Człowiek jest jak stal, której esencja jest ukryta: poprzez napomnienia i wyjaśnienia, dobre rady i wychowanie, ta esencja zostanie ujawniona. Jeśli jednak pozostanie w swoim pierwotnym stanie, korozja pożądliwości i apetytów skutecznie go zniszczy.

Powinieneś wykonywać swoje obowiązki na świecie z miłością, a to samo znacznie przyczyni się do twojego postępu na drodze oświecenia.

Kultura jest największą przeszkodą w twoim oświeceniu, edukacji i przyzwoitości.

Nauczyciel nigdy nie może naprawdę nauczać, jeśli sam nadal się nie uczy. Lampa nigdy nie może zapalić innej lampy, chyba że nadal pali własny płomień. Nauczyciel, który doszedł do końca swojego przedmiotu, który nie ma żywego kontaktu ze swoją wiedzą, a jedynie powtarza swoją lekcję uczniom, może tylko obciążyć ich umysły, nie może ich ożywić.

Pytanie „Co powinniśmy z tym zrobić?” zadają tylko ci, którzy nie rozumieją problemu. Jeśli problem w ogóle da się rozwiązać, zrozumieć go i wiedzieć, co z nim zrobić, to jedno i to samo. Z drugiej strony, robienie czegokolwiek z problemem, którego się nie rozumie, jest jak próba usunięcia ciemności, pchając ją na bok rękami. Gdy pojawi się światło, ciemność natychmiast znika.

Łaska jest możliwa tylko u ucznia, który przeszedł długi okres dyscypliny, surowości i praktyk duchowych. Kiedy uczeń wykonał te praktyki i podążał za wskazówkami nauczyciela z pełną wiernością, prawdomównością i szczerością, wtedy najsubtelniejsza przeszkoda zostaje usunięta przez mistrza. Doświadczenie oświecenia pochodzi ze szczerego wysiłku zarówno mistrza, jak i ucznia. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki umiejętnie i całym sercem, zbierasz owoce łaskawie. Łaska nadchodzi, gdy działanie kończy się. Shaktipata to łaska Boga przekazywana przez mistrza.

Jeśli będziesz pracować z dostępnym światłem, spotkasz swojego Mistrza, ponieważ on sam będzie cię szukał.

Zen jest jedyną religią na świecie, która naucza nagłego oświecenia. Mówi, że oświecenie nie zajmuje czasu, może zdarzyć się w jednej, ułamkowej chwili.

Prawda ujawnia się poprzez usuwanie rzeczy, które stoją w jej świetle, sztuka podobna do rzeźby, w której artysta tworzy nie przez budowanie, ale przez usuwanie.

Cichy umysł to wszystko, czego potrzebujesz. Wszystko inne wydarzy się właściwie, gdy twój umysł będzie cichy. Tak jak słońce o poranku sprawia, że świat staje się aktywny, tak samo świadomość siebie wpływa na zmiany w umyśle. W świetle spokojnej i stałej samoświadomości wewnętrzne energie budzą się i dokonują cudów bez żadnego wysiłku z twojej strony.

W codziennym życiu zawsze masz okazje do oświecenia. Jeśli idziesz do łazienki, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy gotujesz, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy sprzątasz podłogę, masz szansę na osiągnięcie oświecenia.

Twoja słabość wynika z przekonania, że ​​urodziłeś się na tym świecie. W rzeczywistości świat jest nieustannie odtwarzany w tobie i przez ciebie. Patrz na wszystko, jako wyłaniające się z światła, które jest źródłem twojego własnego istnienia.

Słowa, które oświecają duszę, są cenniejsze niż klejnoty.

Na każdym cierniu jest pąk róży... Na każdym zmierzchu - świt... Na każdej próbie - siła, by iść naprzód, Na każdej burzy - tęcza... Na każdym cieniu - słońce... Na każdym rozstaniu - słodkie wspomnienia, kiedy smutek minie.

Wszystko, co ci się przydarza, jest manifestacją boskiego światła—twojego własnego światła, to ty sam się pojawiasz. Kogo obwiniać? Kogo chwalić? Chwalca i chwalony, obwiniający i obwiniony są jednym—i tym jednym jesteś ty. To jest ostateczna prawda... Ty jesteś prawdą.

W każdym z nas jest światło, które nigdy nie może zostać zmniejszone ani zgaszone. Może zostać tylko zasłonięte przez zapomnienie, kim jesteśmy.

Medytujemy, aby nasze umysły były ostre i czujne. Wypowiadamy mantry, aby nasze dusze mogły się zapalić jak świece. Chodzimy w świetle tego piękna.

Elegancja oznacza docenianie rzeczy takimi, jakie są. Jest w tym poczucie radości i braku lęku. Nie boisz się ciemnych zakamarków.

Duchowości nie uczymy się przez ucieczkę od świata, ani przez ucieczkę od rzeczy, ani przez stawanie się samotnym i odchodzenie od świata. Raczej musimy nauczyć się wewnętrznej samotności, gdziekolwiek i z kimkolwiek będziemy. Musimy nauczyć się przenikać rzeczy i znaleźć Boga tam.

Kochanek natury to ten, którego wewnętrzne i zewnętrzne zmysły nadal są ze sobą prawdziwie zharmonizowane; który zachował ducha dzieciństwa, nawet w erze męskości. Jego kontakt z niebem i ziemią staje się częścią jego codziennego pokarmu. W obecności natury dzika radość przepływa przez niego, mimo prawdziwych smutków.

Bądź hojny w dostatku i wdzięczny w przeciwnościach. Bądź sprawiedliwy w swoim osądzie, a powściągliwy w mowie. Bądź lampą dla tych, którzy idą w ciemności, a domem dla obcego. Bądź oczami dla ślepych i przewodnim światłem dla stóp błądzących. Bądź oddechem życia dla ciała ludzkości, rosą dla gleby ludzkiego serca i owocem na drzewie pokory.

Zapomnienie siebie jest największą krzywdą; wszystkie nieszczęścia wynikają z tego. Zajmij się tym, co najważniejsze, reszta zajmie się sobą. Nie sprzątasz ciemnego pokoju. Najpierw otwierasz okna. Wpuszczenie światła sprawia, że wszystko staje się łatwiejsze. Poczekajmy z poprawianiem innych, aż zobaczymy siebie takimi, jakimi jesteśmy, i zmienimy się. Nie ma potrzeby krążyć w nieskończonym pytaniu; znajdź siebie, a wszystko stanie na swoim miejscu.

Ciągła uwaga pojawi się tylko po długiej praktyce. Jeśli będziesz naprawdę czujny, każda myśl zniknie w chwili jej pojawienia się. Aby jednak osiągnąć ten poziom rozdzielenia, musisz nie mieć żadnych przywiązań. Jeśli masz najmniejsze zainteresowanie jakąś konkretną myślą, umknie ona twojej uwadze, połączy się z innymi myślami i zawładnie twoim umysłem na kilka sekund. Będzie to łatwiejsze, jeśli jesteś przyzwyczajony do reagowania emocjonalnie na daną myśl.