Praktyka duchowa powinna być stosowana nieustannie przez długi okres. W dzisiejszych czasach ludzie są albo leniwi, albo niepotrzebnie zajęci.

Gdybyś poświęcił jedną dziesiątą czasu, który poświęcasz na rozproszenia, takie jak ganianie za kobietami czy zarabianie pieniędzy, na praktykę duchową, oświeciłbyś się w ciągu kilku lat.

Koncentracja nie polega na myśleniu o jednej rzeczy. Przeciwnie, polega na wykluczaniu wszystkich myśli, ponieważ wszystkie myśli przeszkadzają poczuciu prawdziwego istnienia. Wszystkie wysiłki powinny być skierowane wyłącznie na usunięcie zasłony ignorancji. Koncentracja umysłu tylko na Jaźni doprowadzi do szczęścia lub błogości. Zbieranie myśli, powstrzymywanie ich i zapobieganie ich ucieczce na zewnątrz nazywane jest oderwaniem (vairagya). Skupienie ich w Jaźni jest praktyką duchową (sadhana). Koncentracja na sercu jest tym samym, co koncentracja na Jaźni. Serce to inne imię dla Jaźni.

Łaska jest możliwa tylko u ucznia, który przeszedł długi okres dyscypliny, surowości i praktyk duchowych. Kiedy uczeń wykonał te praktyki i podążał za wskazówkami nauczyciela z pełną wiernością, prawdomównością i szczerością, wtedy najsubtelniejsza przeszkoda zostaje usunięta przez mistrza. Doświadczenie oświecenia pochodzi ze szczerego wysiłku zarówno mistrza, jak i ucznia. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki umiejętnie i całym sercem, zbierasz owoce łaskawie. Łaska nadchodzi, gdy działanie kończy się. Shaktipata to łaska Boga przekazywana przez mistrza.

Praktykowanie niestosowania przemocy w sprawach codziennych to poznanie jej prawdziwej wartości.

Dzięki praktyce medytacji odkryjesz, że nosisz w swoim sercu przenośny raj.

Pierwsze - twoja własna chęć. Drugie - dobra towarzystwo. Trzecie - twoja praktyka. Czwarte - twoja doskonałość.

Po pewnym czasie praktyki zdasz sobie sprawę, że nie jest możliwe osiągnięcie szybkiego, nadzwyczajnego postępu. Nawet jeśli bardzo się starasz, postęp jest zawsze mały, krok po kroku.

Błogość staje się błogosławiona dzięki praktyce. W naszej własnej błogości pragnienie, pragnący i proces pragnienia są zjednoczeni - są jednym. Pragnienie zostaje spełnione u źródła.

Jeśli będziemy praktykować miłość do bliźniego z wielką doskonałością, zrobimy wszystko.

Kiedy słuchamy duchowego wykładu, możemy poczuć, że już go znamy, ale gdy przychodzi do jego zastosowania, zapominamy o nim. Dlatego bardzo ważne jest praktykowanie duchowości w celu praktycznego zastosowania duchowej wiedzy.

Nie ma nic złego w patrzeniu na zdjęcie Bhagawana. To bardzo dobra praktyka. Jednak nie powinieneś dać się rozproszyć od głównego celu, którym jest ustanowienie siebie jako świadomości. Nie przywiązuj się do stanów błogości ani nie dawaj im priorytetu nad poszukiwaniem Jaźni.

Nie ma źródła tego wszechświata—nie ma zaprzestania, stworzenia ani zniszczenia tego wszechświata. Nie ma nikogo w niewoli. Nie ma nikogo, kto jest poszukiwaczem duchowym, wykonującym duchowe praktyki. Nie ma nikogo, kto szuka wyzwolenia, a naprawdę nie ma nikogo, kto zostałby wyzwolony. To jest ostateczna prawda.

Terazność jest istotą medytacji. Cokolwiek robimy, cokolwiek próbujemy praktykować, to próba zobaczenia tego, co jest teraz i tutaj. Stajemy się świadomi chwili obecnej poprzez takie środki jak koncentracja na oddechu. To opiera się na rozwijaniu wiedzy o terazności, ponieważ każde wdech i wydech są unikalne. Jest to wyraz teraz.

Ciągła uwaga pojawi się tylko po długiej praktyce. Jeśli będziesz naprawdę czujny, każda myśl zniknie w chwili jej pojawienia się. Aby jednak osiągnąć ten poziom rozdzielenia, musisz nie mieć żadnych przywiązań. Jeśli masz najmniejsze zainteresowanie jakąś konkretną myślą, umknie ona twojej uwadze, połączy się z innymi myślami i zawładnie twoim umysłem na kilka sekund. Będzie to łatwiejsze, jeśli jesteś przyzwyczajony do reagowania emocjonalnie na daną myśl.

Uważna czujność i obserwacja prowadzą ucznia do badania nadchodzących myśli z nieświadomego umysłu. Jogini przypominają sobie wszystkie swoje samskary, obserwują je, badają, a nawet wybierają i odrzucają je w zależności od potrzeby. Wzorce myślowe, które są niepokojące, są odrzucane przez joginów, a te, które są pomocne, są wzmacniane. Głębokie badanie tych trzech stanów — przebudzenia, śnienia i spania — ujawnia, że dzięki pomocy i praktyce joga nidry można przejść poza wszystkie poziomy nieświadomości.

Praktyka Kriya przynosi boskie bogactwo, to znaczy Sthirattvę, stan Spokoju.

Wiedza daje moc. W praktyce jest to bardzo proste. Aby kontrolować siebie, poznaj siebie.

Wiedza, która nie jest stosowana w praktyce, jest jak jedzenie, które nie jest strawione.

Bądź regularny w swojej praktyce. Umiarkowanie jest niezbędne. Ucz się trochę, ale medytuj więcej.

Funt praktyki wart jest tony teorii!

Powinniśmy ćwiczyć, okazując sobie nawzajem miłość i pomagając sobie nawzajem. Błąd to dążenie do szczęścia i unikanie cierpienia przez oszukiwanie i poniżanie innych ludzi. Musimy starać się osiągnąć szczęście i eliminować cierpienie przez bycie dobrym sercem i dobrze wychowanym.

Satyayuga to efekt po Kriya; tretayuga to tymczasowy efekt po Kriya; dwaparayuga to praktyka Kriya; a kiedy ktoś nie praktykuje, dla niego jest kaliyuga.