Każda religia pomogła ludzkości. Pogaństwo zwiększyło w człowieku światło piękna, wielkość i wysokość jego życia, jego dążenie do wielostronnej doskonałości; chrześcijaństwo dało mu pewną wizję boskiej miłości i miłosierdzia; buddyzm pokazał mu szlachetną drogę do bycia mądrzejszym, łagodniejszym, czystszym, judaizm i islam – jak być religijnie wiernym w działaniu i gorliwie oddanym Bogu; hinduizm otworzył przed nim największe i najgłębsze możliwości duchowe.

Śmierć nie jest zatarciem istnienia, ostateczną ucieczką od życia; śmierć nie jest też drzwiami do nieśmiertelności. Ten, kto uciekł od swego Ja w ziemskich radościach, nie odzyska go wśród ulotnych uroków astralnego świata. Tam jedynie gromadzi subtelniejsze percepcje i bardziej wrażliwe odpowiedzi na piękno i dobro, które są jednością. To na kowadle tej grubej ziemi człowiek walczący musi wykuć niezniszczalne złoto duchowej tożsamości.

Bóg w nas jest twoim duchowym sercem. Twoją duszą. I w tej indywidualnej duszy spoczywa Bóg — spoczywa Jedność. Wejdź w swoją duszę i przestrzeń serca, która może być Świadomością, Miłością, Współczuciem itp... i po prostu BĄDŹ swoją przestrzenią serca. BĄDŹ swoją duszą, abyś mógł KOCHAĆ bezwarunkowo.

Zbyt duża troska o bezpieczeństwo fizyczne i zbyt mała troska o duchowość to cecha dzisiejszego świata.

Dzieci, jeśli codziennie będziemy wykonywać archanę 1000 Imion Boskiej Matki z oddaniem, będziemy duchowo rosnąć. W rodzinie, która z oddaniem recytuje 1000 Imion, nigdy nie zabraknie podstawowych rzeczy w życiu, jedzenia i odzieży.

Duchowy mistrz, który jest w stu procentach świadomy Kryszny, jest prawdziwym mistrzem duchowym.

Łódź może być na wodzie, ale woda nie powinna być w łodzi. Duchowy aspirant może żyć w świecie, ale świat nie powinien żyć w nim.

Wiedz, że to także jedna z duchowych praktyk, dyscyplina mająca na celu realizację Boga. Jej celem jest również samorealizacja.

Jedzenie, które spożywamy, powinno być odpowiednie do wzrostu fizycznego, umysłowego i duchowego.

Duch Boży, jak zrozumiałem, to niewyczerpana Błogość; Jego ciało to niezliczone tkanki światła.

Czciciel powinien być pewny, że mistrz duchowy nie może być krytykowany i nigdy nie powinien być uznawany za równego zwykłemu człowiekowi.

Służba jest najwyższą duchową dyscypliną. Modlitwa i medytacja, lub znajomość Pisma Świętego i Wedy (święte pisma Indii), nie pomogą ci osiągnąć celu tak szybko jak służba. Służba ma podwójny efekt, gasi ego i daje błogość.

Cała służba powinna być traktowana jako ofiara dla Boga, a każda okazja do służby powinna być przyjęta jako dar od Boga. Kiedy służba jest wykonywana w tym duchu, prowadzi do samorealizacji.

Kiedy skupiasz się na środku swojej klatki piersiowej – tam mieszka miłująca świadomość. To jest duchowe serce. Nie bijące serce, nie emocjonalne serce.

Pamiętaj, że w naszym najgłębszym istnieniu jesteśmy wszyscy całkowicie godni miłości, ponieważ duch to miłość. Poza tym, co ktokolwiek może sprawić, byś myślał lub czuł o sobie, twój nieskrępowany duch stoi, lśniąc miłością, której nic nie może zniszczyć.

Szczęście i spokój osiągnięte przez tych, którzy są zadowoleni z nektaru duchowego spokoju, nie są osiągnięte przez chciwych ludzi, którzy nieustannie biegają tu i tam.

W każdej chwili masz wybór, który albo przybliża cię do twojego ducha, albo oddala cię od niego.

Osoba duchowa jest rozległa jak ocean – ale bardzo potężna, bardzo silna.

Wszystkie moce duszy i ciała, pamięć, rozum, wola, wewnętrzne i zewnętrzne zmysły, pragnienia ducha i zmysłów, wszystko działa w miłości i przez miłość.

Tyrani zachowują się, zasiewając strach i nieufność wśród obywateli za pomocą szpiegów, rozpraszając ich obcymi wojnami, eliminując ludzi o silnym charakterze, którzy mogą prowadzić rewolucję, poniżając ludzi i czyniąc ich niezdolnymi do podjęcia decyzyjnych działań.

Jednak im bardziej dążysz do jakiegoś rodzaju doskonałości lub mistrzostwa - w moralności, sztuce czy duchowości - tym bardziej widzisz, że grasz w wyrafinowaną i wyniosłą formę starej gry ego, a osiągnięcie jakiejkolwiek wysokości jest widoczne zarówno dla ciebie, jak i dla innych tylko w kontraście z głębokością lub porażką kogoś innego.

Jeśli jesteś zadowolony z bycia nikim w szczególności, zadowolony z tego, że nie wyróżniasz się, to alignujesz się z mocą wszechświata. To, co ego postrzega jako słabość, w rzeczywistości jest jedyną prawdziwą siłą. Ta duchowa prawda jest diametralnie sprzeczna z wartościami współczesnej kultury i sposobem, w jaki warunkuje ona zachowanie ludzi.

Ludzie na świecie pragną uczynić rzeczy sztywnymi, rzeczy o najsubtelniejszej naturze, których słowa nie mogą wyrazić. Gdy ktoś opisuje życie pozagrobowe, to jakby chciał zważyć duszę lub sfotografować ducha. Osobiście uważam, że musisz samemu zrozumieć, czym jest życie po śmierci. Nie powinieneś polegać na moich słowach.