Cała duchowa praktyka musi być skierowana na usunięcie łuski i odkrycie jądra.

W Zazen, w praktyce medytacji, nie próbujemy uciekać od świata. Stawiamy mu czoła bezpośrednio. Stawiając mu czoła bezpośrednio, możemy w pełni się w nim zanurzyć.

Zmuszaj siebie do siedzenia w jednej pozycji dłużej i praktykuj medytację.

Jeśli napięcie powstaje na wargach, gardle i zębach podczas praktykowania Pranajamy, to wiedza ta nazywa się Bhakti, czyli oddaniem.

Jeśli nie zobaczysz swojej natury, cała ta rozmowa o przyczynie i skutku to nonsens. Buddyści nie praktykują nonsensu.

Musisz zapalić swoją własną lampę. Nikt nie da ci zbawienia. Mówię o oświeceniu. Każdy człowiek ma odpowiedzialność, aby samemu się oświecić. Nie myśl, że nie możesz tego zrobić. Masz tę iskrę. Jesteś w pełni wyposażony. Musisz tylko zdyscyplinować siebie. Dyscyplina to nie więzienie. To po prostu oznacza praktykę.

Praktyki duchowe podjęte w młodym wieku mają głęboki i długotrwały wpływ. Ludzie mają ogromny potencjał, pod warunkiem, że nauczą się trenować siebie na wszystkich poziomach—fizycznym, umysłowym i duchowym. Nauczmy nasze dzieci, jak być świadomymi siebie na wszystkich poziomach. Z spokojnym i skoncentrowanym umysłem dzieci mogą doświadczyć prawdziwego pokoju i szczęścia.

Niestety, nie można pozbyć się niepokoju umysłowego, medytując przez jeden dzień lub miesiąc; trzeba podejmować regularne i niestrudzone wysiłki przez wiele lat. W miarę jak sadhaka (osoba praktykująca medytację) usuwa przyczyny niepokoju umysłowego, generowane są stany spokoju umysłu. Kiedy sadhaka osiąga wyższe stany medytacji, strumienie pokoju zaczynają płynąć do umysłu sadhaki, generując takie cechy jak skromność, entuzjazm, odwaga i cierpliwość. Wkrótce sadhaka uzależnia się od medytacji.

Jeśli rozumiesz prawdziwą praktykę, to łucznictwo lub inne aktywności mogą stać się zenem. Jeśli nie rozumiesz, jak praktykować łucznictwo w jego prawdziwym sensie, to mimo że będziesz ćwiczyć bardzo ciężko, to, co zdobędziesz, to tylko technika. To ci nie pomoże w pełni. Może uda ci się trafić w cel bez wysiłku, ale bez łuku i strzał nic nie zrobisz. Jeśli zrozumiesz sens praktyki, to nawet bez łuku i strzał łucznictwo ci pomoże. Jak zdobędziesz tę moc lub umiejętność, to tylko przez właściwą praktykę.

Zawsze zachęcam ich do praktykowania w sposób, który pomoże im powrócić do własnej tradycji i ponownie zakorzenić się. Jeśli uda im się zintegrować, staną się ważnym instrumentem w transformacji i odnowieniu swojej tradycji. Kiedy szanujemy naszych przodków krwi i naszych duchowych przodków, czujemy się zakorzenieni. Jeśli znajdziemy sposoby, by pielęgnować i rozwijać nasze duchowe dziedzictwo, unikniemy obcości, która niszczy społeczeństwo, i znów staniemy się całością. ... Nauka głębokiego dotykania klejnotów naszej własnej tradycji pozwoli nam zrozumieć i docenić wartości innych tradycji, a to przyniesie korzyści wszystkim.

Mówiąc ogólnie o Samo-Realizacji, brakuje nam lepszego określenia. Ale jak można zrealizować to, co jest jedyną prawdą? Wszystko, co musimy zrobić, to porzucić nasze nawyki traktowania jako prawdziwe tego, co jest nieprawdziwe. Wszystkie praktyki religijne mają na celu pomóc nam w tym.

Można powiedzieć wszystko, gdy praktyka Krii odbywa się spontanicznie w sześciu ośrodkach.

Należy pozostać świadkiem wszystkiego, co się dzieje, przyjmując postawę: „Niech się dzieje, co się dziwnego dzieje, zobaczmy!” To powinno być twoje ćwiczenie. W boskim planie rzeczy nic nie dzieje się przypadkowo.

Źródłem twojego umysłu jest miłość, a cokolwiek robisz, aby dojść do tego źródła, jest praktyką duchową.

Regularna i szczera praktyka przynosi sukces.

Pozwól uszom słyszeć bez próby słuchania. Pozwól umysłowi myśleć, nie próbując myśleć ani go powstrzymywać. To jest praktyka.

Kiedy ktoś praktykuje kontrolowanie oddechu przez Kriję, cieszy się błogosławionym stanem i staje się wolny od ego.

Ta starożytna praktyka Rudrabhishekam, z recytowaniem mantr, trwa od tysięcy lat. Tworzy tak głęboką rezonację w naszej świadomości, ponieważ nasza świadomość jest bardzo stara.

Osoba, która stale studiuje, nie wykonując duchowej praktyki, jest jak głupiec, który próbuje żyć na podstawie planu domu.

W praktyce medytacji siedzącej cały czas odnosimy się do naszego codziennego życia. Praktyka medytacji uwydatnia nasze nerwice, zamiast ukrywać je na dnie naszych umysłów. Umożliwia nam to odnosić się do naszego życia jako czegoś, nad czym można pracować.

Jeśli ktoś podejmuje retrospekcję wydarzeń dnia, powinien robić to regularnie o wyznaczonej porze, nie chaotycznie, nie robić tego dzisiaj, zaniedbywać to jutro i kolejnego dnia, a potem znowu podjąć to czwartego dnia. Taka nieregularna praktyka nie sprzyja potwierdzeniu nawyku retrospekcji.

Dla Tybetańczyków prawdziwą siłą naszej walki jest prawda - nie wielkość, pieniądze ani fachowość. Chiny są znacznie większe, bogatsze, potężniejsze militarnie i mają znacznie lepsze umiejętności dyplomatyczne. Przewyższają nas w każdej dziedzinie. Ale nie mają sprawiedliwości. Całą naszą wiarę położyliśmy w prawdę i sprawiedliwość. Nie mamy niczego innego, ani w teorii, ani w praktyce.

Jeśli robisz swoją praktykę, niemożliwe jest, abyś nie poczynił postępów, choć często nie dostrzegasz subtelnych postępów na głębszych poziomach. Gurus przekazują najlepszą część swojej wiedzy, serce swoich nauk, w milczeniu. A kiedy jesteś w ciszy wewnętrznej, oni komunikują się z tobą na tym poziomie. Rób swoje praktyki, jeśli chcesz poczynić postęp.