Broeders en zusters, de dood van het lichaam vindt elk moment plaats. Open je ogen en kijk! Waarom huil je als een gek? Huil je voor wie? Voor een lichaam van botten, vlees, huid en merg? Wat heeft het voor waarde? Dit lichaam neemt jou, alle anderen en mij mee naar de staat van ontbinding. Denk na over hoe je twintig jaar geleden was, ben je nu nog hetzelfde? Hoeveel verandering heeft er plaatsgevonden?

Bij fysieke dood verliest de mens zijn bewustzijn van het vlees en wordt zich bewust van zijn astrale lichaam in de astrale wereld. Zo is fysieke dood astrale geboorte. Later gaat hij van het bewustzijn van heldere astrale geboorte naar het bewustzijn van donkere astrale dood en ontwaakt in een nieuw fysiek lichaam. Zo is astrale dood fysieke geboorte. Deze terugkerende cycli van fysieke en astrale omhulsels zijn het onvermijdelijke lot van alle niet-verlichte mensen.

De grootste vrees van de gewone mens is de dood, met zijn brutale dwang die toevallige plannen en dierbare verbondenheden verstoort met een onbekende en ongewenste verandering. De yogi is een overwinnaar van het verdriet dat met de dood gepaard gaat. Door controle over de geest en de levenskracht en de ontwikkeling van wijsheid, maakt hij vrienden met de verandering van bewustzijn die de dood wordt genoemd – hij wordt vertrouwd met de staat van innerlijke kalmte en afstand van identificatie met het sterfelijke lichaam.

Angst voor de dood maakt ons zowel van moed als religie beroofd. Gebrek aan moed is gebrek aan religieus geloof.

Als je leven wilt hebben, moet je elke moment ervoor sterven. Leven en dood zijn slechts verschillende uitdrukkingen van hetzelfde, bekeken vanuit verschillende standpunten; ze zijn het vallen en het opstijgen van dezelfde golf, en samen vormen ze een geheel.

Wat er na de dood gebeurt, is zo onbeschrijfelijk glorieuze dat onze verbeelding en onze gevoelens niet voldoende zijn om zelfs maar een benaderende voorstelling ervan te maken. De oplosbaarheid van onze tijdgebonden vorm in de eeuwigheid brengt geen verlies van betekenis met zich mee.

De dood is de grootste illusie van allemaal.

De dag dat de mens zal ontdekken dat hij nooit echt sterft; dat zijn Ziel voortleeft na de dood; zal hij geen angst meer voor de dood hebben.

Er kunnen veel mensen zijn die graag de dood tegemoet treden op het slagveld, maar weinigen zullen een vijandige samenleving onder ogen zien.

De wijze man zoekt de dood zijn hele leven, en om deze reden is de dood niet beangstigend voor hem.

Jij bent het stralende mysterie waarin het hele universum met zijn vormen en verschijnselen ontstaat en vervaagt. Wanneer dit besef opkomt, is er een volledige transformatie van je persoonlijke zelf naar je universele zelf . . . het volledige verlies van alle angst, inclusief de dood. Je bent een wezen geworden dat liefde uitstraalt zoals de zon licht uitstraalt. Je bent eindelijk aangekomen op de plek waar je reis begon.

Iedereen zou in zijn leven, op een bepaald moment, twee dingen moeten doen. Eén daarvan is de dood overdenken... schedels en skeletten observeren en zich afvragen hoe het zal zijn om in slaap te vallen en nooit meer wakker te worden – nooit. Dit is een zeer sombere zaak om over na te denken; het is als mest. Net zoals mest de planten bevrucht, zo is de contemplatie van de dood en de acceptatie van de dood zeer bevorderlijk voor het creëren van leven. Je zult daar prachtige dingen uit halen.

Het leven heeft geen tegenhanger. Het tegenovergestelde van de dood is de geboorte. Het leven is eeuwig.

De dood heeft zo'n grote betekenis in deze samenleving dat het alles beïnvloedt. Ik heb van mijn guru geleerd dat de dood niet de vijand is, ik zie het als een ander moment. Het is echter het einde van een incarnatie en betekent doorgaan naar andere incarnaties.

Als we zouden huilen om alle sterfgevallen in ons land, zouden de tranen in onze ogen nooit opdrogen.

Moge de cultuur van het leven en de liefde de logica van de dood tevergeefs maken.

Het menselijke lichaam is verbonden met zes stadia van transformatie: geboorte, groei, verandering, evolutie, dood en vernietiging.

De ijver van onze cultuur voor levensduur onthult onze ongelooflijke collectieve angst voor de dood.

Alleen geloof in Christus geeft aanleiding tot een cultuur die in tegenstelling staat tot egoïsme en de dood.

De manier waarop we de dood beschouwen, is cruciaal voor de manier waarop we het leven ervaren. Wanneer je angst voor de dood verandert, verandert de manier waarop je je leven leeft.

In het leven kun je arm of rijk zijn, maar de dood is de grote egalisator. Het grootste communisme is in de dood. Hoe je ook leeft, het maakt geen verschil; de dood gebeurt gelijk. In het leven is gelijkheid onmogelijk; in de dood is ongelijkheid onmogelijk. Wees je ervan bewust, mediteer erover.

De dag dat je denkt te weten, is de dag dat je dood is - want nu zal er geen verwondering, geen vreugde, geen verrassing meer zijn. Nu zal je een dode leven leiden.

De Veden leren dat de ziel goddelijk is, slechts vastgehouden in de banden van materie; perfectie zal worden bereikt wanneer deze band zal barsten, en het woord dat zij daarvoor gebruiken is daarom Mukti - vrijheid, vrijheid van de banden van imperfectie, vrijheid van de dood en het lijden.