hebben we niet de kans om mededogen en begrip te cultiveren; en zonder begrip kan er geen echte liefde zijn.

Wanneer je iets echt gemeens zegt, wanneer je iets doet uit wraak, neemt je woede toe. Je maakt de ander pijn, en hij zal proberen iets te zeggen of te doen om zijn lijden te verlichten. Zo escaleert conflict.

De meest fundamentele voorwaarde voor geluk is vrijheid. Hier bedoelen we niet politieke vrijheid, maar vrijheid van de mentale vormen van woede, wanhoop, jaloezie en illusie... Zolang deze vergiften nog in ons hart zitten, is geluk niet mogelijk.

Leef het daadwerkelijke moment. Alleen dit daadwerkelijke moment is het leven. Hecht je niet aan de toekomst. Maak je geen zorgen over dingen die je moet doen. Denk niet aan opstaan of vertrekken om iets te doen. Denk niet aan 'vertrekken'.

De waarheid is de waarheid, of deze nu wel of niet wordt geaccepteerd door de meerderheid. Daarom zeg ik jullie, kinderen, het vergt veel moed om op te komen voor en te beschermen wat juist is.

De drie soorten trots zijn: (1) denken dat ik beter ben dan de ander(en); (2) denken dat ik slechter ben dan de ander(en); en (3) denken dat ik net zo goed ben als de ander(en).

Mensen hebben moeite met het loslaten van hun lijden. Uit angst voor het onbekende verkiezen ze het vertrouwde lijden.

Wanneer we lopen alsof we haast hebben, drukken we angst en verdriet op de aarde. We moeten zo lopen dat we alleen vrede en sereniteit op de aarde afdrukken... Wees je bewust van het contact tussen je voeten en de aarde. Loop alsof je de aarde kust met je voeten.

Vermijd geen contact met lijden of sluit je ogen voor lijden. Verlies je niet bewustzijn van het bestaan van lijden in het leven van de wereld. Zoek manieren om met degenen die lijden te zijn met alle middelen, inclusief persoonlijk contact en bezoeken, beelden, geluiden. Op deze manieren wek je jezelf en anderen voor de realiteit van lijden in de wereld. Als we in contact komen met het lijden van de wereld en geraakt worden door dat lijden, kunnen we naar voren komen om de mensen die lijden te helpen.

Het leven is alleen beschikbaar in het huidige moment.

[De Boeddha] besefte dat lichaam en geest één realiteit vormden die niet gescheiden kon worden. De vrede en het comfort van het lichaam waren direct verbonden met de vrede en het comfort van de geest. Lichamelijke misbruik was geestelijk misbruik.

Soms zijn onze ouders vol liefde en soms zijn ze vol woede. Deze liefde en woede komen niet alleen van hen, maar van alle voorgaande generaties. Wanneer we dit kunnen zien, geven we onze ouders niet langer de schuld van ons lijden.

De golf hoeft niet te sterven om water te worden. Ze is al water.

Wees jezelf. Het leven is kostbaar zoals het is. Alle elementen voor jouw geluk zijn al hier. Er is geen behoefte om te rennen, te streven, te zoeken of te worstelen. Wees gewoon.

Elke dag zijn we betrokken bij een wonder dat we zelfs niet herkennen: een blauwe lucht, witte wolken, groene bladeren, de zwarte, nieuwsgierige ogen van een kind—onze eigen twee ogen. Alles is een wonder.

Wanneer je leert lijden, lijd je veel minder.

Als we niet volledig onszelf zijn, echt in het huidige moment, missen we alles.

We denken vaak aan vrede als de afwezigheid van oorlog, dat als krachtige landen hun wapenarsenalen zouden verminderen, we vrede zouden kunnen hebben. Maar als we diep naar de wapens kijken, zien we onze eigen geesten - onze eigen vooroordelen, angsten en onwetendheid. Zelfs als we alle bommen naar de maan vervoeren, blijven de wortels van de oorlog en de wortels van de bommen daar, in onze harten en geesten, en vroeg of laat zullen we nieuwe bommen maken. Werken voor vrede is oorlog uit onszelf en uit de harten van mannen en vrouwen te verwijderen. Zich voorbereiden op oorlog, miljoenen mannen en vrouwen de kans geven om dag en nacht in hun harten te oefenen met doden, betekent miljoenen zaadjes van geweld, woede, frustratie en angst planten die van generatie op generatie zullen worden doorgegeven.

Onze opvattingen over geluk vangen ons in. We vergeten dat het slechts ideeën zijn. Ons idee van geluk kan ons ervan weerhouden daadwerkelijk gelukkig te zijn. We zien de mogelijkheid voor vreugde die recht voor ons ligt niet als we gevangen zitten in de overtuiging dat geluk een bepaalde vorm moet aannemen.

Het verleden is voorbij, de toekomst is nog niet hier, en als we niet terugkeren naar onszelf in het huidige moment, kunnen we geen contact maken met het leven.

Op elk moment heb je een keuze, die je dichter bij je geest brengt of verder weg van hem.