Het Goddelijke is alle Liefde in zijn essentiële natuur, en Liefde is alle Goddelijk in zijn ware expressie.

En om de Waarheid te bezitten, moeten de spelletjes van de lagere natuur worden gestopt.

Niets van buitenaf kan een man ervan weerhouden langdurige vrede en permanente vreugde in het leven te ervaren, omdat het de essentiële natuur van zijn eigen ziel is.

Niet de natuur, maar het "genie van de mensheid", heeft de touw van de beul geknoopt waarmee het zichzelf op elk moment kan executeren.

Laten we van de natuur alleen nemen wat we echt nodig hebben, en proberen iets terug te geven.

In je eigen natuur, in de diepte van je geest, is er alomtegenwoordigheid, almacht en alwetendheid. Alle kennis is al in de diepte van je bewustzijn, van je geest.

Kijk naar de optimisme van de natuur. Niets kan het stoppen. Alleen het ego maakt mensen pessimistisch, en dit veroorzaakt lijden.

Het doel van de schepping is schoonheid. De natuur ontwikkelt zich in al haar verschillende aspecten naar schoonheid, en daarom is het duidelijk dat het doel van het leven is om naar schoonheid te evolueren.

De vrede waarvoor elke ziel streeft en die de ware natuur van God en het hoogste doel van een man is, is slechts het resultaat van harmonie.

De aard van liefde is geven; de aard van hebzucht is nemen.

Iedereen is op zoek naar plezier. Maar er is maar één plezier dat het hart kan bereiken: het plezier van het ervaren van de behoefte om te houden en liefde te ontvangen. We hebben liefde nodig, dat is onze natuur.

Houd de herinnering aan je ware natuur levend, zelfs terwijl je werkt, en vermijd haast die ervoor zorgt dat je vergeet. Wees bedachtzaam. Oefen meditatie om de geest tot rust te brengen en hem bewust te maken van zijn ware relatie met het Zelf dat hem ondersteunt. Stel je niet voor dat jij het werk doet. Denk dat het de onderliggende stroom is die het doet. Identificeer jezelf met de stroom.

Wij die de oorlog hebben ervaren, hebben de plicht om de waarheid over de oorlog over te brengen naar degenen die er geen directe ervaring mee hebben. Wij zijn het licht aan de punt van de kaars. Het is echt heet, maar het heeft de kracht om te schijnen en te verlichten. Als wij mindfulness beoefenen, weten wij hoe we diep in de aard van de oorlog kunnen kijken en, met ons inzicht, mensen wakker maken zodat we samen kunnen voorkomen dat we dezelfde gruwelen steeds weer herhalen.

De mens is een overgangswezen, hij is niet definitief; in hem en ver boven hem stijgen de stralende graden die leiden naar een goddelijke overmenselijkheid. De stap van mens naar overmens is de volgende prestatie in de evolutie van de aarde. Daar ligt ons lot en de bevrijdende sleutel tot ons streven, maar trouwe en beperkte menselijke bestaan – onvermijdelijk, omdat het zowel de bedoeling van de innerlijke Geest als de logica van het proces van de Natuur is.

Elke vader krijgt de kans om de natuur van zijn dochter te bederven, en de opvoeder, man of psychiater moet dan de gevolgen onder ogen zien. Wat door de vader is bedorven, kan alleen door een vader goedgemaakt worden, net zoals wat door de moeder is bedorven, alleen door een moeder hersteld kan worden. De rampzalige herhaling van het gezinsmodel zou beschreven kunnen worden als de psychologische erfzonde, of als de vloek van de Atriden die door de generaties heen trekt.

Over liefde, anderen niet schaden en alle wezens respecteren. Zelfs dieren hebben deze elementen in hun gedrags patronen. We zouden moeten beginnen met het observeren van hoe dieren zich gedragen. Ze zijn eerlijk en waarderen het wanneer we eerlijk tegen hen zijn. Als je een dier iets moois presenteert in de ene hand terwijl je een touw in de andere hand verbergt, zal het wezen je intentie begrijpen. Toch hebben dieren geen religie, geen grondwet. De basisnatuur heeft hen voorzien van het vermogen om te onderscheiden. Hetzelfde geldt voor mensen.

Er is geen missie, noch interesse om te bekeren, en toch geloof ik dat als deze staat van bewustzijn universeler zou worden, de pretentieuze onzin die wordt beschouwd als de serieuze zaken van de wereld, in lachen zou oplossen. We zouden meteen moeten zien dat de hoge idealen waarvoor we elkaar doden en regimenteren lege en abstracte vervangingen zijn voor de onopgemerkte wonderen die ons omringen - niet alleen in de voor de hand liggende wonderen van de natuur, maar ook in het overweldigende, onheimelijke feit van louter bestaan.

Wanneer mensen in overeenstemming met de natuur leven, wordt het lied van het leven zoet.

We zijn in oorlog tussen bewustzijn en natuur, tussen de wens naar permanentie en het feit van flux. Het is onszelf tegen onszelf.

Het materialisme van de moderne beschaving is paradoxaal genoeg gebaseerd op een haat tegen materialiteit, een doelgerichte wens om alle natuurlijke grenzen te vernietigen door middel van technologie, en het opleggen van een abstracte grid over de natuur.

Wanneer je ware, moeiteloze, blije en dankbare natuur gerealiseerd is, zal het niet inconsistent zijn met de gewone activiteiten van het leven.

De esthetische waarde van de schepping mag niet over het hoofd worden gezien. Ons contact met de natuur heeft een diepe herstellende kracht; de contemplatie van haar pracht brengt vrede en sereniteit. De Bijbel spreekt keer op keer over de goedheid en schoonheid van de schepping, die geroepen is om God te verheerlijken.

De natuur zal je nooit confronteren met een probleem dat je niet kunt oplossen. Je hebt al het antwoord, daarom verschijnt de vraag voor je.